QueerStoria

[Czarek90]

Elfin, cudownie, że to udostępniłeś!
Mignęło mi to wydarzenie wczoraj na Instagramie,
ale nie miałem jeszcze chwili, by się w to wczytać.

[Elfin]

Czarku, wybierasz się?

[Czarek90]

Rozważam to piątkowe wydarzenie w Barbarze.
Bo wtedy raczej będę na miejscu we Wrocławiu.

BTW Joanna Ostrowska i Mathias Foit ostatnio sporo queerowego robią we Wro. Jakoś niedawno zdawałeś relację z pogadanki z nimi w Nowych Horyzontach.

[Elfin]

Ja Mathiasa znam prywatnie. Jest czarujący, słodki, piekielnie inteligentny i taki ujmująco ciepły i seredeczny. I do tego, choć jest przeciez rodowitym Niemcem, mówi po polsku lepiej od większości Polaków po nowej maturze.
Tak, dużo obecnie działa, bo zanagażował się w projekt sfinansowany przez władze Wrocławia, ktore sypnęły groszem na zbadanie gejowskiej przeszłości miasta. I za to prezydentowi należy się podziekowanie. Więc Mathias szuka przeszłości gejów w archiwach polskich na Dolnym Śląsku i w archiwach niemieckich. I jedne, i drugie są poniemieckie, więc trudno było o lepszą osobę do tego projektu.
Przy czym nie zapominajmy o Joannie (nie chcę nikogo wprowadzić w błąd, ale wydaje mi się, podkreślę - wydaje - że Joanna realuzuje projekt o Wrocławiu razem z Mathiasem), które jest osobą wielkiego formatu i ma bardzo duże sukcesy w obszarach swojej działalności, a szerszej publiczności może być znana jako autorka książki za którą została laureatką Nike Czytelników.

[Elfin]

Rozważam to piątkowe wydarzenie w Barbarze.
Bo wtedy raczej będę na miejscu we Wrocławiu.

To skąd Ty Czarku jesteś? Możesz odpowiedzieć na priv. (chyba, że wolisz pogadać przez telefon).

[Czarek90]

Rozważam to piątkowe wydarzenie w Barbarze.
Bo wtedy raczej będę na miejscu we Wrocławiu.

To skąd Ty Czarku jesteś? Możesz odpowiedzieć na priv. (chyba, że wolisz pogadać przez telefon).

Wrocław Dlatego zobaczę, czy będę tu na miejscu, czy mnie gdzieś mąż zabierze na weekend
Co do Mathiasa, wydawało mi się, że jest ze Śląska i dopiero po studiach we Wrocławiu wyjechał do Niemiec, ALE skoro znasz go prywatnie, to nie podważam ani słowa; widać miałem jakieś mylne informacje (gdzieś coś źle musiałem zapamiętać).

(...) wydaje - że Joanna realuzuje projekt o Wrocławiu razem z Mathiasem

Tak, robią to razem. Tak jak zresztą przekopiowałeś opis wydarzenia Jest tam fragment:

„Wrocławskie dni queerstorii” stanowią część projektu pt. „Odmieńcy. Queerowy Wrocław w latach 1871–1949”, prowadzonego przez Mathiasa Foita i Joannę Ostrowską, a finansowanego w ramach stypendium artystycznego Prezydenta Wrocławia za rok 2024.

[Elfin]

Co do Mathiasa, wydawało mi się, że jest ze Śląska i dopiero po studiach we Wrocławiu wyjechał do Niemiec, ALE skoro znasz go prywatnie, to nie podważam ani słowa; widać miałem jakieś mylne informacje (gdzieś coś źle musiałem zapamiętać).

A może być i tak, że jest z mieszanej rodziny i faktycznie część życia spędził na Śląsku. Jak to napisałeś straciłem pewność, a szczerze teraz już nieupierałbym się, a wiesz jak to jest na spotkaniach - rozmawia się o wszystkim, ale nie drążysz tematu czyjegoś pochodzenia i geanalogii, bo wychodzi to niezręcznie i wścibsko. Więc przy tyms twierdzeniu postawię znak zapytania, oznaczający konieczność potwierdzenia tej informacji.

