To się czyta

[Walpurg]

Czytam o wiele więcej niż rodzice, ALE miłość do książek mam po nich, zwłaszcza po ojcu. Był prostym tokarzem po zawodówce, ale miał sporo książek (zawodowych, kulinarnych, medycznych itp.). Jako małe dziecko ciągle je wertowałem i przeglądałem, w końcu zacząłem czytać. Pierwszą samodzielnie przeczytaną książką była należąca do ojca biografia papieża Jana XXIII "Człowiek imieniem Jan" - oczywiście z dużymi problemami, bo była tam masa kościelnych terminów bez tłumaczenia na polski, ale sentyment do tego papieża mi pozostał

No i cała moja edukacja seksualna wzięła się z biblioteki ojca! Miała jakąś bardzo starą książkę "Zagadnyenia seksualne" czy coś takiego, jakaś powojenna, było np. o czymś zwanym onanya ale było też o wszystkim ważnym, więc skąd biorą się dzieci wiedziałem od zawsze z rzetelnego, choć archaicznego źródła.

[Nathi]

Ha! To ja miałem podobnie. Pierwszą książkę z ojca półek przeczytałem o religii "Od Mojżesza do Mahometa", rok wydania 87. Nie pamiętam dokładnie ile miałem lat, ale było to przed bierzmowaniem. Strzelam, że 12? Książka porównywała religie. Zaciekawiła mnie, bo szukałem religii dla siebie. Już wtedy uważałem, że katolicyzm nie jest dla mnie. Niestety po przeczytaniu tej książki, stwierdziłem, że każda religia mi nie odpowiada

Później czytałem o poszukiwaniu bursztynowej komnaty, że potem o hitlerowcach

[Hebius]

No własnie, to mi się wydaje całkiem naturalne. Rodzice czytają, w domu są książki, dziecko ma szanse się zainteresować i też zacząć czytać. A tu mi znajomy pisze, że ma wśród znajomych czytające osoby, które pochodzą głównie z rodzin, w których się nie czytało.

[marcin]

Mam podobnie jak Walp. Czytam ZNACZNIE więcej niż rodzice, moi rodzice zawsze czytali raczej prasę (Dziennik Zachodni, Polityka, Wprost), książki bardzo rzadko (mimo, że oboje są po studiach). Paradoksalnie jednak, dom rodzinny był pełen książek - może nie tyle powieści (choć też były), ile encyklopedii, atlasów, słowników, albumów czy książek naukowych. Zapewne dorastając w otoczeniu książek zakochałem się w nich.
Rodzice też często kupowali mi książki - Niziurskiego, Nienackiego i Bahdaja zwłaszcza. A wcześniej były np. "Dzieci z Bullerbyn", "Doktor Dolittle" (to chyba była cała seria), czy seria o Tomku Alfreda Szklarskiego (która mi jednak do gustu nie przypadła).

Do dziś pamiętam (poza Nienackim i Niziurskim) np. "Szaleństwo Majki Skowron" (jako dziecko zakochałem się w tej powieści!), "Wakacje z duchami", "Stawiam na Tolka Banana", "Tajemnica zielonej pieczęci", "Dziewczyna i chłopak czyli heca na 14 fajerek", "Monika i Mariusz" czy "Kapelusz za sto tysięcy"

Co ciekawe, rodzice nigdy nie kupili mi niczego z fantastyki. Tę gałąź literatury odkryłem dużo później, gdy książki kupowałem już sobie sam

[kaylan]

U mnie rodzina dzieli się na jakieś 60 do 40 na korzyść czytających(oczywiście mówimy o czytaniu dla przyjemności, a nie np dla podniesienia kompetencji zawodowych) przy czym ci co czytają czytają raczej dużo, w sumie trwa to dość długo nie wiem na ile się to zmieniało w długiej perspektywie czasowej wiem że jeden pradziadków był bardzo dużym bibliofilem i o wydawanie pieniędzy na książki(z jej handlowej perspektywy mało praktyczne) miał spory z prababcią. Mama dużo czytała książki od wczesnego dzieciństwa przewijały się w domu i miałem podarowane różne ilustrowane popularno-naukowe pozycje chyba zanim zacząłem dobrze czytać, co miało duży wpływ na rozbudzenie ciekawości świata i ułatwiało dobry start edukacyjny. Jednak np Ojciec to przeczytał może z 10 książek nie licząc lektur szkolnych, brat też dla przyjemności nie czyta, sądząc po wielu podobnych przykładach prawie identycznych warunków, a rożnego wyniku bardzo indywidualna kwestia.

[Czartogromski]

Cóż, mnie też rodzice wyrządzili te krzywdę, zasypując książkami. O ileż prostsze życie mają ci, którym wystarcza włączenie telewizora.
Jako wczesny nastolatek wyczytałem już wszystkie polskie kryminały, jakie były w domu, bo dziecięce książki miałem przeczytane po wielekroć (te z biblioteki też; zresztą, w bibliotece dziecięcej było wtedy mało książek).
Ale mam znajomego, u którego w domu nie było wcale książek i on dlatego rzucił się na czytanie, bo to była atrakcja, której w domu nie miał. Czyta mnóstwo do dzisiaj.

