O proszę.
Ten akapity można było jeszcze przywołać:
Wyborcza pisze:Kilku zwolnionych aktorów oskarżyło dyrektorkę o mobbing. Aktorka Karolina Charkiewicz twierdziła, że Strzępka "godzinami znęcała się nad ludźmi, prowadząc długie, do niczego nieprowadzące monologi o tym, jak nikogo nie czuje i nie chce poczuć i nie chce edukować". Dyrektorka miała podważać kompetencje aktorów i nie szukała dialogu.
Anna Cis, specjalistka od BHP i ergonomii pracy, zwróciła uwagę, że nagle teatr zaczął bić rekordy w kontuzjach. Według niej wypadki nie wynikały z warunków pracy, ale z ciągłego stresu, napięcia i złej atmosfery. "Człowiek zmęczony, niewyspany, spięty, jest o wiele bardziej wrażliwy na urazy" - komentowała Cis, która została przez Strzępkę zwolniona z Dramatycznego.(...)
Z sygnałów od pracowników teatru, które docierały do "Wyborczej", wynika, że podczas prób mogło dochodzić do sytuacji noszących znamiona mobbingu. W poniedziałek artyści mieli nawet podjąć decyzję o odwołaniu premiery. We wtorek porzucono ten pomysł i wrócono do prób. Z dalszej pracy nad "Heksami" zrezygnowali jednak dwaj aktorzy - wśród nich był Michał Sikorski. Aktor przesłał "Wyborczej" oświadczenie, w którym czytamy, że "w obliczu wydarzeń, które miały miejsce na próbach w ostatnich dniach, poczuł, że nie jest możliwe kontynuowanie pracy w warunkach, które odbiegają od standardów zdrowego, bezpiecznego procesu".
– Jakże mogę wymagać, żeby on, będąc o tyle wyższym ode mnie, znajdował jakąkolwiek w moim towarzystwie przyjemność? Nie byłażby to szalona z mej strony pretensja?
Wycofanie się autorki i dwóch aktorów, czyli osób jednak z kręgu Strzępki, to już katastrofa. Odwołanie premiery to logiczna konsekwencja afrontu ze strony autorki i aktorów. No to chyba kolejnym krokiem może być tylko rezygnacja Strzępki. Bo nie wiem jak inaczej może pozostać tam z twarzą.
Niestety, źle dzieje się też w Krakowie. Młody reżyser napisał list informujący, że najnowsza premiera Magnetyzmu serc na podstawie Fredry w Starym Teatrze to plagiat jego spektaklu. Młoda pani reżyserka uczestniczyła w przygotowaniach jego spektaklu, co ją obciąża. Mamy listy/oświadczenia tego chyba splagiatowanego reżysera, chyba plagiatującej reżyserki i Starego Teatru, który znalazł się w bardzo niekomfortowej sytuacji. Zobaczymy jak sprawa się rozwinie, ale mnie bardzo przekonuje argumentacja tego gościa (wprowadził nieistniejącą u Fredry postać Erosa, wygłaszającego kwestię jednego z bohaterów - ona zrobiła to samo i tak samo, tylko Erosa zagrała kobieta, Ewa Kolasińska; podobieństw ma być więcej).
Sytuacja jest rozwojowa. Jeszcze nowszy njus, też za Wyborczą:
Teatr Dramatyczny odwołuje premierę spektaklu Moniki Strzępki. Nieoficjalnie: Dyrektorka szykuje się do dymisji
Arkadiusz Gruszczyński
Premiera spektaklu "Heksy" na podstawie powieści Agnieszki Szpili została odwołana. Coraz więcej naszych źródeł jest przekonanych, że dyrektorka Teatru Dramatycznego w Warszawie Monika Strzępką jest gotowa odejść z placówki.
W środę wieczorem informowaliśmy o sporze pomiędzy Moniką Strzępką i Agnieszką Szpilą. Ta druga oskarżyła dyrektorkę teatru o zdradę feministycznych wartości. Szpila w oświadczeniu opublikowanym w mediach społecznościowych pisała: "Ogrom cierpienia psychicznego i emocjonalnego, którego doznał zespół aktorski w ostatnim czasie, jest tak dewastujący, że nie umiałabym oglądać tego spektaklu, zapominając o tym, co widziałam i przeżywałam wraz z zespołem przez ostatnie dni, uczestnicząc w próbach w teatrze. Odcinam się od rewolucji głoszonej przez Monikę Strzępkę powołującą się na mój tekst, bo w jej wydaniu ów Heksowy przewrót jest fejkiem. Tak jak cała głoszona przez nią rewolucja".
