Gejowszczyzna książkowa.

[Hebius]

Tak.

@bolevitch
Pewnie książka nałożyła mi się na film i pamiętam teraz jakąś wypadkową.

[bolevitch]

wryło mi się to, chyba aź za bardzo. Po scenie z chłopcem ojciec powiedział do mnie,wyjaśniająco, że to pedały. Ciekawe ile miałem lat...

[Hebius]

Niezręcznie się ogląda takie filmy z rodzicami. Ja z mamą oglądałem kiedyś "Dzikie noce" - to był chyba najbardziej gejowski film (chociaż Cyrila Collarda można chyba podciągnąć pod biseksualistę) jakim ją uświadamiałem i pamiętam, że sceny z czysto zwierzęcym gejowskim seksem pod mostem bardzo mnie wtedy zażenowały, bo jednak bym wolał żeby myśląc o gejach miała w głowie tylko obrazy jakiejś takiej miłej pary jak Szczygielski i Raczek (albo Śmiszek i Biedroń).

[Baltazar221]

Chłopiec zwymiotował po oralu?

Amerykanie to mają taką przypadłość, że po byle czym heftują. Nawet po złych informacjach, a co dopiero po dogłębnej usłudze.

[Michał]

Gdy jest za głęboko chce się wymiotować i nie jest to zależne od woli.

[bolevitch]

Twój tata wie, że jesteś gejem?

chyba miał o to obawy w różnych okresach. Nigdy nie rozmawiałem z rodzicami na temat seksu itp. Mój ojciec zmarł kilka miesięcy temu.

[Czartogromski]

Wkrótce:


Radclyffe Hall: Źródło samotności / tłumaczenie Agata Ostrowska. - Znak Litera Nova, 2025.
Premiera: 18 VI

Zakazana klasyka literatury powraca w nowym wydaniu

Stephen Gordon dorasta w arystokratycznym domu, uwielbia jazdę konną po malowniczych wzgórzach Morton, doskonale włada szpadą i marzy, by być jak młody admirał Nelson. Tylko że… jest dziewczynką, która stopniowo odkrywa swoją fascynację kobietami. Choć pozycja i majątek rodziny zapewniają jej wiele przywilejów, w surowym purytańskim społeczeństwie nie ma miejsca dla kogoś takiego jak ona. Gdy Stephen, zauroczona młodą sąsiadką, niemal doprowadza do skandalu, musi opuścić rodzinną posiadłość. Tak rozpoczyna się jej podróż w poszukiwaniu własnej tożsamości, artystycznej wolności, prawdziwego uczucia i miejsca, w którym będzie mogła być w pełni sobą.

Radclyffe Hall stworzyła pierwszą powieść saficką, która wstrząsnęła opinią publiczną i wzbudziła liczne kontrowersje. Po premierze w 1928 roku książka została zakazana w Wielkiej Brytanii za obsceniczność, mimo że nie zawiera ani jednej sceny erotycznej. „Źródło samotności” zyskało status powieści kultowej, a po latach powraca w doskonałym przekładzie Agaty Ostrowskiej. Nowe wydanie zostało uzupełnione o przedmowę Renaty Lis, która spojrzała na tę literacką perłę z nowej perspektywy.

Przełomowa, poruszająca i wciąż aktualna.

„Wreszcie! Kultowa lesbijska powieść Radclyffe Hall została ponownie przetłumaczona i wydana w Polsce. Bierzcie się do lektury – oto klasyka gatunku! To opowieść ukazująca pożądanie, miłość i codzienność – bliskie nam tematy niezależnie od tożsamości, z jaką się identyfikujemy. Dzięki wnikliwemu tłumaczeniu Agaty Ostrowskiej dostajemy po prostu świetną literaturę, która daje nam to, co najważniejsze: ciekawą historię i trzymający w napięciu obraz relacji międzyludzkich”.
Sylwia Chutnik

"To, co dała nam Hall w „Źródle samotności”, to znacznie więcej niż widoczność. To odwaga żądania całego życia”."
Renata Lis, fragment przedmowy

"Powieść Radclyffe Hall jest może pierwszą powieścią notorycznie i wyzywająco lesbijską."
Irena Krzywicka, fragment wstępu do pierwszego polskiego wydania „Źródła samotności”

Poprzednie tłumaczenie: Źródło samotności / Radclyffe Hall ; z upoważnienia aut. przeł. J. P. Zajączkowski ; przedm. opatrzyła Irena Krzywicka. - Towarzystwo Wydawnicze "Rój", 1933.

