Właśnie byłem w teatrze

[marcin]

Achimie a ty czym podróżujesz?
Mam nadzieję że pociągami

[Achim]

Do Walbrzycha autem.

[marcin]

Eeeeee

[Achim]

„ Kartoteka „
Teatr Modrzejewskiej w Legnicy
Spektakl dyplomowy Maksymiliana Nowaka z Akademii Teatralnej im. Zelwerowicza w Warszawie przynosi bardzo współczesne i osobiste odczytanie dramatu Różewicza. To „ Kartoteka” Anno Domini 2024 : bohater bombardowany newsami, bodźcami, oczekiwaniami społecznymi i presją chce świętego spokoju. Grający bohatera Mateusz Krzyk świetnie wyraża zdziwienie swojej postaci. Niczym Kaspar Hauser wychodzi na świat z kokona pościeli, świat go dziwi, bohater nie rozumie go. Piękna jest koncepcja plastyczna przedstawienia : scenografia i kostiumy Katarzyny Pawelec i Radosławy Niezgody tworzą płaszczyznę bieli z lustrami. Świat zewnętrzny pojawia się tu nie tylko w osobach postaci, odwiedzających bohatera, lecz także sprzętów, atrybutów codzienności. Czy ucieczka od świata bohatera to efekt buntu, znudzenia, wycofania się. Porusza finał : monolog Matki w wykonaniu Katarzyny Dworak, piękny, liryczny, przypominający tom „ Matka odchodzi”.
Piękny spektakl, przypominający twórczość Różewicza i pokazujący ją w nowej, osobistej, współczesnej perspektywie.

[Achim]

Dla informacji Marcina : podróż odbyliśmy Kolejami Dolnośląskimi.

[Czartogromski]

[marcin]

Dla informacji Marcina : podróż odbyliśmy Kolejami Dolnośląskimi.

[Achim]

„ Burza. Regulamin wyspy“
Teatr im. Jana Kochanowskiego w Opolu
Na motywach sztuki Szekspira Katarzyna Minkowska/reżyseria/ i Jan Czapliński/ dramaturgia i adaptacja/ tworzą, opowieść o współczesnym teatrze : jego przemocowości, przekraczaniu granic, upadku autorytetów, kabotyństwie. Prospero/ lekko przypominający Krystiana Lupę/ Bartosz Woźny to święty potwór teatru: apodyktyczny, arogancki, zadufany. Wytrzymuje przy nim tylko Ariel/ Judyta Paradzińska/, mądra, wybaczająca, zakochana i wykonująca tytaniczną pracę za mistrza. Być może to głos o roli kobiet w sztuce : podrzędnej, podporządkowanej. To kobiety są w tym spektaklu dojrzalsze, mądrzejsze, wolne od kabotyństwa. Druga z nich córka Prospera Miranda/ Monika Stanek/ widzi wady ojca, parodiuje go, lecz okazuje mu też czułość i troskę. Fantastyczne są sceny ich obojga, nawiązujące do postaci Leara i Kordelii . Ale spektakl Minkowskiej opowiada także o utopii teatralnej : Trinkulo i Stefano/ Konrad Wosik i Kacper Sasin/ ujarani aktorzy celebryci chcą teatru egalitarnego, kolektywnego, gdzie każdy gra Hamleta. Niedawny upadek pewnego warszawskiego kolektywu pokazuje, że to teatralne mrzonki.
Opolski spektakl opowiada jednakże nie tylko o teatrze. To szersza narracja : o wspólnocie, porozumieniu, wzajemnym współistnieniu w grupie, społeczności. Czy test ono możliwe? Czy wymaga umów społecznych, tytułowych regulaminów czy po prostu podporządkowaniu się autorytetowi, guru i jakie są granice takiej dominacji .
Przedstawienie Katarzyny Minkowskiej zachwyca wizualnie. Zespół tancerzy w choreografii Krystyny Lamy Szydłowskiej komentuje akcję, dopełnia ją. Umowna scenografia Łukasza Mleczaka, muzyka Wojciecha Frycza i kostiumy Joli Łobacz tworzą uniwersalny, ponadczasowy świat. Są tu fragmenty komediowe, są liryczne/ poruszające sceny miłosne Mirandy i Ferdynanda / Jakub Klimaszewski/ , jest fantastyczna teatralna energia i wykorzystanie wszystkich bogatych możliwości technicznych Dużej Sceny opolskiego Teatru.
Dla nas rewelacja i warto wybrać się do Opola.
Dla wiadomości Marcina : trasę Wrocław- Opole pokonaliśmy PR , a powrotną zatłoczonym TLK IC, stojąc na korytarzu.

[Hebius]

O właśnie, a co z Moniką Strzępką i Teatrem Dramatycznym?

[OpusDei]

Jest nowy konkurs. Zgłosiło się całkiem sporo osób, między innymi dyrektor krakowskiego Starego, Małgorzata Potocka (ta z Matek, żonek i kochanek, nie ta z Teatru Sabat) i Anna Wieczur (dawniej Wieczur-Bluszcz), która za Słobodzianka reżyserowała w Dramatycznym Człowieka z La Manczy i Amadeusza. I jeszcze był Michał Zadara, ale go zdyskwalifikowano.

[Achim]

Tak, Teatr Dramatyczny funkcjonuje normalnie z p.o. dyrektora, o Strzępce słuch niestety zaginął, o Demirskim też.
Mi tylko szkoda,że nie zobaczę tych " Heks" , bo uwielbiam ten tekst.