Premiera spektaklu miała się odbyć w piątek, 15 grudnia na dużej scenie Teatru Dramatycznego. Rzeczniczka prasowa teatru przekazała jednak "Wyborczej", że premiera i wszystkie grudniowe pokazy zostały odwołane. - Więcej informacji przekażemy w oddzielnym oświadczeniu. Bardzo przepraszamy za wszelkie niedogodności - zaznacza Maja Raczyńska.
Z naszych informacji wynika, że w ostatnim czasie z obsady spektaklu odeszło kilku aktorów. Miał to być gest sprzeciwu wobec Strzępki.
Z trzech niezależnych źródeł dowiedzieliśmy się, że dyrektorka zamierza złożyć dymisję i pożegnać się z Dramatycznym. Jednak do chwili napisania tego artykułu do ratusza nie wpłynęły żadne oficjalne dokumenty w tej sprawie. - Wiceprezydentka Warszawy Aldona Machnowska-Góra chce przekonać Strzępkę do dalszego kierowania teatrem - mówi jedna z urzędniczek.
Ani wiceprezydentka Warszawy, ani rzeczniczka prasowa teatru nie potwierdziły na razie naszych ustaleń.
„ 12 prac Marii Byrd”
Teatr Dramatyczny im. Szaniawskiego w Wałbrzychu
Ten spektakl to finał projektu „ Zapracowani w przyszłość” . Tematem projektu i przedstawienia jest praca, jej wartość w życiu człowieka. W roku 2051 pracownicy kopalni na Antarktydzie zostają przeniesieni do hotelu, gdzie mają czekać na transport do Polski. Ziemia Marii Byrd to jedyny obszar Antarktydy, do którego żadne państwo nie posiada praw. Załoga : kucharz, geolog, górnik i lekarz pozbawiona pracy wspomina swoje życie. Każdemu z nich objawia się duch Marii Byrd/ Dorota Furmaniuk/, z którym każdy nawiązuje inną relację. Czy ludzie pozbawieni pracy tracą sens życia, czy to praca jest najważniejsza. Poważna problematyka/ tekst Mariusza Gołosza/ okraszona jest humorem i finałowym tańcem z repertuaru Rihanny.
Es gibt ein Leben und ich lebe es . Romy Schneider.
Rzeczpospolita pisze:Na godz. 19.00 w poniedziałek 18 grudnia dział prasowy Teatru Dramatycznego zapowiedział konferencję Moniki Strzępki. Cel był jeden – przedstawienie stanowiska dyrektorki, która nie wypowiadała się publicznie od czasu niefortunnego wywiadu.
Bez względu na to, co chciała powiedzieć dyrektorka Monika Strzępka, urząd miasta stołecznego Warszawy zaczął już procedurę odwoływania dyrektorki, dowiadujemy się z dobrze poinformowanych źródeł. Procedura łączy się z konsultacjami w Ministerstwie Kultury, ze stowarzyszeniami i związkami zawodowymi. Teoretycznie procedura trwa 30 dni, ale może trwać krócej.
W każdym razie o 19:00 i tak chyba warto włączyć Facebooka.
Teatr Dramatyczny pisze:Szanowni Państwo,
Dziś o g. 19:00 na fanpage'u Teatru Dramatycznego im. Gustawa Holoubka Dyrektorka Naczelna i Artystyczna Monika Strzępka wygłosi oświadczenie.
Do zobaczenia.
– Jakże mogę wymagać, żeby on, będąc o tyle wyższym ode mnie, znajdował jakąkolwiek w moim towarzystwie przyjemność? Nie byłażby to szalona z mej strony pretensja?
Ale czy można się było spodziewać czegoś innego przy rewolucji? Stare i złe raczej mało kiedy chce odejść po cichu, bez brużdżenia nowemu a dobremu
– Jakże mogę wymagać, żeby on, będąc o tyle wyższym ode mnie, znajdował jakąkolwiek w moim towarzystwie przyjemność? Nie byłażby to szalona z mej strony pretensja?
Obejrzałem.
Dobre to było.
Szantażystki niech wracają na scenę
– Jakże mogę wymagać, żeby on, będąc o tyle wyższym ode mnie, znajdował jakąkolwiek w moim towarzystwie przyjemność? Nie byłażby to szalona z mej strony pretensja?