Powieść - a w zasadzie jeden jej aspekt doczekał się u nas niedawno naukowego omówienia :
Międzywojenny rozkwit prozy lesbijskiej w Polsce? : powieści "Przygoda w nieznanym kraju" Anieli Gruszeckiej, "Anetka" Marii Modrakowskiej i "Źródło samotności" Radclyffe Hall = Is the Interwar a blooming period of lesbian prose in Poland? : an analysis of novels "Przygoda w nieznanym kraju" by Aniela Gruszecka, "Anetka" by Maria Modrakowska and "The well of loneliness" by Radclyffe Hall / Anna Artwich (Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu). W: Zagadnienia Rodzajów Literackich. T. 67, z. 1 (2024), s. 57-71

Przy okazji można więc odnotować i tę publikację:



Zagadnienia Rodzajów Literackich Vol. 67 No. 1 (2024): Kultura gender i gueer w literaturze polskiej i na jej obrzeżach = Gender and queer culture in and on the fringes of Polish literature

https://czasopisma.ltn.lodz.pl/Zagadnie ... e/view/430
Artykuły dostępne w pdf.

[Hebius]

O! I nawet akcent forumowy jest przy tym tomie Zagadnień Rodzajów Literackich.

[Michał]

Twój tata wie, że jesteś gejem?

chyba miał o to obawy w różnych okresach. Nigdy nie rozmawiałem z rodzicami na temat seksu itp. Mój ojciec zmarł kilka miesięcy temu.

Zorientowałem się po kilku godzinach od napisania posta, że twój tata nie żyje, a ja o tym zapomniałem, było już za późno na edycję. Wyszło bardzo niezręcznie, za co przepraszam.

[bolevitch]

nic się nie stało

[Czarek90]

[ZAPOWIEDŹ | PRZEDSPRZEDAŻ]
NA WŁASNE RYZYKO
Derek Jarman
tłum. Paweł Świerczek

OPIS

Na własne ryzyko Dereka Jarmana to esej o walce o emancypację społeczności LGBT+ Wielkiej Brytanii po drugiej wojnie światowej. Autor podejmuje próbę napisania najnowszej historii nienormatywnej seksualności, a do zadania podchodzi z właściwą sobie postmodernistyczną wrażliwością. Łączy autoetnogragficzną perspektywę z erudycją kulturową i polityczną, popartą szeroko zakrojonymi badaniami archiwalnymi. Na kolejnych stronach eseju Jarman przywołuje własne doświadczenia, ważne wydarzenia polityczne a także dziennikarskie komentarze a nawet homofobiczne treści z podręczników szkolnych.

Historia nieustannej, nielinearnej walki o emancypację rozpisana została na sześć rozdziałów, z których każdy odpowiada kolejnej dekadzie drugiej połowy XX wieku – od lat 40. kiedy zachowania homoseksualne były jeszcze w Wielkiej Brytanii karane, do naznaczonych traumą AIDS lat 90. Te ponad pół wieku to także okres życia Jarmana, który w toku całego wywodu pozostaje tyleż kronikarzem, co pierwszoosobowym bohaterem. Kreśląc ten osobisty, często targany silnymi emocjami fresk, Jarman swobodnie lawiruje pomiędzy wywiadem, anegdotą i poezją, inkrustując je obszernymi cytatami. Krytykę społeczną doprawia humorem, który staje się dla niego orężem przeciwko homofobii i queerfobii.

Na własne ryzyko wpisuje się w strategię oporu przeciwko wymazywaniu osób queerowych z historiografii i queerowości z biografii, którą Jarman podejmował zarówno w swoich tekstach, jak i filmach (np. Caravaggio czy Wittgenstein). Jego książka ma budować poczucie międzypokoleniowej wspólnoty osób nieheteronormatywnych, być świadectwem współdzielonych doświadczeń i przeszłości, której nie można po raz kolejny zamknąć w szafie.

Pomimo osadzenia wywodu w brytyjskim kontekście i w minionym wieku, Na własne ryzyko jest nad wyraz aktualnym lustrem, w którym odbijają się przemiany zachodzące w Polsce i Europie ostatnich lat. To książka pełna gniewu, ale też nadziei na poprawę sytuacji osób wykluczanych społecznie ze względu na tożsamość seksualną czy płciową.

