Właśnie byłem w kinie

[Achim]

„ Konklawe”
Jestem bardzo daleko od jakiekolwiek kościoła, ale ten film zainteresował mnie jako psychologiczno- polityczny thriller o walce o władzę i wpływy. Podczas konklawe po śmierci papieża dostojnik kościelny Lawrence/ Ralph Fiennes/ musi poprowadzić obrady tak, by wybrać najlepszego kandydata. Pułapek jest wiele, kandydaci nie przebierają w środkach, a trupy w szafie pojawiają się systematycznie. Instytucja kościoła z jego obrzędami, anachronicznym ceremoniałem i dogmatami pokazana jest tu jako teatr. Rzeczywistość upomni się o siebie sama w zatęchłych wnętrzach Kaplicy Sykstyńskiej, kościół nie będzie mógł przejść obojętnie wobec wyzwań współczesności i to nowo wybrany biskup Kabulu Meksykanin/ Carlos Diehz/, pełniący posługę kapłańską w najniebezpieczniejszych miejscach, ogarniętych wojnami, zwróci uwagę hierarchom na ich oderwanie od problemów świata.
Intryguje mnie wątek podrzędności, nieobecności i służebnego charakteru kobiet w hierarchii kościelnej. Zakonnice są tu niewidoczne, usłużne i trzeba charyzmy i pozycji przełożonej siostry Agnes/ Isabella Rossellini/, aby mogły, choć na chwilę i w kwestii kluczowej, wypowiedzieć się własnym i pełnym głosem, by za chwilę znów stopić się z tłem.

[Achim]

„ Prawdziwy ból „
W filmie Jessiego Eisenberga / scenarzysty, reżysera i odtwórcy jednej z dwóch głównych ról/ dwaj kuzyni odbywają po śmierci babci/ na jej życzenie i za jej pieniądze/ sentymentalną podróż na wschód Polski, skąd babcia pochodziła. David/ Eisenberg/ i Benji/ Kieran Culkin/są amerykańskimi Żydami, a w Krasnymstawie chcą odwiedzić dom rodzinny babci, ocalałej z Holocaustu.
Bohaterowie są tak różni, że bardziej się nie da. Znerwicowany sprzedawca reklam w sieci i bezrobotny/ a może i bezdomny?/ luzak po próbie samobójczej . Ta podróż to konfrontacja ich postaw życiowych, stosunku do tradycji, ale też pytanie o tożsamość, dziedzictwo i stosunek do niego. „ Prawdziwy ból” pokazuje też ślady dawnego świata żydowskiego w Polsce. Dla Benjiego żyli tam żywi ludzie i chce, aby tak prowadził o tym narrację przewodnik.
Finał, który jest lustrzanym odbiciem początku, sugeruje, że nic się nie zmieniło, ale myślę, że doświadczenie z podróży na wschód Polski pozostaną w Dawidzie i Benjim trwały ślad.

[Hekabe]

pomyłka

[Walpurg]

Babygirl

Zachęcający trailer i entuzjastyczna recenzja zachęciły mnie do zobaczenia tego thrillera erotycznego. I było warto. Ustawiona prezeska dużej firmy ma wszystko prócz orgazmów z mężem. Nawet dobry seks ma, ale orgazmy udaje. Bo potrzebuje czegoś niegrzecznego. No i na kolana (dosłownie) pada dopiero przy swoim starzyście. Zaczyna się gra sado-maso, master/slave, choć trochę twórcy filmu za słabo wchodzą w temat. A może w sam raz, bo jednak kręci trochę ta zależność, pół nocy o niej myślałem. No i warto także dlatego, że jak grają Nicole Kidman i Antonio Banderas musi być dobrze. Banderas, wiadomo, dziadek, ale nadal jest hot. Kidmanowa też już ma swoje lata, ale i figurę, o jakiej mogą marzyć nastolatki. No i ten niegrzeczny a uroczy Harris Dickinson... Mniam.

[Walpurg]

Kompletnie nieznany
Film ukazujący wdarcie się nikomu nieznanego dwudziestolatka na estrady, festiwale i do sklepów muzycznych. Tym gościem jest oczywiście Bob Dylan, zagrany przez zjawiskowego jak zawsze Timothée Chalameta.

Mam z tym filmem problem, bo nigdy nie byłem fanem Dylana, nie lubię amerykańskich klimatów, z których wyrasta jego twórczość. Nie porywa więc mnie ta muzyka, może poza sympatią do Blowin’ in the Wind, której to piosenki Dylan jednak nie znosił i nie chciał grać. Nie ma tu jakichś wielkich ekscesów jak w biografiach Freddiego Mercury'ego czy Eltona Johna. Dylan miał swoje zdanie, swoje humory, ale generalnie był nudnym gościem. Szczytem jego wybryków są chyba dwie równoległe kobiety, ale i one miały pretensje, że wolał w nocy komponować. I tyle. Nuda.

Zostaje więc tylko zachwyt aktorem grającym Dylana. Timothée Chalamet oczywiście robi wrażenie, ale na Dylanie chyba nie da się nic ciekawszego zbudować. Także film raczej dla zaprzysięgłych fanów Boba Dylana i/lub miłośników urody Tymoteusza, który być może zgarnie za tę rolę Oscara.

[żmij]

Ja byłem wczoraj i ciężko mi było wysiedzieć.

[Hebius]

Z powodu permanentnego wzwodu zapewne

[Walpurg]

O, czyli Żmijek też ma problem z tym filmem. Nie jestem sam.

