To się czyta

[Hebius]

No sorry, ale dla mnie sama deklaracja, że bohater jest gejem nie wystarczy. Coś z tego musi wynikać. Jeśli to gej, niech się zachowuje jak gej.

Później sprawdzę czy i ewentualnie co kaylan pisał o "Dam ci to wszystko". Zwróciłem na powieść uwagę w każdym razie dopiero po entuzjastycznym tekście achima.

[Dorian_Gray]

"Osobisty przewodnik po Pradze" Mariusza Szczygła

[Czartogromski]

Fajnie się czyta (choć Hebiusowi fotografie się nie podobały)

[Dorian_Gray]

eh, bo Hebiusek tetryczeje :-X
: - P

[Achim]

Fajnie to się zwiedzalo Pragę z tym przewodnikiem

[Dorian_Gray]

... w przyszłym roku zamierzam zwiedzać Pragę z tym "przewodnikiem",
bo to nie jest taki klasyczny przewodnik po mieście jak Pascala ...
to raczej zbiór anegdot o miejscach w centrum Pragi ...

[marcin]

Czytam Świat kolei 10/2020, a w nim bardzo ciekawy artykuł o różnego rodzaju tramwajowych rekordach i osobliwościach na świecie. Warto odnotować, że sieć GOP jest wspomniana 2 razy przy okazji 2 rekordów, ale takich, że raczej nie ma się czym chwalić

[marcin]

Orbitowski, Szczęśliwa ziemia

Orbitowskiego bardzo lubię, ale ta książka niestety potwierdza tezę, że każdy autor ma lepsze i gorsze dzieła
Lubię surrealizm w literaturze, ale tutaj przyznam szczerze, że w pewnym momencie przestałem rozumieć o co chodzi autorowi

[Hebius]

David Sedaris, Calypso
Całkiem zabawne to jest.
O wiele bardziej, niż reklamowany ponury "Marny".
Ewentualnie coś ze mną jest nie tak, bo wybucham w głos śmiechem czytając wyznania typu:

Owszem, włosy mam siwe i przerzedzone. Owszem, zużyła mi się uszczelka w penisie i po zapięciu rozporka krople moczu jeszcze długo skapują mi w spodnie. za to mam dwa pokoje gościnne.

[marcin]

A co to w zasadzie jest? Cos w rodzaju autobiografii?

[Hebius]

No wiesz!? Najpierw się chwalisz, że czytasz recenzje w Replice, a później takie pytania zadajesz?

Tak, to jest proza czysto autobiograficzna. W Czytelni (PR2) Piotr Kofta (albo któraś z zachwycających się tym tomem pań) mówił, że David Sedaris od wielu lat pisze dziennik. Z tych codziennych zapisków wykrawał kawałki, które czytał jako radiowe felietony. Zdobywszy popularność zaczął występować na scenie (stend-up), gdzie zyskał kolejne rzesze fanów. A w końcu zaczął swoje teksty publikować.

[Czartogromski]

Jacek Dehnel w posłowiu:
Piszę „Sedaris” zarówno o autorze, jak i o bohaterze jego książek, ponieważ jest to zdecydowanie „życiopisanie”; wprawdzie Flaubert mówił „Emma Bovary to ja!”, ale David Sedaris mówi: „David Sedaris to ja!” w sposób zupełnie bezpośredni. Nawet jeśli gdzieś ubarwia, zmienia, podkręca, to całe uniwersum, do którego kompulsywnie powraca w swoim pisaniu, jest uniwersum istniejącym: Hugh (partner-ale-nie-mąż), matka, ojciec, rodzeństwo z rodzinami, praca pisarza, spotkania z czytelnikami, mieszkanie w Paryżu, dom w Normandii, dom w West Sussex, letni dom przy plaży w Karolinie Północnej. Oczywiście można sobie wyobrazić, że jakieś elementy tego życia Sedaris wymyślił i dopisał, ale są one sprawdzalne: jego siostra Amy naprawdę jest słynną aktorką i komiczką, dobiegającego setki ojca można zobaczyć na zdjęciach w necie, podobnie jak angielską śmieciarkę, którą nazwano na cześć Davida. Bez względu zatem na to, jaka część książek Sedarisa jest fikcją, jego intencją jest bez wątpienia, żeby czytelnicy uważali je za reportaż z życia.