Na własne ryzyko to nie tylko osobista autobiografia, ale także pogłębiona analiza, która przyczynia się do zrozumienia złożoności i różnorodności tożsamości queerowej oraz przemian społecznych w XX wieku. Jarman, poprzez swoją autobiografię, wyraża apel o akceptację, równość i ludzką godność. Jego dzieło jest nie tylko świadectwem odwagi i determinacji, ale także inspiracją dla kolejnych pokoleń do działania na rzecz sprawiedliwości społecznej. Książka ta pozostaje istotnym źródłem wiedzy w kontekście badań nad kulturą LGBTQ oraz historią ruchów społecznych, uczestnicząc w dyskursie na temat równości i praw człowieka.
Prof. Andrzej Pitrus

AUTOR

Derek Jarman (1942–1994) – brytyjski twórca awangardowy: reżyser filmowy, scenograf malarz, pisarz i ogrodnik; działacz ruchu na rzecz równouprawnienia osób LGBT. Był jednym z pionierów New Queer Cinema i filmowego postmodernizmu. Do jego najpopularniejszych dokonań należą filmy Caravaggio, Sebastian czy Edward II. Dziełem jego życia jest również istniejący do dzisiaj postmodernistyczny ogród przy Prospect Cottage w Dungeness. Jarman zmarł w wyniku AIDS w 1994. Ostatnie dzieła, m.in. film Blue oraz książkę Chroma: Księga kolorów, poświęcił swojemu doświadczeniu życia z wirusem HIV.

LINK: https://www.sklep.ha.art.pl/pl/p/PRZEDS ... erczek/632




FRAGMENT

„Mam niewielu heteroseksualnych przyjaciół – miałem dość bycia niepotrzebnym gościem na ich proszonych kolacjach. Spoko jest być queerem, ale kiedy zaczynasz o tym mówić, wszyscy milkną, wszyscy czekają, aż przestaniesz. To dlatego w tej książce jest tak dużo seksu – bo to coś, o czym nikt nie chce dyskutować. To dla nas ważne, żeby rozmawiać o seksie, definiować się w świecie, który nigdy o nas nie mówił czy nawet nie pozwalał mówić o sobie. (...) Kiedy zaczynasz mówić, potwierdzasz, że żyjesz."

„Ta książka, możecie być pewni, nie trafi do szkolnych bibliotek. Młodzieży powiedzą, że nie jest „normalna”. Ich starzy, filary społeczeństwa, prędzej zobaczą ich martwych, niż szczęśliwych. (...) Często jestem zatrzymywany przez udręczonych młodych mężczyzn, część z nich wciąż w wieku szkolnym, którzy wyznają, że są HIV-pozytywni. Zazwyczaj jestem pierwszą osobą, której to mówią. Tak niewiele wsparcia mają w domu. Oni i ja musimy walczyć z brakiem zrozumienia; musimy poskładać do kupy życie pod wielką ciemną chmurą cenzury i ignorancji. Oni i ja przerażeni jesteśmy wami, samymi sobą i wirusem."

[Hebius]

Ciekawe ile to ma stron, że kosztuje tylko 37,00 zł w przedsprzedaży
Cena regularna: 53,00 zł
(swoją drogą brawa dla wydawcy, że nie informuje przy opisie książki o takim nieistotnym szczególe, mogliby też jeszcze tłumacza pominąć)

edit.
Zagraniczne wydania widzę, że mają po 144-180 stron. Okładka polskiego tłumaczenia chyba zgapiona z edycji włoskiej:

[Baltazar221]

Gdy jest za głęboko chce się wymiotować i nie jest to zależne od woli.

Tak, wiem odruch zwrotny, ale by oni (Amerykanie) mieli ten odruch tylko po dogłębnym omówieniu tematu, to ok. Ale oni spawają, nawet, po wydawać by się mogło u nas, błahych sprawach.

[Hebius]

Tutaj chodziło raczej o wymioty po zwykłym spuście do ust.

[Michał]

Robiąc to pierwszy raz mógł nie umieć połknąć, lub miał opór przed tym.

[bolevitch]

w Lubiewie jest autobiograficzny fragment - z tego co zapamiętałem i zrozumiałem. Witkowski opisuje swoją wizytę, też w czasach młodości, w kawiarni, w której spotykali się geje. I podobnie jak w Kowboju kończy się to wymiotami, ale zdaje się z powodu alkoholu i stresu, a nie seksu?

[Hebius]

ZAPOWIEDŹ

Powieść Dentona Welcha nareszcie w Polsce

W serii „Proza Światowa Powieść” Państwowy Instytut Wydawniczy prezentuje kolejną perełkę: powieść zapomnianego brytyjskiego prozaika i malarza Dentona Welcha.