[Czarek90]

„Vogue Polska” wystartowało z szóstym sezonem swoich podcastów
i mają kilka nowości, które wprost określili "queerowymi" czy "LGBT+"
(choć gdy słucham ich wybiórczo, to kilka innych też można tak skategoryzować ),
m.in. podcast Mikołaja Jabłońskiego (znanego jako „Beza wstydu”) „Deal with Queer”
oraz – to już konkretnie w temacie queerstorii:
„Po polsku, po niemiecku. Queery na Dolnym Śląsku”


Informacja o tym pojawiła się na ich stronie kilka dni temu,
więc pierwsze odcinki pewnie niedługo

Nowy podcast „Po polsku, po niemiecku. Queery na Dolnym Śląsku” poprowadzi polsko-niemiecki duet naukowców zajmujących się queerową historią i perspektywą mniejszości: Joanna Ostrowska i Mathias Foit. Wśród tematów dyskryminacja osób nieheteronormatywnych, trans- i interpłciowych na Dolnym Śląsku od końca XIX w. do 1933 roku, queerowe realia Republiki Weimarskiej, Breslau jako „mały Berlin” czy też różowy język w przedwojennym Breslau i powojennym Wrocławiu (gość odcinka: dr Tomasz Łukasz Nowak, językoznawca i autor książki „Język ukrycia. Zapisany socjolekt gejów”).

Link do zapowiedzi: https://www.vogue.pl/a/rusza-szosty-sez ... przebojami

[Hebius]

Nie przepadam za podcastami, ale może się przemogę.

[Czarek90]

Kiedyś też nie przepadałem, w tym sensie, że nie potrafiłem się skupić, gdzieś moja uważność zawsze wędrowała i potem nie wiedziałem, co w zasadzie zostało powiedziane. ALE od jakiegoś już czasu, liczonego w długich miesiącach, znudzony produkcjami na streamingach i przebodźcowany ekranami i wyświetlaczami – podcasty (na zmianę z książkami) okazały się bardzo dobrym i ciekawym rozwiązaniem. O ile są dobrze zrobione, oczywiście.

[Elfin]

Widziałem ten film z Barbary i trochę przysnąłem.
Za to zdjęcia ze spaceru w sobotę wymiatają. Sporo ludziów jak na takie wydarzenie. Naprawdę szacun. Żałuję, że nie mogłem być.
Nie zapodaje linków, bo wszystko siedzi na prywatnych chmurach.
-------------------
Tak sobie tematycznie, ale wiadomo, że tu lokalsi siedzą, to może komuś temat podejdzie.

[Czarek90]

Dziś wystartował pierwszy odcinek podcastu
„Po polsku, po niemiecku. Queery na Dolnym Śląsku”

Odc. 1: Queerowy Wrocław 1869-1949

W premierowym odcinku podcastu „Po polsku, po niemiecku. Queery na Dolnym Śląsku” Joanna Ostrowska i Mathias Foit wprowadzają w tematykę queerstorii, czyli historii mniejszości seksualnych i płciowych, byłych wschodnich terenów niemieckich, a konkretnie Wrocławia i Dolnego Śląska. Wyjaśniają, na czym polega ich „kresowość”. Podkreślają potrzebę odkrywania i pisania tej historii we współpracy polsko-niemieckiej, a także zerwania z tradycyjną periodyzacją historyczną oraz z ujmowaniem historii tylko w ramy narodowe.

Można słuchać bezpośrednio na stronie VOGUE Polska oraz na Spotify i YouTube
https://www.vogue.pl/a/podcast-po-polsk ... -1869-1949

[Czarek90]

Wleciał do sieci nowy odcinek podcastu
„Po polsku, po niemiecku. Queery na Dolnym Śląsku”
odc. 2: Inne archiwa
https://www.vogue.pl/tag/podcast-po-pol ... nym-slasku

dostępny też na Spotify: https://open.spotify.com/episode/1kvkS1 ... wD-5pWB3Zg
i na YouTube: https://www.youtube.com/watch?v=BYEUFZfx2tY

Drugi odcinek queerowego podcastu prosto z Wrocławia to spotkanie z doktorką Joanną Hytrek-Hryciuk, autorką książki „Między prywatnym a publicznym. Życie codzienne we Wrocławiu w latach 1938-1944”. Jest to okazja do rozmowy o źródłach archiwalnych i ich braku. Zastanawiamy się nad tym, na czym polega specyfika Wrocławia i Dolnego Śląska w kontekście historii lokalnej i historii mniejszości. Jednocześnie, obok historii queerów, próbujemy opisać innych „obcych” w przedwojennym Breslau – wszystkich tych, którzy nie pasowali do narodowosocjalistycznej wspólnoty.

[Hebius]

Czarek90, cudownie, że to udostępniłeś!

[Elfin]

Czarku, dobra robota!
:*

[Elfin]

Taki trochę Heimat się zrobił w tym wątku, ale skoro aktywnych - poza Czarkiem - brak, to nie ma się czemu dziwić.