[Nathi]

Moja mama raczej nic ciekawego nie czytała. Literaturę kobiecą, dlatego katowałem się drugą wojną ojca
Choć raz przeczytałem jakieś romansidło. Jakaś młoda prawniczka i maczo, który ma na wychowaniu nastolatka mającego problemy z prawem. W sumie czytałem tylko dlatego nastolatka więcej mamy książek nie ruszałem. Jednak seks heterycki nie był zbyt atrakcyjny

[mare]

Ktoś czytał to?



Tam były „momenty”. Chyba pierwsze w moim życiu.

[Hebius]

Czytałem, chyba nawet z tego wydania, bo okładka wydaje mi się znajoma, ale nie pamiętam żadnych momentów.

[mare]

Bo ja byłem niewinnym dziecięciem, a Ty już starym zbokiem.

[jazzik]

Swoją drogą to się w pale nie mieści, a propos Jankowskiego, że teraz wychodzi, że w zasadzie wszyscy o tym wiedzieli, ale nikomu to nie przeszkadzało I często ci sami ludzie, którym wtedy to nie przeszkadzało, mają dziś czelność nazywać się obrońcami dzieci

Wygląda na to, że zazwyczaj wszyscy wiedzą i milczą (tak było z Kroloppen, teraz wychodzi podobna historia odnośnie Sadowskiego). Biskup to oczywista oczywistość, ale dotarłam do rozdziału o zabawnym tytule "Henia Jankowska leje szampana strumieniami", z którego wynika, że pracownicy hotelu próbowali sprawą zainteresować nawet prof. Lwa-Starowicza, który się swoją opinią przyczynił do tego, że Jankowskiemu umorzono sprawę o wykorzystywanie seksualne nieletnich a po latach przyznał Bożenie Aksamit, że o wszystkim wiedział.

[marcin]

Czytam kolejną zakupioną rzecz z Uczty Wyobraźni: Peter Watts, Poklatkowa rewolucja

Podchodziłem do tej książki trochę jak pies do jeża, mając w pamięci "Ślepowidzenie" tego autora, z którego niewiele zrozumiałem i dla mnie był to bełkot (ale książka zbiera wysokie oceny, więc to pewnie moja wina, a nie autora).
I co za miłe zaskoczenie! Ta książka jest w pełni zrozumiała i świetnie się ją czyta! I świetny ten myk z czerwonymi literami, ukrytym przekazem i dalszą częścią w Internecie

[mare]

Przeczytałem "Łzy Mai" Raduchowskiej.

Sam w zasadzie nie wiem dlaczego, bo to takie samo czytadło jak te polskie zombiaki od Dehnela, tylko jeszcze gorzej napisane i pomysł mnie oryginalny. Akcja banalna i przewidywalna, nawiązania do Łowcy Androidów rozczulająco żenujące, gdy pomyśleć, że autorka rości sobie prawo do kojarzenia jej dzieła z wiadomą książką czy z filmem. Ale... ponieważ druga część na czytnik jest na ofercie i kosztuje tylko 10 zł, to sobie kupiłem, aby dalej narzekać.

Chyba wychodzę z dołka sci-fi i muszę się odtruć jakąś ambitniejszą literaturą.

[Dorian_Gray]

Jo Nesbø
ostatnio łyknąłem jego dwa kryminały:
"Pragnienie" i "Nóż"

[Fryku]

Pierwszą książkę z ojca półek przeczytałem o religii "Od Mojżesza do Mahometa" (...)

Ja podobnie. To była jedna z pierwszych książek. Rok wydania tylko inny (chyba '67)
Ale pierwsza książka religijna był skrypt religioznawczy mojego dziadka. Grzebałem w szafie na strychu i znalazłem opasły tom. Wiedzy pierwszy raz zetknąłem się z buddyzmem.
Potem przeczytałem "Archetypy i Symbole" Junga.

[Renly Baratheon]

Ciekaw jestem Fryku, której buddyjskiej szkoły naukę wyznajesz?

[Fryku]

Ciekaw jestem Fryku, której buddyjskiej szkoły naukę wyznajesz?

Karma Kagyu.

[marcin]

Zakupiłem i czytam:
Oliver Green: London's Underground. The Story of the Tube

Dawno nie miałem w rękach tak ładnie wydanej książki o londyńskim metrze!

[Czartogromski]

Andrzej Dragan: Kwantechizm czyli klatka na ludzi
To jest jednak ewenement, że czytając książkę z zakresu fizyki współczesnej, muszę miarkować tempo czytania, żeby książka mi się za szybko nie skończyła. Jestem mniej więcej w połowie - jak na razie tylko rozdział wzbudził moje niejakie wątpliwości; autor tak się rozbuchał w anegdotycznym stylu, ze nie wiadomo, co faktem, co barwną anegdotą tylko.
Polecam na poniedziałek, kiedy trzeba się będzie jakoś oderwać od coraz ściślej otaczającej najbliższej rzeczywistości.

Mimo wszystko, nasza sytuacja poznawcza jest bez porównania lepsza niż sytuacja, dajmy na to, kury sprawiającej wrażenie zwierzęcia silnie znerwicowanego. I nic dziwnego, skoro odsetek przedstawicieli jej gatunku, która pada ofiarą morderstwa, wynosi 100%.

No i klatkę mamy bardziej luksusową.

[marcin]

Czytam kolejną pozycję z UW (Opowieści sieroty C. M. Valente)

Niestety tym razem rzecz niezbyt strawna dla mnie. Potwierdza się, że sięgając po Ucztę Wyobraźni nigdy nie wiem, czego się spodziewać.