To się czyta

[Hebius]

Wegner myśli dopisać jeszcze trzy tomy.

[Molly]

Andrzej Wardziak, Infekcja: Genesis

Zabrałam się ostatnio, bo trochę bawiła mnie wizja wybuchającej w Warszawie apokalipsy zombie. Nie nastawiałam się, że książka mi się spodoba, ale jednak spotkało mnie miłe zaskoczenie. Obecnie jestem jakoś w połowie drugiej części.


Andrzej Wardziak, Infekcja: Exodus

[Dorian_Gray]

książka Wegnera przeczytana w trzy dni, a teraz trzeba będzie czekać trzy lata na kolejną
powieść z cyklu meekhańskiego ...

[marcin]

Zakupiłem i przeczytałem Wzlot i upadek D.O.D.O.

Rewelacyjne! Trochę SF, trochę (urban) fantasy, mnóstwo satyry na współczesne korporacje. Świetny motyw podroży w czasie Do tego książka jest niestandardowo napisana, są to listy bohaterów, urywki korespondencji, notatki prasowe, itp., więc każdy rozdział ma inny charakter, także językowo. Ogólnie bardzo polecam, strasznie mi się podobało!
Do tego książka jest genialnie przetłumaczona - ta satyra z korpo-mowy!

[Czartogromski]

Czy te książki w naturze tez tak pięknie wyglądają?

[marcin]

W naturze jeszcze ładniej

[Czartogromski]

W pierwszej chwili pomyślałem, że to wydawnictwo Karakter, bo don tej pory oni specjalizowali się w pięknych minimalistycznych oprawach.

[marcin]

Nie, to MAG. A tak wygląda książka po zdjęciu obwoluty:

[jazzik]

Jim Collins - Od dobrego do wielkiego.

[blumsztajn]

Opowiadania Julio Cortazara to arcydzieło. Szczególnie polecam "Przysługę" z wątkiem gejowskim.

[Dorian_Gray]

Z ostatniego tygodnia:
1. Alton Everest "Podręcznik Akustyki" (4 pierwsze rozdziały)
2. Mariusz Surosz "Pepiki"
3. Paul Beatty "Sprzedawczyk"

[Hebius]

Ostatnio w Dwójce (PR2) chwalili inną powieść Paula Beatty, Białoczarnego:

[marcin]

Czytam Ilion Simmonsa

Ale jazda Ale czyta się świetnie, jestem pod wrażeniem wyobraźni autora. Zresztą wystarczy przeczytać opis:

Na Marsie, u stóp wulkanu Olympus Mons rozgorzała pod kontrolą bogów wojna trojańska. Wydarzenia obserwuje sam Zeus ze swą olimpijską rodziną oraz Thomas Hockenberry, pochodzący z dwudziestego pierwszego wieku profesor literatury klasycznej, któremu przypadnie również rola pionka w wewnętrznych spiskach podstępnych bogów i zawistnych bogiń. Tymczasem na Ziemi, niewielka grupka ludzi poszukuje utraconej przeszłości i straszliwej prawdy o świecie. Z okolic Jowisza z kolei wyrusza ekspedycja czterech rozumnych maszyn, których zadaniem jest zbadać i ewentualnie zlikwidować źródło dziwnych kwantowych zakłóceń stanowiących potencjalne źródło katastrofy na kosmiczną skalę. Zakłócenia koncentrują się wokół wulkanicznego stożka, wznoszącego się na wiele kilometrów ponad terraformowaną powierzchnię Czerwonej Planety.

Dodajmy, że dwie z owych rozumnych maszyn toczą dyskusje na temat... Szekspira i Prousta

[Hebius]

A ja się zabrałem wreszcie za nowy tom opowieści z meekhańskiego pogranicza

Robert M. Wegner, Każde martwe marzenie

Jest dobrze, ale bez zachwytu towarzyszącego poprzednim tomom. Za co winą należy obarczyć chyba przeskoki w akcji ze zmianą bohaterów i geograficznej scenerii co rozdział.

[Czartogromski]

... albo przypadłość każdego autora seryjnego: czytelnicy chcą więcej tego samego, a kiedy to dostają, to za którymś razem są już tym znudzeni.

[marcin]

Chyba tak. Dokładnie tak samo było u Piekary. Pierwszy, drugi tom o Mordimerze przeczytałem z wielką przyjemnością. Potem już zaczęło mnie to męczyć, bo w każdym tomie było to samo. Tu może być podobnie. I tak jest prawie z każdą serią. Niestety, nieszczęściem fantastyki jest, że jak raz coś odniesie sukces, to autor od razu planuje 10 tomów.

[Hebius]

Absolutnie nie. Poprzednio na każdy tom powieści przypadały zasadniczo dwa główne wątki ciągnięte nieprzerwanie przez 200-300 stron. W tej mam już pięć i prawie wszystkich głównych bohaterów znanych z poprzednich tomów, a doszedłem dopiero do 250 strony. Zanim się dobrze wciągnę w akcję rozdział się kończy i opowieść z mrocznej północy przeskakuje na upalne południe, albo gdzie indziej. Trochę mi to przeszkadza, ale na pewno Wegner nie serwuje czytelników odgrzewanych kotletów.

[Czartogromski]

Nawet nie przypuszczałem, że pisze się jeszcze takie książki

Peter Watts: Poklatkowa rewolucja. MAG, 2018.
Normalne science-fiction, jak te powieści, które kiedyś czytywałem w serii Fantastyka-Przygoda. 152 strony, żaden prequel czy sequel wielotomowej tomowej sagi, bez elfów, smoków, olbrzymów i magicznych mieczy. Jest fiction, jest science (czarne dziury jako źródła energii dla statków kosmicznych, sieci komputerowe, sztuczna inteligencja), są problem natury ogólnoludzkiej do rozważenia sobie. Objętościowo krótka powieść, choć autor upiera się, by nazwać to nowelą; uwzględniając jednowątkowość i zwartą budowę można mu przyznać rację Dajcie mi więcej takich powieści, a nawrócę się na na fantastykę
Czyta się w 2 wieczory (chyba że ktoś lubi zarywać noce, to wtedy w jeden).

[mare]

No, kupiłem, zobaczymy. Ja teraz «czytam» tomik poezji mojej koleżanki, która zaskoczyła nas kilka miesięcy temu informacją, że ogranicza pracownicze obowiązki, aby oddać się sztuce. No i teraz już oficjalnie jest «wydawaną» autorką. Czyta się hmmm i co ja powiem, kiedy zapyta się o wrażenia?

[Czartogromski]

Że jesteś pod