To się czyta

[marcin]

Czytam "Solaris" Lema (powtórna lektura po wielu latach, ale tym razem w nowym wydaniu)


A w Świdnicy na Dolnym Śląsku, którą odwiedziłem w zeszłym roku, jest mural poświęcony Lemowi z cytatem właśnie z Solaris:

[OpusDei]

Włodzimierz Odojewski, Wyspa ocalenia

Jak wiecie, czytam bardzo dużo. I choć są książki, które podobają mi się bardziej lub mniej, to czasami miewam wrażenie, że nic nie będzie w stanie autentycznie mnie zachwycić, w końcu "wszystko już było - rzekł Ben Akiba". Wydaje mi się wtedy, że przeczytałem wszystko, co mogło zostać zapisane.

I wtedy trafiam na taką pozycję, jak wyżej wspomniana. Jestem absolutnie oczarowany językiem tej powieści, długością, rytmem i kunsztem tych zdań. I już szykuję miejsce na kolejne dzieła Odojewskiego, który u mnie na studiach był na liście lektur, ale nikt go nie czytał

[marcin]

Czytam Piekarę
"Ja, inkwizytor. Młot na czarownice" (tom II sagi)

[OpusDei]

Didier Eribon, Powrót do Reims
(okładka była w innym temacie)

Momentami zbyt akademickie. Na szczęście rekompensują to liczne bardziej osobiste wątki, inaczej czułbym się, jakbym czytał jakiegoś Foucaulta czy innego Baudrillarda

[Dorian_Gray]

Peter Frankopan
Jedwabne szlaki. Nowa historia świata.

[Hebius]

Wiedźmin
tom 2: Dzieci lisicy

Scenariusz Paul Tobin
Rysunek Joe Querio
Tłumaczenie: Jacek Drewnowski

Po dość średnim pierwszym albumie (Dom ze szkła; ilustracje brzydkie, a sama opowieść średnio wciągająca) to jest nawet dość ciekawe. Nie na poziomie prozy Sapkowskiego, ale od drugiego sezonu serialu chyba lepsze.

[żmij]

W końcu: Stieg Larsson, Millennium. Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet.
Lata temu bardzo mi się spodobał film, a książka okazała się być znacznie lepsza.

[Czartogromski]

Taaak, książka jest naprawdę dobra. Bardzo ciekawy dla mnie był, pominięty w zasadzie w filmach, wątek pracy w redakcji czasopisma.

[marcin]

Też się muszę za to wziąć bo chyba 10 lat leży na półce i czeka.

[żmij]

Kontynuujemy Larssona: Dziewczyna, która igrała z ogniem.

[Achim]

„ Wierzyliśmy jak nikt „
Powieść Rebecci Makkai przypomina epidemię AIDS pierwszej połowy lat 80. ubiegłego wieku, ale ma swój współczesny paryski epilog. To zapis upadku, końca pewnej epoki, ale też przypomnienie, jak geje walczyli o swoje prawa z amerykańskim systemem opieki zdrowotnej. Hasło „ prywatne jest polityczne” zyskuje tu nową interpretację. W centrum zdarzeń stawia autorka Fionę, która najpierw żegna brata i jego przyjaciół, a po latach usiłuje znaleźć w Paryżu córkę i nawiązać z nią kontakt. „ Wierzyliśmy jak nikt „ to opowieść o nieprzepracowanej traumie, odchodzeniu i przeszłości zawsze obecnej w chwili obecnej, bo obie warstwy czasowe nieustannie się na siebie nakładają, w życiu Fiony przeszłość determinuje teraźniejszość.

[Dorian_Gray]

... żeby mój angielski nie zardzewiał, to:
"The Labours of Hercules" Agathy Christie

[żmij]

Kontynuujemy Larssona: Dziewczyna, która igrała z ogniem.

Przy pierwszej części to jednak jest słabizna. Irytuje mnie tu robienie z bohaterów super-bohaterów. I zastanawiam się teraz, czy warto sięgać po 3. część.

[Hebius]

Lisbeth przecież już od pierwszego tomu jest superbohaterką.

[żmij]

W pierwszym tomie nie spuszcza wpierdolu dwóm bykom (z czego jeden w ogóle jest jakimś herosem).

[Achim]

„ Holland. Biografia od nowa „
Biografia Karoliny Pasternak rzuca nowe światło na twórczość i biografię wybitnej polskiej reżyserki. Autorka przybliża pochodzenie Holland, ukazując całe skomplikowanie Jej losów rodzinnych/ wymordowana rodzina ojca, jego owiana tajemnicą śmierć, molestowanie seksualne /, przypominając co podkreśla sama reżyserka, że „ człowiek żyje w wielu wymiarach. Przeszłość jest bardzo istotnym wymiarem i teraźniejszości i przyszłości . Mówienie „ przestańmy się grzebać w przeszłości” jest iluzją, okłamywaniem się „ . Z przeszłości / Holocaust, Praska Wiosna/czerpią też tematy filmy Holland . Losy Reżyserki także świetnie pokazują uwikłanie w historię człowieka drugiej połowy XX. wieku/ córka ocalonego, dzieciństwo w stalinizmie, aresztowanie pod interwencji w Czechach, przymusową emigrację stanu wojennego i potem karierę w Stanach. / Autorka biografii nie kryje fascynacji osobą Reżyserki, ale stara się przedstawić Ją w jak najszerszym świetle, przytaczając relacje bliskich i rodziny . To portret silnej, niezależnej osobowości, wybitnej Artystki, ale nie wiem, czy nie samotnej osoby. Książka jest bardzo rzetelnie napisana z całym zapleczem bibliograficznym, ale………………
1/ Trochę za dużo jest w niej autorki i o niej
2/ Pewne fakty należało jednak sprawdzić . W „ Gorączce „ fantastycznie zagrała Barbara Grabowska. Zdobyła zresztą za rolę Kamy nagrodę aktorską w Berlinie. Nie można pisać, że Grabowska na dekadę rozstała się z aktorstwem, bo przecież była fantastyczną aktorką teatralną i to Ona grała Sonię w „ Zbrodni i karze” Wajdy w Starym Teatrze.

[OpusDei]

Mathias Énard, Busola

Po czterech latach wracam do pozycji z mojego literackiego TOP 3 w roku 2017.

[OpusDei]

Bartosz Sadulski, Rzeszot

Biografia (w podtytule opatrzona przymiotnikiem "romantyczna") fikcyjnego XIX-wiecznego przemysłowca pochodzącego z Galicji, który znał wszystkie znakomitości ówczesnej Europy i wpływał na bieg światowych wydarzeń. Przypomina Dumanowskiego Szostaka, choć tamto to była nieskrępowana wyobraźnią autora historia alternatywna Polski, a w Rzeszocie mamy do czynienia z historią jednak bardziej rzeczywistą.
Polecam ten debiut.

[Nathi]

Piekara, u mnie w domu jest na niego ban ze względów światopoglądowych. Pysio ma bardzo brzydkie określenie na niego.

[bolevitch]

Widnokrąg Myśliwskiego