Druga część okazała się miłą (nieco rozlazłą) niespodzianką. Nie jest to twarda fantastyka naukowa, więc nie ma co się spodziewać super oryginalnych pomysłów; ot, powiastka o androidach, ale nie aż taka zła, jak się spodziewałem po pierwszej części.
1983, okres największej beznadziei Polski Ludowej. Po prowincjonalnych parafiach rozchodzi się wieść o Maryi ukazującej się na działkach w podwrocławskiej Oławie. Kościół odcina się od objawień, a generał Jaruzelski grzmi o religijnej ciemnocie. Mimo milicyjnych szykan dziesiątki tysięcy pątników nadciągają do małego miasteczka.
Prostoduszny rencista Heniek z nadludzką konsekwencją dąży do wybudowania wielkiego sanktuarium, które ma konsekrować papież Polak. Jego brat Zbyszek uporczywie lawiruje między poczuciem rodzinnej lojalności a oczekiwaniami przyjaciół, tworzących lokalną partyjno-kościelną elitę. Jego słabość do kobiet, równie silna jak miłość do żony i dzieci, to wymarzony materiał na esbecki szantaż.
Kult to najdojrzalsza powieść Łukasza Orbitowskiego, snuta z humorem i czułością. Zbeletryzowana, ale doskonale udokumentowana historia oławskich objawień jest tylko pretekstem do fascynującej opowieści o miłości i stracie, lojalności i próbie zrozumienia najbliższych. O potrzebie odkupienia win. O cudach i ich tajemnicy.
Tak, teraz wszyscy czytają ponownie Tokarczuk, Mój Partner zaczął " Prowadź swój pług.. ", na szczęście w porę Go ostrzegłem ,że Janina to jamare pisze: ↑19-10-2019 23:49:47 Dzisiaj wciągnąłem «Anna In w grobowcach swiata» Tokarczuk, zwabiony komentarzem, że nie wiadomo, czy chodzi o przeszłość czy o przyszłość, co zapachniało mi sci-fi.
Potwierdza się moje wrażenie, że Tokarczuk to sprawna pisarka, ale jej książki niewiele wnoszą do mojego życia. Coś jak Kazuo Ishiguro, który również z niewiadomego dla mnie powodu dostał Nobla.
Kupiłem też na czytnik jej «Opowiadanie bizarne». Poczytamy — zobaczymy.
Ja nie ponownie, bo tej Anny In nie czytałem. Wczoraj za to się dowiedziałem, że to ulubiona powieść autorki, co jest dla mnie dowodem, że trochę nam nie po drodze. Pług za to super, moja ulubiona jej, jak dotąd, książka. Opowiadania bizarne ogólnie na plus.
Hebiusie, nie czujesz się Janiną ????
A tam, przesadzasz. Bawiła się gatunkiem, a ja właśnie lubię takie kryminały osadzone w polskich realiach i trochę zakręcone. U Witkowskiego też najbardziej pamiętam właśnie kryminały. A Hebius się burzy, bo sam by się nadawał na taką zwariowaną postać do książki.
Bajkami Sienkiewicza w Quo vadis i w Potopie jakoś nikt się nie przejmuje, co więcej, to te bajki wciąż aktywnie budują mity narodowo-katolickie.
Ale na poważnie... W sieci recenzje niemal wyłącznie entuzjastyczne (na lubimyczytac.pl ma średnią ocenę wszystkich książek 8.00 na 10 możliwych), że to nie tylko pasjonująca lektura, ale i bardzo oparta o realia hgistoryczne (autor jest prawnikiem i wielkim miłośnikiem antycznego Rzymu).