Książki, ostatnie zakupy

[jazzik]

Zamówiłam "Odrzania. Podróż po Ziemiach Odzyskanych". Czy ktoś już czytał?

Nowa książka Zbigniewa Rokity, laureata Nagrody Literackiej „Nike” 2021

Włóczęgowski poemat reporterski autora Kajś.

To tu, na „Ziemiach Odzyskanych”, miało po wojnie miejsce jedno z najbardziej spektakularnych wydarzeń w dwudziestowiecznej historii Europy. To tu, w tych wszystkich Wrocławiach i Szczecinach, Polska stanęła przed jednym z największych cywilizacyjnych wyzwań – przemienieniem Niemiec w Polskę.

Ale wciąż widać szwy, którymi pozszywali Polski przedwojenną i powojenną. Wyłażą france. Bo tu, na „Odzyskanych”, jest jakoś inaczej. Uliczne tabliczki przypominają piastowskie drzewka genealogiczne, zewsząd wyzierają cegły o barwie wściekłej krwi, blokowiska lokowane na prawie niemieckim, wilhelmińskie gmachy otoczone przez parkingi niestrzeżone, a jednak płatne. Tutejsi Polacy często wciąż wahają się, czy już są stąd, czy jeszcze znikąd – a niektórzy dalej snują opowieść, którą ktoś ileś tam lat temu przerwał martwym już mieszkańcom ich kamienic.

I dlatego ja, kundel „Ziem Odzyskanych”, zlepiony z tutejszych i przyjezdnych, ruszyłem w tę dziwną podróż po „Odzyskanych”, po Poniemiecczyźnie, żeby to wszystko ujrzeć na własne oczy.

„Zbigniew Rokita jest prawdziwym odkrywcą Odrzanii – krainy, o której miałem nikłą wiedzę, mimo że wielokrotnie w niej byłem. Ta książka to fascynująca podróż w czasie i przestrzeni po ziemiach przyłączonych do Polski po 1945 roku. Pomysł, język, humor i w końcu absolutna miłość autora do Odrzanii sprawiły, że ja – rodowity Wiślanin – nie mogłem się oderwać od lektury. Niezwykle ważna książka, która może pomóc zrozumieć współczesną Polskę”.

Jan Holoubek

“Niby znaliśmy to wszystko z lekcji historii – Ziemie Odzyskane, Uzyskane, Stracone – a jednak Rokita tak opowiada o powojennych losach polskich granic, że mam ochotę wołać: ach, Polska, cóż to za kraj? Kraj, do którego przyzwyczailiśmy się aż za bardzo, dlatego raz na jakiś czas ktoś musi nam go opowiedzieć na nowo. Rokita zadaje pytania, interpretuje i wątpi w taki sposób, że historiozofia staje się thrillerem i kryminałem, dramatem i komedią. Znakomita książka, i zawadiacka, i frasobliwa, i roztropna”.

Małgorzata Rejmer

„Po II wojnie światowej Polska wchłonęła potężną część Niemiec. Rozpoczął się jeden z największych eksperymentów demograficznych w Europie XX wieku. Odrzania to wyznanie miłości Zbigniewa Rokity do ziemi i ludzi, którzy byli i ciągle są obiektem tego eksperymentu, fascynująca wyprawa w głąb świata odzyskanego, który pozostaje zagadką”.

Dariusz Rosiak

„Zbiorowa pamięć i tożsamość to dynamiczne i różnorodne wymiary życia, pełne sprzeczności, paradoksów, konfliktów i cierpienia. Żeby je w tym całym powikłaniu i skomplikowaniu opisać – zwłaszcza dzisiaj, kiedy do doraźnych politycznych celów chętnie posługują się nimi różnej barwy populiści – potrzeba dużej wrażliwości i talentu. Zbigniew Rokita ma i jedno, i drugie. A co najważniejsze, ma także odwagę, żeby mierzyć się z najtrudniejszymi aspektami polskiej – i nie tylko polskiej – historii. Bardzo polecam”.

Tomasz Stawiszyński

[bolevitch]

słuchałem podkastu z autorem. Poza chyba trafną, a rzadko rozpatrywaną tezą, że te przesiedlenia to był największy tego typu eksperyment w historii świata, nic mnie tam nie zaintrygowalo. Uważam, że - przynajmniej w przypadku Warmii, Mazur i części Pomorza - eksperyment ciągle trwa i nie znamy ostatecznego rezultatu.

[Walpurg]

Napaliłem się na nią po usłyszeniu rozmowy z autorem w TOK FM.

Bardzo zaintrygowała mnie myśl dziennikarki, która zrobiła wrzutkę, że do tego podziału nabyte - rdzenne pasuje mnóstwo rzeczy, może też antynomia Piłsudski - Dmowski czy... Tusk - Kaczyński. Coś w tym jest.

