To się czyta

[Achim]

„ Antonówki Kobiety i Czechow“
Sylwia Frołow opisuje niełatwe związki wybitnego dramaturga z kobietami i analogie biografii pisarza z Jego utworami. Można powiedzieć, że Jego dramaty i fascynujące postaci kobiece wynikają z Jego życia, a i On sam jest po trosze Płatonowem czy Trigorinem. Czechow lubił kobiety z wzajemnością, miewał liczne romanse, korzystał z usług domów publicznych, miał silną więź z matką i siostrą. Był atrakcyjnym mężczyzną i silną osobowością, a także mistrzem filtru. Jego małżeństwo zawarte kilka lat przed śmiercią to także związek dwojga artystów i silnych osobowości.
„ Antonówki „ to także szereg fascynujących opowieści o ludzkich skomplikowanych losach na tle niełatwej epoki historycznej, bo siostra pisarza Masza czy Jego żona Olga dożyły późnej starości, doświadczając wszystkich katastrof wieku dwudziestego.
Fantastycznie się „Antonówki” czyta, bo mamy wrażenie obcowania z żywymi ludźmi, ich namiętnościami czy śmiesznostkami.

[Hebius]

Nie wiem, czy się powinienem do tego przyznawać na tym antychrześcijańskim forum:

Ulrich Hub, Ostatnia owca
ilustracje Jörg Mühle
tłumaczenie Anna Gamroth


Lektura wigilijna, można czytać zamiast św. Łukasza. Tylko lepiej nie przy dzieciach, bo mogą mieć później problemy na katechezie.

[Achim]

Myślę,że bardzo mało dzieci uczęszcza dziś na katechezę

[Hebius]

W szkołach podstawowych nadal sporo.

[Achim]

Coraz mniej

[Hebius]

Tylko czy to aby na pewno powód do radości?

Właśnie doczytałem, że przekład "Ostatniej owcy" dofinansował Goethe Institut.
Ciekawe, co dotuje nasz Instytut Adama Mickiewicza.

[jazzik]

Teraz? Strach się bać. W Wyborczej jest wywiad z Pawłem Potoroczynem o dobrej zmianie, która dotknęła IAM.

[marcin]

Czytam ostatnią część trylogii Illuminae

Robi się już nieco nużące, na szczęście to ostatnia część

[Hebius]

A ja postanowiłem wreszcie sprawdzić tego Eriksona:

Steven Erikson, Opowieści o Bauchelainie i Korbalu Broachu, tom 1

Niestety nie czytałem Leibera, więc nie ocenie na ile udanie autorowi udało się w tych opowiadaniach oddać mu hołd.

[marcin]

Hmmm ale to chyba nie od tego powinieneś zacząć, tylko od Ogrodów Księżyca. Poza tym te opowiadania zbierają dużo gorsze oceny niż saga, więc możesz się niepotrzebnie zniechęcić.

[Hebius]

Ogrody są za grube.

[marcin]

Ciekawe kryterium.

[Hebius]

Przecież czytam żeby sprawdzić styl.
I początek nie był zachwycający. Wstęp (kursywą) do pierwszego opowiadania wydał mi się cokolwiek bełkotliwy i niezrozumiały. Na szczęście dalej było lepiej.

[Achim]

„ Bowie w Warszawie „
Wokół krótkiego pobytu Davida Bowiego w Warszawie w końcówce ery gierkowskiej, Masłowska konstruuje psychologiczny kryminał . Podobnie jak „ W między nami dobrze jest” jest to pokoleniowa narracja niezabliźnionych krzywd i wzajemnych pretensji. Bohaterowie sztuki są samotni, wyobcowani, bo miłość i zrozumienie nie są w tym świecie możliwe. Traumy ciągną się za nimi od pokoleń, a wyjście z tego kręgu nie jest możliwe. Masłowska po raz kolejny przypomina, że jest absolutną mistrzynią języka i socjologicznych obserwacji .
A w realizacji sztuki w warszawskim Teatrze Studio Bowiego gra Bartosz Porczyk .

[marcin]

Przecież czytam żeby sprawdzić styl.
I początek nie był zachwycający. Wstęp (kursywą) do pierwszego opowiadania wydał mi się cokolwiek bełkotliwy i niezrozumiały. Na szczęście dalej było lepiej.

Podobnie jest przy sadze. Ogrody... przez pierwsze 300 stron sa lekko chaotyczne, ale potem jest coraz lepiej.

[OpusDei]

Lajos Grendel, Szajka


Opowieści z węgierskiego-słowackiego pogranicza spisane w duchu realizmu magicznego. Węgrzy to potrafią pisać!

[marcin]

czytam Świat kolei, najnowszy numer (1/2022)

[Walpurg]

Ale grafika, który to stworzył, wsadziłbym za samą czcionkę na dole do więzienia.

[marcin]

Na żywo nie wygląda tak źle

[OpusDei]

Paweł Hertz, Sedan



Piękna, elegancka, wysmakowana proza. Pewnie bym nie sięgnał, gdyby nie fascynujący portret autora odmalowany przez Magdalenę Grochowską we W czasach szaleństwa.