[Hebius]

Automatycznie nasuwa mi się tu skojarzenie z przedmową do pewnego znanego pamiętnika:

Siedzę dzisiejszego wieczoru przy oknie i patrzę w aksamitną czerń ogrodu, na której robaczki świętojańskie haftują swe tajemnicze znaki. Nietrwałe esy-floresy krótkiego, lecz szczęśliwego życia. Jako ojciec rodziny i właściciel domu spoglądam ze smętkiem wstecz, na moją burzliwą młodość, którą postanowiłem opisać, i pióro drży w mej łapce. Pokrzepiam się jednak godnymi uwagi, mądrymi słowami, które znalazłem w pamiętnikach pewnej innej wybitnej osobistości i które tu przytoczę: „Wszyscy, jakiegokolwiek są stanu, jeżeli dokonali czegoś dobrego na tym świecie albo czegoś, co wydaje się dobre, powinni - o ile kochają prawdę i są sympatyczni - opisać własnoręcznie swe życie. Jednakże nie powinni zaczynać tego pięknego przedsięwzięcia, zanim nie ukończą czterdziestu lat”. Sądzę, że dokonałem wielu dobrych rzeczy, a jeszcze więcej takich, które uważam za dobre. No i jestem dość miły, i mówię prawdę, o ile nie jest zbyt nudna (mojego wieku sobie nie przypominam). Ulegam więc namowom rodziny, a także pokusie, żeby opowiedzieć o sobie samym, bo - co tu ukrywać - świadomość, że będą mnie czytać w całej (...) jest bardzo nęcąca. Niech moje skromne zapiski staną się dla wszystkich (...), źródłem radości i wiedzy. Moja dobra niegdyś pamięć niewątpliwie popsuła się nieco z biegiem lat. Jednakże z wyjątkiem nielicznych wypadków, gdzie być może zdarzy mi się trochę przesadzić bądź przekręcić, co z pewnością doda tylko barwy opowiadaniu, autobiografia ta będzie całkowicie wiarygodna. Z uwagi na uczucia żyjących jeszcze osób zmieniam czasem na przykład (...) drozdy na jeże i tak dalej, lecz wnikliwy czytelnik i tak na pewno zrozumie, o kogo naprawdę chodzi.

[marcin]

Czytam "Trojkę" z Uczty Wyobraźni

O matko święta, co za bełkot. Sięgając po książkę z UW nigdy nie wiem, czy będzie znakomita lektura, czy wręcz przeciwnie. Tutaj jakby ktoś pomieszał losowo kolejność rozdziałów, to byłby w sumie taki sam bełkot. Bez różnicy.

[Senso]

JESSICA BRUDER. NOMADLAND. W DRODZE ZA PRACĄ.

https://czarne.com.pl/katalog/ksiazki/nomadland

[Dorian_Gray]

ooo, też mam sporo książek wydawnictwa Czarne

teraz czytam nowość od nich, pod tytułem:
Gure. Historie z Kraju Basków, Katarzyny Mirgos

[Czartogromski]

Dobry wieczór, pani Dogs. Pozwoli pani, że się przedstawię: podporucznik Bernhard, a to jest chorąży Dehnel.

.

Wojciech Chamier-Gliszczyński: Portrecista psów.

[Leo]

Już kiedyś widziałem podobną okładkę, lata świetlne temu.

[Dorian_Gray]

może chodzi o Ferdynanda Wspaniałego? L.J. Kerna

[Leo]

Niee.