Co to było?
Biedna ja, mała, cicha kruszynka kontra patriarchat? Czy jakiś żart? Demonstracja? To tak na serio? I jak tak bez Kolektywu? Z czego koleżanki tworzące Kolektyw będą żyły? Może choć trzymiesięczne odprawy?
Groteski ciąg dalszy. Przecież to tylko ośmiesza całą sprawę jeszcze bardziej.
Agnieszka Szpila pisze:„Co się stanie z feminizmem wobec kryzysu w Dramatycznym?”, „Co się stanie z modelem zarządzania kolektywnego?” – pytacie. A ja pytam, co się stanie z aktorkami i aktorami? I innymi poszkodowanymi osobami, na których dokonywano przemocy psychicznej i emocjonalnej? Płaczecie nad ideami. Płaczcie nad ludźmi.
Jedną z ofiar Strzępki jest Michał Sikorski, którego już nawet kojarzę dzięki obejrzeniu serialu 1670.
– Jakże mogę wymagać, żeby on, będąc o tyle wyższym ode mnie, znajdował jakąkolwiek w moim towarzystwie przyjemność? Nie byłażby to szalona z mej strony pretensja?
„ Raut : nowe brzmienie „
Teatr Polski w Poznaniu
Powrót na scenę popularnego spektaklu w formie gali przebojów w nowych, pomysłowych aranżacjach, z udziałem chóru „ Pogłosy „ i autorki fantastycznej choreografii Krystyny „ Lamy” Szydłowskiej.
Są wykony świetne, jak „ Beksa” Konrada Cichonia czy interpretacje Jakuba Papugi i Aleksandry Samelczak. Nowa odsłona „ Rautu” będzie na pewno dużym teatralnym przebojem, bo wszyscy te piosenki znamy i jesteśmy ciekawi, co nowego i interesującego można z nimi zrobić. Spektakl przedsylwestrowy doglądał dyrektorskim okiem Maciej Nowak w twarzowym różu.
Es gibt ein Leben und ich lebe es . Romy Schneider.
„ Sen nocy letniej „
Teatr Nowy im. Tadeusza Łomnickiego w Poznaniu
Jan Klata zrealizował w Poznaniu spektakl niezwykle spójny, łącząc klasyczną miłosną komedię omyłek Szekspira z komentarzem, dotyczącym sytuacji we współczesnym teatrze: przekraczaniem granic, agresją czy wychodzeniem ze sfery komfortu „ osób aktorskich”. I właśnie perypetie uczuciowe fantastycznego kwartetu : Hermii/ Marta Herman, Heleny/ Julia Rybakowska/ , Lizandra/ Andrzej Niemyt/ i Demetriusza/ Adam Machalica/ rozegrane zostały jako spektakl. Aktorzy jak bezwolne pacynki przenoszeni są przez ekipę techniczną czy podwieszani na linach . Ich perturbacje uczuciowe to tylko igraszka w rękach Tezeusza/ Oberona/ Ildefons Stachowiak/ . On i jego ekipa Puków / Michał Grudziński, Łukasz Schmidt i Bartosz Włodarczyk/ odpowiedzialni są za całe zamieszanie i chaos, które dotkną także ukochaną Tezeusza/ Oberona Hipolitę/ Tytanię/ Antonina Choroszy/, wskutek niefortunnej pomyłki zakochanej/ przez chwilę!/ w ośle / Dariusz Pieróg/. Konwencja zabawy w teatr/ ze wszystkimi jego współczesnymi środkami/ , tymczasowości, teatru w teatrze jest stale w tym spektaklu obecna. Aktorzy proszą na scenę widza, a w finałowym monologu Puk zwraca się do widzów wprost.
Jan Klata z kostiumolożką i scenografką Justyną Łagowską wykreowali na scenie niezwykle konsekwentną wizję : postaci zmieniają kostiumy, role, ich wyborami rządzi przypadek , rzeczy dzieją się w „ spaniu i śnieniu „. Puk/ w trzech osobach/ nie jest tu dobrotliwym duszkiem, to raczej posłaniec do zadań niemożliwych . Także miłość to nie sielanka, młodzi zakochani ranią sią i obrażają .
„ Sen nocy letniej „ to premiera jubileuszowa i trudno o lepszy wybór: wybitny spektakl, pokazujący potęgę teatru.
