Fantastyka, moja miłość

[Hebius]

To był miły powrót do prozy Sapkowskiego.

[marcin]

Aleś wylewny

[Hebius]

Powinieneś się cieszyć. Chyba mnie zniechęciliście wreszcie do pisania na forum.
Zresztą co się będę wysilał - AI i tak napisze lepiej niż ja.

[Hebius]

„Rozdroże kruków” – ponura symfonia przeznaczenia i pamięci

Andrzej Sapkowski w powieści „Rozdroże kruków” pokazuje, że świat Wiedźmina wciąż kryje w sobie niewypowiedziane historie – mroczne, dojrzałe i głęboko poruszające. To książka, która odsłania nowe oblicze znanego uniwersum: mniej przygodowe, bardziej refleksyjne, osadzone w cieniu dawno minionych wydarzeń, ale nadal przesiąknięte losem, który nie daje o sobie zapomnieć.

„Rozdroże kruków” nie jest typową fantasy – to powieść o pamięci, winie, przemilczeniach i cienkiej granicy między przeszłością a teraźniejszością. Sapkowski kreśli świat, w którym nie ma już miejsca na heroizm, a pozostają jedynie echa dawnych bitew, wypaczone wspomnienia i ludzie dźwigający ciężar wyborów, które kiedyś wydawały się słuszne.

Styl autora pozostaje niezmiennie mistrzowski – barwny, ironiczny, przejmujący. Bohaterowie to nie herosi, lecz postacie złamane, zagubione, wewnętrznie rozdarte. Ich dramaty są osobiste, intymne, a jednocześnie uniwersalne – dotykające każdego, kto zastanawiał się kiedyś nad rolą pamięci, przeznaczenia czy winy.

Choć „Rozdroże kruków” dzieje się w świecie Wiedźmina, to Sapkowski prowadzi narrację w zupełnie nowym tonie – poważniejszym, bardziej wyciszonym, a przez to jeszcze silniej oddziałującym na czytelnika. Kruki, symbol śmierci i zapomnienia, unoszą się nad każdą stroną tej powieści jak nieodłączni towarzysze ludzkiego losu.

To książka, która nie tylko rozszerza wiedźmińskie uniwersum, ale przede wszystkim pogłębia jego sens. To lektura, która zostawia ślad – i z którą warto się zmierzyć.

[marcin]

Powinieneś się cieszyć. Chyba mnie zniechęciliście wreszcie do pisania na forum.
Zresztą co się będę wysilał - AI i tak napisze lepiej niż ja.

Wiesz co, chcesz to pisz, nie chcesz to nie pisz.
Ale serio skończ już człowieku pierdolić jak to wszystkim tutaj zależy abyś przestał pisać. Tak kurwa, spisek jest tajny na forum którego celem jest pozbycie się ciebie z forum.

Serio odwala ci coraz bardziej na starość.

[Hebius]

Rozumiem, że jestem mocno sfrustrowany porażką swojego kandydata w pierwszej turze wyborów i ponoszą cię nerwy, dlatego wybaczam ci miłosiernie, po chrześcijańsku.

[marcin]

To nie ma nic wspólnego z wyborami, po prostu już nie mogę czytać tego twojego bełkotu jak to wszyscy chcą się ciebie stąd pozbyć.

[Hebius]

Biedactwo. A będziesz musiał, dopóki się mnie nie pozbędziecie

[Hebius]

Przeczytałem „Znamię” Marcina Rusnaka z czerwcowego numeru NF. Podoba mi się bogactwo uniwersum wymyślonego przez autora*. Opowiadanie jest dobrą zachęta, by sięgnąć po powieść „Głodny świat” wydaną właśnie przez SQN, a rozgrywającą się w Nexus, Świecie Między Światami.

___
* Że aż mu nawet komentarz/komplement na Facebooku zostawiłem, coś czego prawie w ogóle nie robię.