Zarzucam zatem info:

29 listopada, godz. 18 księgarnia Tajne komplety, Przejście garncarskie (w Rynku)

Spotkanie autorskie:
„(Nie) jestem gejem”

Książka jest częścią większego projektu realizowanego pod hasłem „Wstyd polski”. Tematami kolejnych publikacji składających się na pełną tęczę będą osoby nieheteronormatywe: lesbijki, osoby biseksualne, aseksualne, qeer i transseksualne.
Tekst ze strony wydawnictwa:
Reportaże, które składają się na publikację Violi Nowakowskiej to historie o ludziach zwyczajnych, jakich spotkamy każdego dnia. To portrety różnych osób: młodszych i starszych, urodziwych i przeciętnych, artystów i biznesmenów, nieśmiałych i przebojowych… Łączy ich jedno: są gejami.
W naszym społeczeństwie publiczne przyznanie się do bycia osobą nieheteronormatywną nadal nie dla wszystkich jest rzeczą łatwą. Niektórzy z rozmówców Violi Nowakowskiej nigdy nie zdobyli się na coming out. Jak wyglądało życie geja w czasach „słusznie minionych”, a jak wygląda dziś? Czy teraz osoby homoseksualne mają łatwiej? Niektórzy bohaterowie książki zgodzili się wystąpić pod własnym imieniem i nazwiskiem, ale nie wszyscy – nie wszędzie temat homoseksualizmu jest traktowany z równą otwartością. Dlatego właśnie powstała ta publikacja – żeby pokazać, z jakimi problemami osoby homoseksualne musiały i muszą się mierzyć. Reportaże Violetty Nowakowskiej to również, a może przede wszystkim, opowieści o ludziach i o miłości. Indywidualne historie, pojedyncze przypadki, na których podstawie można utkać wielowymiarowy obraz „polskiego geja”.
Prowadząca spotkanie: Anita Baraniecka, wydawczyni wydawnictwa Ovo, redaktorka, publicystka, autorka przewodnika "Kultowy Wrocław”.
Autorka: Violetta Nowakowska – dziennikarka, pisarka i publicystka. W latach 90. prowadziła na antenie radia „Wrocławskie Rozmowy Kulturalne“. Propagowała czytelnictwo w rodzinie na długo przed akcją „Cała Polska czyta dzieciom”. W publikacjach prasowych związana z tematami społecznymi. Autorka kilku książek dla dzieci i kilkunastu dla dorosłych m.in. „Tak kochają lemury”, „Węgrów. Historia obecności”, „Nie ma takich kobiet”. Zajmuje się literaturą faktu. Jako wolontariuszka współpracuje z Ekostrażą, przyjmując osierocone kawki, sroki, gawrony, bociany by po odchowaniu oddać je naturze. Uzależniona od literatury, teatru i sztuk pięknych. Z pasją recenzuje na bieżąco wydarzenia kulturalne.
Fragment wstępu: "To miała być książka o miłości. Temat - najbanalniejszy z możliwych. Nie homoseksualizm, ale właśnie miłość - najoczywistsze z oczywistych praw człowieka.
Historie opowiedziane przez chłopaków (także te, które z różnych powodów nie mogły wejść do tej publikacji) poruszyły mnie do głębi. Po głowie kołatało mi się ostatnie zdanie jednego z reportaży Hanny Krall skierowane do jej bohaterki. „Proszę pani, niechże pani nie umiera z miłości bo ja i tak nie potrafię tego opisać”.
To jedno stało się więc przedmiotem mojej troski, żebym umiała należycie przekazać powierzone mi historie. Emocjonalny bagaż doświadczeń, wzruszeń, poszukiwań, zagubień i odnajdywania siebie - słowem, żebym nie zawiodła moich Bohaterów, którzy obdarzyli mnie zaufaniem. (…)”."

Za fb, choć tę babeczkę już widziałem i mnie namawiała, żeby przyjść: https://www.facebook.com/events/1111117 ... tory%22%3A[%7B%22extra_data%22%3A%22[]%22%2C%22mechanism%22%3A%22surface%22%2C%22surface%22%3A%22notifications_tab%22%7D%2C%7B%22extra_data%22%3A%22[]%22%2C%22mechanism%22%3A%22discovery_top_tab%22%2C%22surface%22%3A%22bookmark%22%7D]%2C%22ref_notif_type%22%3Anull%2C%22source%22%3A%2229%22%7D

[Hebius]

Pasowałoby i do gejowszczyzny książkowej.

[Elfin]

Heteryczka w poczuciu jakiegoś niespełnionego obowiązku wobec bliskich podejmuje się misji zostania współczesną skrybką i niczym fag hag otula swą różdżką i piórem nieheteronormatywne osoby, ze szczególnym uwzględnieniem chłopców (wiadomo, duch z rodziny unosi się w przestrzeni i obserwuje ziemską misję), żeby wydobyć z nich opowieść ich życia.
Zaprawdę godne to i sprawiedliwe, ale mnie to nie przekonuje.
Mam uczulenie na misjonarki (i misjonarzy zresztą też, bo nie o płeć tu chodzi).
Ale może ktoś ma inaczej, więc czemu nie?