Es gibt ein Leben und ich lebe es . Romy Schneider.
H. Ibsen, Wróg ludu
Reż. Jan Klata
Narodowy Stary Teatr
Bardzo cieszę się, że po długiej przerwie wznowiono spektakl sprzed ośmiu lat. Okazuje się szalenie aktualny w kontekście zmian klimatycznych czy covidu, ale nie tylko. Spektakl przedzielony jest półgodzinną improwizacją/luźną rozmową aktora grającego główną rolę z widownią. Łamie to linearny przebieg spektaklu a jednocześnie pozwala uświadomić sobie aktualność tekstu sprzed stu lat. Sceny z wymianą zarządów mediów (u Ibsena chodzi o gazetę) czy mechanizmy działające w polityce wyglądają jakby ktoś napisał je w Polsce w 2024 roku.
Obsada tak dobra, że coraz częściej tracę ochotę na inne teatry. Krzyżowski, Majnicz, Brzyski, Kruszelnicki, Brzozowski i cudowny jak zawsze Juliusz Chrząstowski to rozkosz dla teatromanów.
„Dramat rodzaju męskiego”
Wrocławski Teatr Współczesny
Dramat rodzaju męskiego w reż. Marcina Libera powstał na podstawie sztuki Jakuba Tabaczka pt. Stulejka, która została nagrodzona w V Konkursie Dramaturgicznym STREFY KONTAKTU. Reżyser, a zarazem autor opracowania tekstu, zmienił tytuł, nie chcąc zapraszać widzów na „ Stulejkę Libera”. Ta narracja odautorska jest w spektaklu bardzo ważna, Marcin Liber w formie zapisków na telebimie dodaje swój komentarz do wydarzeń na scenie, a jedna z postaci jest z zawodu psychologiem / Mateusz Bąkowski/ podobnie ja autor dramatu. Jakub Tabaczek chciał się w swojej sztuce przyjrzeć męskości „samej w sobie” – bez nadmiernego konfrontowania jej z kobiecością. W dramacie „Stulejka” kobiece postaci są albo zmarginalizowane albo traktowane dość przedmiotowo, dlatego Marcin Liber postanowił, że w spektaklu to one są opowiadaczkami tej historii. To one pokazują, jak wygląda życie z „ przemocowym histerykiem „ / fantastyczny duet Anny Kiecy i Tadeusza Ratuszniaka/ , czy jak wygląda długoletnia miłość szczęśliwa/ świetni Dominika Probachta i Maciej Tomaszewski/. Na scenie występuje prawie cały doskonały zespół WTW i każdy ma swoje pięć minut. Ta podwójna kobieco- męska perspektywa pokazuje bowiem nie tylko kryzys męskości i brak jej wzorców, ale także kryzys relacji, partnerstwa , rozmowy w związku.
Przedstawienie jest zespołowe, wręcz wspólnotowe/ pogo/, bardzo refleksyjne, lecz śmieszne. Autorzy szafują kliszami kultury/ Houllebecq czy Tajemnica Brokeback Mountain./.
Es gibt ein Leben und ich lebe es . Romy Schneider.
Dramatyczny bez "Wilgotnej pani". Była symbolem dyrekcji Strzępki
Gazeta Wyborcza. TEATR 18.01.2024, Łukasz Kamiński
Wprowadzona - uroczyście - przez Monikę Strzępkę, teraz - po cichu - została wyprowadzona przez nową dyrekcję. W Dramatycznym nie ma już "Wilgotnej Pani".
Witała publiczność Teatru Dramatycznego w Warszawie przez półtora roku. Była tematem wielu dyskusji i sporów.
"Wilgotna pani" zniknęła z Dramatycznego
"Wilgotna pani" to okołometrowa rzeźba wykonana ze złotej tkaniny. Jej twórczynią jest Iwona Demko (mówi o sobie artystka waginistka). Rzeźba pojawiła się we foyer Dramatycznego pod koniec sierpnia 2022 roku. Została wniesiona w składającym się z kilkuset osób orszaku, który wyruszył spod Teatru Studio. Obejmująca wówczas stanowisko dyrektorskie Monika Strzępka podkreślała, że chce zwracać uwagę na feminizm, kobiecość, zagadnienia związane z siostrzeństwem i empatią.
