Książki, ostatnie zakupy

[Czartogromski]

Jest jeszcze jedna rzecz: nowoczesne papiery są zazwyczaj lekkie, tradycyjne powlekane (tzw. "kredowe") są bardzo ciężkie, co z każdej książki robi od razu nieprzyjemną cegłę (są też cegły przyjemne, ale to inny temat).

[uzytkownik_konta]

Dużej wagi nigdy nie uważałem za wadę książki. Przeciwnie - najgorsze są te na papierze tak niskiej jakości, że są leciutkie jak piórko. Od razu wiadomo, że się ma w rękach kiepsko przetłumaczoną sensację, która nie była dobra nawet przed tłumaczeniem.

[jordi]

Skupiacie się na jednej cesze papieru. A są przecież inne: kwaśność, biel, nieprzeźroczystość.

[uzytkownik_konta]

Owszem, są, ale akurat rozmawialiśmy o innej

[Czartogromski]

Książka powinna ważyć stosownie do zawartości. A niefachowo wydawane "publikacje albumowe" bardzo często ważą za dużo w stosunku do zawartości.
Natomiast podręcznik, który za rok, dwa, będzie nieaktualny, może być wydany na papierze nietrwałym, ale za to lekkim.
W tym kontekście jest dziedzina, w której aberracja się pleni: liczne publikacje medyczne wydawane są drogo i niepraktycznie (wręcz pancerne oprawy), choć szybko się dezaktualizują

[uzytkownik_konta]

W ogóle podręczniki, w tym szkolne. Zwłaszcza przy zmianach podstaw programowych w ostatnich latach nie ma sensu ich wydawanie w taki sposób, jak się to robi od przeszło 30 lat. Amerykanie w ten sposób wydają nawet podręczniki akademickie - a u nich przecież normalnym jest, że studentom się nakazuje zaopatrzyć się w np. wydanie 9., bo wydanie 8. jest kompletnie nieaktualne (rzekomo; w rzeczywistości zawsze istnieje podejrzenie, że np. wykładowca chce zwiększyć sprzedaż publikacji, w której przygotowywaniu brał udział). U nas przynajmniej większość podręczników akademickich wydaje się tak samo, jak zwykłe monografie - a przecież to u nas nikt tego nie kupuje (a wręcz nieraz wykładowcy-autorzy sami dostarczają skany), a i nowe wydania wychodzą rzadziej.

Przy czym moje doświadczenie z podręcznikami akademickimi dotyczy oczywiście raczej nauk społecznych, niż chociażby medycyny. Ale, ostatecznie, my też przecież jakieś postępy czynimy. Jeśli chodzi o podręczniki medyczne, pamiętam natomiast "Internę Szczeklika", która dosłownie przypominała "Biblię" - cieniutki, delikatny papier, pozwalający upchnąć czterocyfrowe liczby stron na grubości paru centymetrów. Jak teraz o tym myślę, zastanawiam się kiedy (jeśli jeszcze tego nie zrobili) lekarze przejdą na systemy à la Legalis.

[Walpurg]

Czytanie książki drukowanej na śnieżnobiałym papierze w słoneczny dzień poza domem to koszmar.

Z podręczników najgorsze są do języków obcych, nie dość że w 10 częściach (podręcznik, ćwiczenia, słowniczek, gramatyka, poradnik metodyczny, wycinanki, sklejanki i inne bzdury) to jeszcze strasznie ciężkie.

Ostatnio kupiłem (teraz będzie w temacie):
- O. Tokarczuk, Empuzjon
- O. Tokarczuk, Czuły narrator
Obie w twardych oprawach, do tego w kartonie i były lekkie jak piórko.

[Hebius]

I tu należy przywołać spostrzeżenie u_keja trafne nie tylko w przypadku tłumaczeń :

najgorsze są te na papierze tak niskiej jakości, że są leciutkie jak piórko. Od razu wiadomo, że się ma w rękach kiepsko przetłumaczoną sensację, która nie była dobra nawet przed tłumaczeniem.

[Walpurg]

Cóż, błędne generalizacje zdarzają się nawet najlepszym.

