Książki, ostatnie zakupy

[Czartogromski]

"Dziadka do orzechów" z ilustracjami Szancera trzeba zapisać na plus, ale to chyba & niestety wydanie broszurowe z lat 80. XX w., czyli nie najlepsze.

[Walpurg]

Marcin, nie wiem, ale też za nią płaczę.

[marcin]

Ech, coś się złego dzieje z tym światem.

Zmieniając temat na milszy: Hebiusie, a co sądzisz o kresce Leo? "Kenię" czytałeś?

[Hebius]

Chyba czytałem, ale nic już z tego nie pamiętam.
Leo nie jest mistrzem kreski. Chociaż krajobrazy i zwierzęta wychodzą mu zdecydowanie lepiej od ludzi

[marcin]

No więc właśnie.
Z jednej strony nie jest mistrzem kreski. Rysunki nie są tak dynamiczne jak choćby w Thorgalu.

Z drugiej strony - jest w tych obrazkach jakaś taka magia. Cała opowieść jest dość staroświecka, ale czyta się przyjemnie.

[Hermes]

Okazało się, że te ,,kilka" to zamyka się w okolicach 300

Policzyłem wstępnie, że jest 300

Czyli wszystkich jest ponad 600

[Hebius]

W miarę dokładniejszego przeglądania chwal się, co ściągnąłeś. I rozejrzyj za jakąś budką do bookcrossingu* w okolicy, bo pewnie nie wszystko będzie warto zatrzymać.
_________
* Czesi mają na to urocze określenie - knihobudka. My oczywiście nigdy się podobnego nie dorobimy, bo u nas czytanie nie bardzo się przyjęło i nie potrzebujemy ani oryginalnych polskich słów, ani książek.

[jazzik]

Nie musi być budka, w bibliotece również są punkty wymiany książek oraz bookcrossingu.

[Hebius]

Nie we wszystkich. U mnie jest tylko w filialnej, z której nie korzystam. A w powiatowej mają prawie taką samą makulaturę, jak na dworcu PKP - stare podręczniki, niechcianą prasę (dla dzieci), literaturę religijną.

[marcin]

Nie chcę Hermesia zniechęcać, ale przy tego zakupach zwykle się okazuje że 3/4 to makulatura.

[uzytkownik_konta]

Ale, z drugiej strony, jak za darmo, to opłaca się przytargać 300 woluminów dla 75 całkiem dobrych książek

Przypomina mi to sytuację, kiedy dowiedziałem się od znajomego, że zmarł starszy pan będący lokatorem mieszkania naprzeciwko, a jego rodzina dogadała się z tymże znajomym i jego partnerem, żeby zrobili porządek z księgozbiorem, który pozostawił. Oczywiście po tym, jak odpowiednie służby usunęły... materiały wybuchowe w postaci granatu ręcznego. Księgozbiór był ogromny i niesamowity, w kilku językach (poza polskim głównie rosyjski, niemiecki, angielski); obejmował sporo pięknie wydanych pozycji. Tematyka była najróżniejsza - językoznawcza, filozoficzna, religijna i okołoreligijna, polityczna, techniczna (motoryzacja, lotnictwo - pan był inżynierem zatrudnionym w WSK Świdnik); przedwojenna, powojenna, bibuła jakaś; karty perforowane używane jako zakładki; z tego mieszkania wydobyto nawet kufer Marii Fedorowicz, obecnie znajdujący się w muzeum... Nie uwierzyłbym w całą tę historię, gdybym tego nie widział. W każdym razie, wspomniani znajomi przyjmowali u siebie w mieszkaniu całe wycieczki, sprzedając wszystko po 2 zł. Bardzo wiele mam książek stamtąd, głównie tych, które kolekcjonuję, tzn. motoryzacyjnych - ale bardzo wiele musiałem też zostawić, bo objętość tego, co mógłbym stamtąd wybrać, wielokrotnie przekraczała moje zdolności transportu (wtedy jeszcze jeździłem na co dzień małym fiatem) i przechowywania.

Lubię kupować/zdobywać książki i płyty dziwnymi sposobami. Ma to tę zaletę, że w pewnym sensie nie wybierasz samemu; jest to bardziej losowe. Tym sposobem sięga się po pozycje, których inaczej by się nie spróbowało.

[żmij]

Wydanie w Znaku miało dwie okładki.

Однажды весною, в час небывало жаркого заката, в Москве, на Патриарших прудах, появились два гражданина. Первый из них, одетый в летнюю серенькую пару, был маленького роста, упитан, лыс, свою приличную шляпу пирожком нес в руке, а на хорошо выбритом лице его помещались сверхъестественных размеров очки в черной роговой оправе. Второй – плечистый, рыжеватый, вихрастый молодой человек в заломленной на затылок клетчатой кепке – был в ковбойке, жеваных белых брюках и в черных тапочках

Nie wiem, może to słowo od czasów Bułhakowa zmieniło znaczenie, ale polecam wrzucić черные тапочки w Google Grafika

Dla mnie "tapoczki" to zawsze były kapcie i tak też głosi mój słownik.

[Onzniszczylmizycie]

Simona Kossak „Trzy żywioły"

[Hebius]

Czyli tak jak u ludzi. Jarosław Kaczyński swojej pozycji też nie osiągnął prymitywną siła, a intelektem, czy czymś tam innym.

[marcin]

Posty Ukeja jak zawsze dobrze się czyta, szkoda że tutaj nie ma opcji polubienia posta

A tymczasem przyniosłem z piwnicy drugą część komiksu Leo. I znowu wciągnęło ale tym razem już będę sobie dawkował - po kilkanaście stron dziennie

[Dorian_Gray]

Zakupiłem w empiku, odbiór pewnie w poniedziałek.
Trzy tomy Władcy Pierścieni, w tłumaczeniu Marii Skibniewskiej.

Pierwszy raz czytałem tak ponad dwadzieścia lat temu w tłumaczeniu Łozińskiego.

[Hebius]

A nie chwaliłeś się kiedyś lekturą w oryginale?

[Dorian_Gray]

W oryginale przeczytałem dwa tomy, może kiedyś i trzeci skończę.

[marcin]

Zakupiłem w empiku, odbiór pewnie w poniedziałek.
Trzy tomy Władcy Pierścieni, w tłumaczeniu Marii Skibniewskiej.

Pierwszy raz czytałem tak ponad dwadzieścia lat temu w tłumaczeniu Łozińskiego.

Bardzo dobra decyzja!
Tłumaczenie Łozińskiego jest fatalne, i nie chodzi bynajmniej o nazwy własne, które są najmniejszym problemem.

[Hebius]

Rynek książek w Polsce i na świecie według BookScan
Podsumowanie roku 2023

W książkowym top 10 dla roku 2023 po raz pierwszy w historii występuje sześć książek w kategorii YA (ang. Young Adult, młodzi dorośli), cztery tytuły dla dorosłych i nie ma ani jednej książki dla dzieci. Weronika Marczak, najjaśniejsza gwiazda nurtu YA, zadebiutowała na rynku książki w październiku 2022 roku, wydała na razie drukiem zaledwie cztery tytuły w cyklu „Rodzina Monet” i od razu zdetronizowała króla książki roku 2021oraz 2022 Remigiusza Mroza.

Książki YA generowały najwyższe obroty w przeliczeniu na jeden tytuł w Polsce w 2023 roku, biorąc pod uwagę wszystkie możliwe kategorie książek. Z drugiej strony szczytowa fala popularności książek YA w USA czy Wielkiej Brytanii już opadła.