Książki, ostatnie zakupy

[Czartogromski]

Zakupiłem i przeczytałem:
Olga Niziołek, Dzieci jednej pajęczycy

Bardzo udany debiut (chyba) nowej autorki, jest to nurt fantastyki klimatycznej (to nie to samo co postapo) - chodzi tutaj o zmiany klimatyczne, brak wody, prądu, gorąco. Po części też to fantastyka religijna - w świecie tym mamy kult tytułowej Pajęczycy. Całość bardzo oryginalna, momentami oniryczna, jak ze snu, momentami bardzo przygnębiająca.

Fajna okładka.

[marcin]

W ebooku to średnio istotne

[Czartogromski]

No to co wprowadzasz w błąd publiczność Dokonałeś jedynie zakupu dokumentu elektronicznego.

[marcin]

Widzę, że wchodzisz na działkę Hebiusa

[Czartogromski]

[Hebius]

Też Marcinie jeszcze przejrzysz na oczy

[marcin]

Zakupiłem kolejną nowość z Wehikułu czasu (z tej serii kupuję książki papierowe aby nie było)

M. Moorcock, ...i ujrzeli człowieka

Czytałem to bardzo dawno, pamiętam, że książka wywarła na mnie wstrząsające wrażenie. Wdzięczny jestem wydawnictwu Rebis, że miało odwagę to wznowić, bo książka jest bodaj najbardziej bluźnierczą wizją jaką kiedykolwiek czytałem.

O co zatem tutaj chodzi?
Główny bohater, Karl Glogauer, od dzieciństwa fascynuje się Ukrzyżowaniem, uczy się aramejskiego, odwiedza różne sekty, jedną dziwniejszą od drugiej, trafia do różnych szarlatanów, mistyków i dziwaków. Życie Jezusa i Ukrzyżowanie stają się jego obsesją. Aż wreszcie poznaje wynalazcę wehikułu czasu i zgadza się zostać królikiem doświadczalnym. Pod jednym warunkiem: sam wybierze czas i miejsce. Chce oczywiście przenieść się do Jerozolimy za czasów Jezusa. Na miejscu okazuje się, że rzeczywistość wygląda zupełnie inaczej niż przedstawiły to Ewangelie... Dalej już nie chcę spolerować, bo musiałbym zdradzić główny "twist". Bardzo mocna rzecz.

[Czartogromski]

Wykonanie okładki dość toporne - facet wygląda, jakby był wklejony z innego pliku (i pewnie tak było).

[marcin]

Te grafiki w całej serii Wehikuł czasu są robione przez jedną osobę i są takie dość oldskulowe w stylu.

[marcin]

Dodam jeszcze, że tytuł został bez zmian, tak jak w pierwszym wydaniu, które ukazało się w Polsce coś koło 35 lat temu.
W oryginale "Behold the Man" jest fragmentem z angielskiego tłumaczenia Ewangelii św. Jana, są to słowa Piłata (czego tłumacz prawdopodobnie nie wiedział lub nie zauważył). Poprawny przekład (i znacznie lepiej pasujący do treści) powinien brzmieć "Oto człowiek".

[Czartogromski]

Albo "Ecce homo"

[marcin]

Też lepiej niż "i ujrzeli człowieka", ta fraza w ogóle się biblijnie nie kojarzy

[Walpurg]

Żenada.

Ale ja w dalszym ciągu nie rozumiem, po co to kupować i czytać? Życia nie wystarczy na czytanie rzeczy bardzo dobrych, nie wspomnę o dobrych. Po co więc sięgać po złe?

[marcin]

Ale czego ten post dotyczy Walpurgu?

Książka o której piszę jest bardzo dobra, moim zdaniem.

[Hebius]

Jesteś Marcinie pewny, ze ta okładka pochodzi od żywego człowieka, a nie AI?
Wrzuć nazwisko grafika.

[marcin]

Igor Morski robi okładki do całej serii Wehikuł czasu

[Hebius]

Acha.

About Igor

Polish graphic designer, illustrator and set designer. Presently, he focuses on mixed media graphic art, based manly on photo manipulation, drawing, recently also 3D.

http://www.igor.morski.pl/about/

Czyli grafik który korzysta z komputera i jakichś mniej lub bardziej zaawansowanych programów (podchodzących pod AI?) przy tworzeniu swojej sztuki.

[marcin]

No cóż, takich dozylismy czasów. Tłumacze też się wspierają AI (w optymistycznej wersji, w pesymistycznej to głównie AI tłumaczy).

[marcin]

A jeszcze co do okładki
A nie przyszło wam do głowy że taka sztuczność okładki jest celowa?
W końcu Karl przybywa wehikułem czasu do Jerozolimy czasów Chrystusa, krótko przed Ukrzyżowaniem, a zatem on sam i wehikuł czasu jest czymś obcym, sztucznym w tym świecie. Więc może było to zamierzone.

[marcin]

Zakupiłem nowe wydanie (2024) jednego z moich ulubionych przewodników po Polsce. Niech Ukej się przyjrzy jak się planuje wyjazdy

To niekończące się źródło inspiracji gdzie pojechać, teksty krótkie i niemęczące (nie cierpię przewodników zanudzających historią danego obiektu na 10 stronach tekstu), do tego idealne wyważenie fotek i tekstu. Fotki nie dominują, a i teksty też nie są przesadnie długie. Do tego mapki z zaznaczonymi drogami, liniami kolejowymi i stacjami, więc wystarczy jeden rzut oka aby się zorientować gdzie na danym terenie można dojechać pociągiem.

Niestety albo stety, przewodnik nie nadaje się do zabrania w podróż, tylko do planowania i inspiracji w domu. Całość ma prawie 800 stron i swoje waży.

Używam go jako wstępne źródło inspiracji, szczegóły sprawdzam w necie. I to idealne moim zdaniem połączenie.