[żmij]

Dylan to nie moja bajka, w sumie jest to dla mnie prawie nieznana postać, więc ciężko, żeby ten film mi się podobał. Choć w sumie nie jest to niemożliwe, żeby wciągnąć się w biografię kogoś o kimś ma się mgliste pojęcie.

[mike]

Za to Dylan moja bajka, natomiast Chalameta nie trawię to jakiś nieśmieszny żart, że tego wymoczka obsadzili w takiej roli... Już ten kanibal, który z nim współgrał w Tamtych Dniach, Tamtych Nocach, jest 100x lepszym aktorem.

Na Babygirl czekam aż wrzucą na streaming, bo też jestem fanem Harris Dickinsona, no i of coz Nicole Kidman.

[Dorian_Gray]

Kompletnie nieznany

film OK, dam 7/10
fajna aktorka grająca Joan Baez 10/10
Chalamet tak z 8/10

muzykę Dylana znam chyba od trzydziestu lat,
chociaż najpierw poznałem kilka coverów w wykonaniu znanych rockowych muzyków a oryginalne, dylanowskie, wersje później

z coverów to dla mnie najlepszy: All along the Watchtower
Hendrixa

[mike]

Babygirl to chyba najgorsza rola w dotychczasowej karierze Dickinsona....Kidman też się nie popisała. Film typowo streamingowy, do kina się to nie nadaje, więc jeśli chcecie to sobie gdzieś w necie / na platformach obejrzyjcie, bo już trafił. Gorących scen nie ma tu wcale, jest parę głupkowatych teatrzyków. Film porusza tabu wstydliwych ukrytych pragnień seksualnych, czyniąc przełamywanie lodów w niesamowicie naiwny sposób, gdyż w rzeczywistości taki starzysta dostałby z liścia, w najlepszym przypadku grzecznie wyproszony z budynku firmy, a najpewniej wyrzucony na zbity pysk, podobnie sprawa wygląda z przyjazdem do domu na własną rękę jako niezapowiedziany gość. Film płytki, gdyż poza wspomnianym tabu praktycznie nic więcej się tu nie dzieje.

[Achim]

„ Bogini Partenope „
Mistrz Paolo Sorrentino w szczytowej formie. Ten film to historia kobiety : od narodzin w morskiej pianie po odejście na emeryturę . Partenope jest piękna, mądra , pożądana. Jej historia to także hymn miłosny do Neapolu, a także przejmująca opowieść o przemijaniu. „ Bogini Partenope” zachwyca wizyjnie : włoskie krajobrazy, wnętrza, piękno ludzi i pejzażu. Magiczne kino.

[Achim]

„ Innego końca nie będzie „
Debiut Moniki Majorek zdobył Nagrodę Publiczności na Warszawskim Festiwalu Filmowym. To prosty, kameralny film o uczuciach. Z pozoru niewiele się dzieje. Fotografka Ola/ świetna Maja Pankiewicz/ przyjeżdża do rodzinnego domu, który zostaje sprzedany. Nad rodziną unosi się tragiczna śmierć Ojca/ Bartłomiej Topa/ i każdy /nie/radzi sobie z tym przeżyciem inaczej. Najważniejsze w tym filmie są relacje między postaciami, Olą a rodzeństwem i Olą z matką/ fantastyczna Agata Kulesza/.
Bardzo dobre psychologiczne kino.

[Dorian_Gray]

Mickey 17
science-fiction, czarna komedia
sam nie wiem do jakiego gatunku filmowego to zakwalifikować ...
warto na to pójść

zobaczcie najpierw zwiastun...
chociaż zwiastun może wprowadzać widza w błąd co do pewnych elementów fabuły ... ale to już odkryjecie podczas seansu ...

[żmij]

Oj, ja się nie potrafiłem tym zainteresować.

[Achim]

„ Queer”
Najnowszy film Luki Guadagnino według prozy Williamaa S. Burroughsa ma w sobie jakiś nadmiar : konwencji filmowych, motywów, postaci. Niby dzieli się na trzy spójne części, ma temat główny uczucia pisarza Lee (Daniel Craig) do młodego Eugene Allerton (Drew Starkey), ich romans i wspólną wyprawę do Ameryki Południowej w poszukiwaniu rdzennego narkotyku znanego jako yage, ale na ekranie wszystkiego jest za dużo. Film broni się jako historia miłosna : fascynacja erotyczna, uczucie, wspomnienie starego pisarza, jako opowieść o gonitwie za marzeniem/ także erotycznym /, spełnieniu lub jego braku.
„ Queer” zachwyca wizyjnie : piękne widoki Meksyku, zmysłowe sceny erotyczne i fantastyczna ścieżka muzyczna.

[Achim]

" Jak zostałam perliczką " narracja kobieca z perspektywy afrykańskiej. Opowieść o przemocy seksualnej, solidarności kobiecej, traumie pokoleń zupełnie nieoczywista. Zupełnie inne kino pod względem obyczajowości, ale mocne w przekazie .

[żmij]

Na Queer chciałbym jeszcze drugi raz.

[mike]

Dawno jest w internecie, w rzeczy samej było wcześniej przed polską kinową premierą. Już nie pamiętam kiedy ostatnio byłem w kinie na czymś więcej niż raz, na pewno Titanic (13 razy), Niebiańska Plaża (kilka razy dokładnie nie wiem).