To się czyta

[jazzik]

No nie, staruch ugania się przez kilkaset stron za młodą kobietą, która mogłaby być jego córką, jakiś wariat śni o Napoleonie... Farewell z tym.

[Dorian_Gray]

... jest w tym jednak jakaś magia .... fajnie napisane ...

[Michał]

Było mi szkoda Wokulskiego, był bluepillowcem tamtych czasów.

[Dorian_Gray]

aż musiałem sobie wygooglać co to znaczy ...

Kamas czy Dmochowski jako Wokulski?
wydaje mi się, że Dmochowski bardziej pasuje do postaci stworzonej przez Prusa

[Nathi]

ku*wa,
ta Lalka jest zajebista ...

Wolę Farona.
Miałem wydanie dwu tomowe w średniej. Pożyczyłem 1 tom i mi nigdy koleżanka nie oddała.

[Czartogromski]

A propos - czytam wstęp do tego wydania:



Lalka / Bolesław Prus ; wstępem opatrzył Ryszard Koziołek. - Wydanie pierwsze w tej edycji.
Marginesy, 2024. - Wstęp: Powieść tajemnicza / Ryszard Koziołek. Ilustracja na okładce: John Holcomb, "Golden Age Brute", 2015.

We wstępie chyba najwięcej miejsca zajmują kwestie paraleli między "Lalką" a "Hrabią Monte Christo"

[Czartogromski]

Z czytelniczych powtórek jeszcze audiobook:

Michał Bułhakow: Mistrz i Małgorzata / tłumaczenie Andrzej Drawicz ; czyta Krzysztof Gosztyła.
Raczej nie przepadam za "bardzo aktorsko" interpretowanymi książkami, ale to jest jeden z wyjątków, kiedy przepadłem: Gosztyła tworzy z powieści wspaniały, wielogodzinny monodram.

[Czartogromski]

Druga powtórka, też w formie dźwiękowej:


Grzegorz Uzdański: Wypiór / czyta Adam Bauman

Bauman czyta świetnie, ale w tej formie książka trochę traci, jak sądzę. Jednak wiele rozgrywa się tu na papierze, w formie zapisu, a niektóre żarty czytane wypadają słabiej.

[Nathi]

Dzisiaj gości ze mną w fotelu przy kawce Leonard J. Pełka "U stóp słowiańskiego parnasu - bogowie i gusła"

[marcin]

Czytam, czytam, uczytałem już 3/4, więc pora na raport:

Paweł Jasienica, Polska Piastów

Czyta się wspaniale. Jasienica ma piękny styl, dziś się już tak nie pisze (ach to słowo "ongi").
Jednak chyba każdy historyk ma jakieś swoje sympatie i antypatie: Jasienica wyraźnie nie lubi Niemców, i z lubością powtarza, że np. w danym momencie "u nas było coś lepsze niż u Niemców". Teraz czytam jak autor z lubością opisuje okrucieństwa Zakonu - tzn. na razie początki państwa zakonnego.
Jasienica ma też chyba dość trzeźwy stosunek do kościoła - czasem pochwali, czasem zgani. Nie jest to zatem ani pisane z pozycji na klęczkach, ani nie jest antyklerykalne - więc ogólnie bardzo na plus. Jestem zadowolony.

[uzytkownik_konta]

Skończyłem "Czterdzieści osiem godzin" A. MacLeana (Alma-Press 1990, ss. 265); wcześniej czytałem też "Stację arktyczną Zebra" (Amber 1990, ss. 285). Wspominam o tym głównie po to, aby napisać, że bardzo mnie dziwi, że tak słaba proza zdobyła tak wielką popularność. Przede wszystkim te fabuły są okropne - sztampowe, przewidywalne, nudne, groteskowe. Doczołgałem się jakoś do końca "Czterdziestu ośmiu godzin", ale po kolejną książkę MacLeana nie sięgnę. "Stacja arktyczna..." budziła jeszcze u czytelnika coś, co od biedy można by było uznać za namiastkę zainteresowania. "Czterdzieści osiem godzin" nie posiada tego atutu. Wspominałem kiedyś, że z Chandlerem było tak, że w pierwszej chwili mnie odrzucił, ale potem jednak wciągnął - i ostatecznie przeczytałem kilka jego książek. Liczyłem na to, że z MacLeanem będzie podobnie. Otóż nie.

Mam nadzieję, że teraz "Westybul" (A. Ivasiuc, PIW 1970, ss. 272) pozwoli mi usunąć ten posmak.