Urodzony w Szanghaju, wychowany w luksusie w rodzinie plantatorów kauczuku chłopiec spędzał młodość na podróżowaniu i w elitarnych szkołach z internatem w Anglii. W wieku 20 lat podczas przejażdżki rowerowej uległ wypadkowi w wyniku którego ucierpiał jego kręgosłup. Tymczasowo sparaliżowany, cierpiał z powodu bólu i powikłań, które ostatecznie doprowadziły do jego przedwczesnej śmierci.

Wszystkie jego teksty – trzy powieści, dziennik, kilkadziesiąt opowiadań – powstały po wypadku, w ostatniej dekadzie jego krótkiego życia. Narrator w większości tekstów jest pierwszoosobowy: wrażliwiec i samotnik ze skłonnościami homoseksualnymi. W „Młodości w tobie uciech siła” autor chowa się za postacią Orvila Pyma, chłopaka, który spędza wakacje z ojcem i dwoma starszymi braćmi w hotelu nad Tamizą w hrabstwie Surrey. Wiek młodzieńczy, jest tym, na czym skupia się Welch, a opisuje go niezwykle sugestywnie, jednocześnie „z zewnątrz” i „od środka”: z dystansem do siebie i po mistrzowsku oddając nastoletnią percepcję świata, rozchwianą, intensywną, bogatą.

Dystans do siebie połączony z dziecięcą szczerością w opisie własnych pragnień, zamiłowanie do sztuczności, niezwykle zmysłowy język zjednały mu uznanie takich pisarzy jak W.H. Auden, Edmund White czy William Burroughs.

Fragment powieści:

Podszedł do lustra, wysunął sztyft i zaczął malować usta grubą warstwą pigmentu. Wkrótce zrobiły się cudownie jasnoczerwone i lepkie. Wydął je tak, że przypominały tłuste wargi Murzyna. Domalował sobie na policzkach duże czerwone kręgi, upodabniając się do holenderskiej lalki. Podkręcał włosy tak długo, aż zaczął przypominać lubieżną ślicznotkę. Znowu chwycił szminkę i na czubku nosa dorysował sobie karmazynowy pijacki kleks. Wyszczerzył zęby i malował skórę wokół oczu, żeby wydawała się przeraźliwie zaogniona.

Wystawił język i robił do lustra diabelskie miny; wreszcie postanowił się przebrać do kolacji. Rozebrawszy się, od niechcenia uróżował sobie sutki, tak że przypominały dwie rozgniecione truskawki. Przyjrzał się im w roztargnieniu i jął szminkować wszystkie wystające części ciała: opuszki, palce u stóp, płatki uszu. Dorysowywał sobie rany cięte i krosty, w końcu cały pokryty był karmazynowymi znaczkami.

Odłożył szminkę, uniósł ręce, zaczął się wić i kołysać. Zamknął oczy. To był początek tańca.

Data premiery: 05.06.2025

Denton Welch
Młodości, w tobie uciech siła
Tłumacz Marcin Szuster
PIW, Warszawa 2025
str. 200
ISBN 978-83-8196-754-9
Seria: Proza światowa
cena sugerowana przez wydawcę 45,00 zł

Projekt okładki: Kamil Rekosz
Na obwolucie i wewnątrz książki ilustracje i winiety Dentona Welcha

Denton Welch (1915-1948) – angielski pisarz i malarz. Urodził się i wychowywał w Szanghaju, resztę życia spędził w Anglii. W wieku 20 lat uległ poważnemu wypadkowi, który wywarł ogromny wpływ na jego dalsze życie. Autor m.in. „Maiden Voyage” czy „A Voice Through a Cloud”. Welch poruszał tematy związane z homoseksualnością, często przedstawiając je w sposób subtelny i introspektywny. Jego pisarstwo było jednym z pierwszych przykładów literatury queerowej w Wielkiej Brytanii, oferując wgląd w życie i uczucia młodych mężczyzn w kontekście społecznym lat 40. XX wieku. Zmarł w wieku 33 lat, z powodu powikłań zdrowotnych po wypadku.

[Baltazar221]

Tutaj chodziło raczej o wymioty po zwykłym spuście do ust.

Serio...
Zakładam, że pasyw, który od 16-go roku życia (albo i wcześniej) utwierdza się w tej roli nie ma takiego odruchu, bo go to rajcuje.

Robiąc to pierwszy raz mógł nie umieć połknąć, lub miał opór przed tym.

Poważnie...
Wy uważacie, że taki pasyw w wieku 15 lat, nawet robiąc to pierwszy raz nie chce przyjąć tego na klatę? Nie mam więcej pytań, albo jestem z Marsa.

[Hebius]

Jesteś z Marsa

[Baltazar221]

Spoko. Ewakuuję się na Marsa.