[uzytkownik_konta]

Chciałem podać przykłady z kolei kiepskiej sensacji wydanej w ten sposób, ale nie jestem w stanie przypomnieć sobie ani tytułów, ani autorów - co samo w sobie świadczy o jakości tych tekstów - pamiętam tylko gdzie leżą w moim domu rodzinnym. Na szczęście wierzę, że wszyscy wiedzą co miałem na myśli, gdyż pozycje te są powszechnie znane - głównie z zalegania w koszach z przecenami albo na półkach hipermarketów

[Ballordo]

Jak czytałem niedawno książkę "DNA. Historia rewolucji genetycznej" (świetna) Jamesa Watsona, to męczyłem się strasznie podczas lektury w łóżku, przy lampce. Pozycja wydana niby pięknie, z mnóstwem zdjęć i na papierze KREDOWYM. Światło lampki odbijało się od tej śliskiej powierzchni, do tego taki papier jest dużo cięższy, przez co cała książka to niezła cegła.
Dziękuję bardzo. Wolę jednak książki wydrukowane na tańszym papierze.

[jazzik]

Nieszczególnie lubię sposób wydawania Arbitora. Półmiękka, giętka okładka, do tego cienki papier, który zdarza się, że od nowości wygląda na pognieciony a wspominam o tym, bo kupiłam "Partię rosyjską" Przemysława Witkowskiego i to jest właśnie ten styl.
Do tego, o ironio, książka jest dość ciężka.
Planuję zamówić "Francję na talerzu" i mam nadzieję, że wydanie jest piękne.

[Ballordo]

Myślałem nad kupnem "Włoch na talerzu", ale cena mnie zniechęciła. Zdaj relację, gdy już dotrze do ciebie "Francja". Przeglądając "Włochy", między księgarnianymi regałami, zachwyciłem się wydaniem, więc raczej podobnie będzie tym razem.

[uzytkownik_konta]

Z tego co widziałem, "Francja..." jest w rzeczy samej ładna. Oczywiście nie miałem czasu czytać tekstów - ale o samym wyglądzie mam pozytywną opinię.

[marcin]

Zakupiłem i czytam, a w zasadzie już skończyłem (nie wiem czy wspominałem, ale uwielbiam czytać w pociągu)

"Do raju" (autorka znana z "Małego życia")

Jakim cudem ta książka nie pojawiła się w "gejowszczyźnie"? (Albo ja nie widziałem). To opowieść w trzech planach czasowych (1893, 1993 i 2093). Wszędzie na plan pierwszy wysuwają się homoseksualne pragnienia i miłości. To piękna opowieść o zakochaniu, miłości, potrzebie wyboru, a wszystko to w bardzo ciekawym świecie. Oczywiście, jak to u tej autorki - zbyt optymistycznie nie będzie.

Bardzo polecam!

[Walpurg]

Okładka, zwłaszcza po przedostatnim zdaniu Marcina, nie zachęca.

Napisz jeszcze, że ma 1056 stron i na pewno nikt nie kupi.

[marcin]

koło 850 ma, ja kupiłem ebooka

Fakt że czcionka z tytułem na okładce dobrana fatalnie

[gaynau]

Zakupiłem i czytam, a w zasadzie już skończyłem (nie wiem czy wspominałem, ale uwielbiam czytać w pociągu)

Komentarz w stylu Hebiusa:
Nie dajesz nam o tym zapomnieć

[Hebius]

To w moim stylu? Bym nie pomyślał.

Zakupiłem i czytam, a w zasadzie już skończyłem (nie wiem czy wspominałem, ale uwielbiam czytać w pociągu)

"Do raju" (autorka znana z "Małego życia")

Jakim cudem ta książka nie pojawiła się w "gejowszczyźnie"? (Albo ja nie widziałem).

Wspominałem o tym tytule nawet dwukrotnie. Przy pierwszej okazji podzieliłeś się swoimi odczuciami z lektury pierwszej powieści autorki.

Mnie Małe życie się bardzo podobało.

[Walpurg]

Didaskalia:
policzki Marcina spłonęły wstydem czerwieniąc się na kolor buraka.

Wieczorem zaś wymsknie się z domu do apteki po ziołowe pigułki na pamięć.