[bolevitch]

no tak, Ty jesteś ze Śląska, ja z Północy. Dla mnie trzebaby napisać książkę z innej perspektywy

[jazzik]

Inna perspektywa to np. "Ich matki, nasi ojcowie" Piotr Pytlakowski, "Wieczny początek" Beata Szafy, "Cokoły przechodnie" Piotr W. Fuglewicz.

[jazzik]

Bardzo zaintrygowała mnie myśl dziennikarki, która zrobiła wrzutkę, że do tego podziału nabyte - rdzenne pasuje mnóstwo rzeczy, może też antynomia Piłsudski - Dmowski czy... Tusk - Kaczyński. Coś w tym jest.

Hmm, wychodziłoby, że to rdzenne jednak niekoniecznie wychodzi Polsce na dobre i, jednocześnie, bardzo obawia się tego nabytego.

[Czartogromski]

Janusz Głowacki: Fortynbras się upił. - Wydanie nowe, poprawione. Bosz, 2014.

W Biedronce za jedyne 9,99 PLN.
Przyjemność z samego kupowania zerowa (a nawet ujemna), bo grzebie się w takim głębokim pudle pełnym umierających książek, które jeszcze czekają na szansę.

[Hebius]

No właśnie, wczoraj zacząłem grzebać i przestałem po przejrzeniu kilku tytułów z góry. Większa frajda ze sprawdzania na śmietniku kontenera z makulaturą, czy nie ma w środku nic ciekawego niż z takich zakupów.

[jazzik]

Czemu?
Wczoraj wyjątkowo byłam w stonce, bo zazwyczaj omijam ten sklep z racji syfu, i wygrzebałam "Powrót do bezsennych nocy" Józefa Hena oraz "Kaszebe"
Tomasza Słomczyńskiego w stanie księgarnianym za 9,99 zł. W Polo również są takie kosze z książkami.
Btw, u was w owadzie też są książki z Czarnego?

[Hebius]

U siebie nie widziałem. WAB-u było sporo.

[Czartogromski]

Nie wiadomo, co jest, bo do dna cmentarzyska trudno się dokopać.

[marcin]

Gabor Mate "Kiedy ciało mówi nie", wyd. Czarna Owca

Zakupiłem i czytam, a w zasadzie już kończę. Czasem lubię poczytać coś popularnonaukowego z szeroko rozumianej medycyny. Było o uzależnieniach (Nigdy dość), a teraz Gabor Mate "Kiedy ciało mówi nie". Ciekawa lektura i dobrze się czyta.

[Ballordo]

Polecam najnowszą książkę tegoż autora "Mit normalności. Trauma, choroba i zdrowienie w toksycznej kulturze. Również dobrze mi się czyta.

[marcin]

Wiersze wszystkie kupiłem już wcześniej, a teraz dokupiłem resztę i mam już komplecik w jednorodnej szacie graficznej

[jazzik]

Trafiło ci się może pierwsze wydanie z pomyłkowym wierszem, którego nie napisała Szymborska a co Rusinek przeoczył, czy może już to poprawione?

[marcin]

A jaki ma tytuł ów pomyłkowy wiersz?

[jazzik]

"Przygotowując tom »Wiersze wszystkie«, włączyliśmy (...) do niego utwór »Przerwana opowieść«. Wiersz w rzeczywistości napisał Witold Turdza, którego przepraszamy za ten błąd. Wspaniały to pastisz, którego nie powstydziłaby się nasza znakomita Noblistka, więc z rozpędu włączyliśmy go do innych jej utworów. Znając poczucie humoru Poetki, zaśmiewa się pewnie teraz z tej pomyłki, którą oczywiście naprawiliśmy w dodruku" — czytamy w oświadczeniu wydawnictwa.

[uzytkownik_konta]

Ale to jest budujące, że - jak widzę - bardzo duże i znaczące redakcje o tym pisały - "Wprost", "Polityka", Onet, Polsat.

[Hebius]

Pomyłka jest lekko usprawiedliwiona, bo ten wiersz był opublikowany w numerze z 15 grudnia. Pan Molenda od Nienackiego brał na serio nawet rewelacje, które 2 kwietnia były demaskowane przez redakcję jako żart primaaprilisowy.

http://nowadekada.pl/wp-content/uploads ... nr-3-3.pdf

[jazzik]

Ale to jest budujące, że - jak widzę - bardzo duże i znaczące redakcje o tym pisały - "Wprost", "Polityka", Onet, Polsat.

Samo zainteresowanie jest i może budujące, ale fakt, że sekretarz noblistki się nie zorientował, to jest jednak wtopa dla niego.