O samej rzeźbie natomiast nowa dyrektorka powiedziała, że "to symbol wartości, które wyznajemy i którymi będziemy się kierować, transformując Teatr Dramatyczny w feministyczną instytucję kultury".
Rzeźba wywołała sporo kontrowersji, zwłaszcza po prawej stronie mediów i polityki. "Skandaliczna instalacja" - grzmiało "Do Rzeczy", a prezes Ordo Iuris Jerzy Kwaśniewski pisał o "obrazie uczuć religijnych i prezentowaniu treści pornograficznych".
Dramatyczny po zmianach
Informację o wyniesieniu rzeźby potwierdziła rzeczniczka teatru Maja Raczyńska i dodała, że autorka Iwona Demko została o tym poinformowana - porozumienie między stronami zakłada, że rzeźba będzie eksponowana we wskazanym przez nią nowym miejscu, na razie jednak nie wiadomo, czy będzie to muzeum, galeria sztuki, czy inna przestrzeń.
Wyniesienie z foyer "Wilgotnej pani" to kolejny element zmian w Teatrze Dramatycznym w Warszawie. Po trwającym kilka miesięcy konflikcie Monika Strzępka została odwołana ze swojego stanowiska. Aldona Machnowska-Góra, zastępczyni prezydenta Warszawy, tłumaczyła, że powodem było "odstąpienie od realizacji umowy w sprawie warunków organizacyjno-finansowych działalności instytucji kultury oraz programu działania instytucji kultury zawartej w dniu 21 czerwca 2022 r.".
Monikę Strzępkę zastąpił Mariusz Guglas, który ma pełnić obowiązki do czasu wyłonienia w konkursie nowego dyrektora teatru.
– Jakże mogę wymagać, żeby on, będąc o tyle wyższym ode mnie, znajdował jakąkolwiek w moim towarzystwie przyjemność? Nie byłażby to szalona z mej strony pretensja?
„ Podróż za jeden uśmiech”
Teatr im. Kochanowskiego w Opolu
Na podstawie powieści Adama Bahdaja, rozsławionej też przez kultowy serial Stanisława Jędryki, Piotr Ratajczak/ reżyseria i adaptacja tekstu/ tworzy zaskakująco współczesne przedstawienie o dwóch nastolatkach w dzisiejszej Polsce.
Dwie kuzynki : rezolutna chłopaczara, piłkarka z blokowiska Pola/ Monika Stanek/, marząca o Robercie Lewandowskim i fanka koreańskiego popu, ekolożka, szachistka i prymuska Dagmara/ Magdalena Maścianica/ są skazane na siebie podczas wspólnej podróży do Mielna. Trudno o bardziej zróżnicowane charaktery. Aktorki grają nastolatki bez brawury, są świetnie skontrastowane i wygrywają mocne i słabe cechy swoich bohaterek. W tle tytułowej podróży jest współczesna Polska : rekonstrukcje prawicowców, zbiegłe z pielgrzymki dziewczyny, zmierzające na „ Love parade” do Berlina, ksiądz chcący „ rządu dusz” młodzieży. Bohaterki spotykają na swej drodze szeroki przekrój społeczeństwa, aż trafią pod opiekę mentorki ekolożki cioci Uli / Cecylia Caban/ .
Spektakl Ratajczaka jest inicjacyjny, feministyczny, ze smaczkami dla starszych widzów, pamiętających jeszcze serial o Poldku i Dudusiu. Na widowni są dzieci z rodzicami, starsi widzowie i wszyscy bawią się świetnie. Towarzyszy mu aktualna muzyka. Świetna, energetyczna zabawa.
Es gibt ein Leben und ich lebe es . Romy Schneider.
Michał Kotański został szefem Teatru Telewizji TVP W 2022 r. naraził się PiS spektaklem "Ale z naszymi umarłymi" według Jacka Dehnela w reżyserii Marcina Libera, który miał rzekomo obrażać ofiary katastrofy smoleńskiej. Prezes Jarosław Kaczyński publicznie powiedział, że kielecki teatr nie lubi rządu Zjednoczonej Prawicy. Z kolei w sprawie przedstawienia "Żywot i śmierć pana Hersha Libkina z Sacramento w stanie Kalifornia" Łukasza Kosa Kotański dostał pismo od Ordo Iuris.
Achim na pewno był na jakimś przedstawieniu tego reżysera, to nam skomentuje tę nominację
Pewnie skończy się w sądzie, do tego czasu z Dramatycznego zostaną zgliszcza.
