Wokół opery

[Czartogromski]

JJO w Elbphilharmonie Hamburg



Chyba nowy garnitur

[Walpurg]

Ale ten garnitur jest w plamy (taki, że niby to wczoraj malował w nim pokój w czterech kolorach) czy on jest błyszczący i to są odbicia?

[Czartogromski]

Faktem jest, że tamte leżały lepiej.

[Hermes]

To jakiś żart? Garnitur bez koszuli na koncercie? Pomijam muszkę, bo to może być zdjęcie z mniej formalnego koncertu albo z bis-u (niektórzy śpiewacy mają zwyczaj rozwiązywać muszkę na bis), ale brak koszuli jest poniżej wszelkiej krytyki... Jak chciał być mniej formalny to do takiego garnituru wystarczyła by kolorowa koszula, niekoniecznie biała, ale koszula.
Za taki strój na uczelni, na kierunku muzycznym nie dopuszczają do śpiewania koncertów/inauguracji (i bardzo dobrze), a zaśpiewanie kilku wydarzeń jest jednym z elementów zaliczenia chóru, więc można nie dostać zaliczenia.

Swoją drogą zauważam, że sporo ludzi z mojego pokolenia nie potrafi się odświętnie ubrać... Dzisiaj śpiewałem na rozdaniu dyplomów na wydziale pedagogiki i psychologii, to niektórzy absolwenci przyszli w dresach... 1 facet był pod krawatem, może ze 2 w garniturach bez krawatu/muszki, żadna dziewczyna i większość facetów, nie była w odświętnym stroju. Co prawda mięli togi narzucone na siebie, ale i tak wyglądało to słabo... A wczoraj, na inauguracji ogólnej, całego uniwersytetu, niektórzy senatorowie uczelni byli w dresach
...

[Czartogromski]

Zazwyczaj JJO występuje w tego typu garniturach, które są ładne i świetnie na nim leżą:

To też Elbphilharmonie Hamburg.

[Hebius]

Za taki strój na uczelni, na kierunku muzycznym nie dopuszczają do śpiewania koncertów/inauguracji (i bardzo dobrze), a zaśpiewanie kilku wydarzeń jest jednym z elementów zaliczenia chóru, więc można nie dostać zaliczenia.

O widzisz!
Ale JJO może o tym nie wiedzieć, bo nie chcieli go kształcić za darmo na polskiej uczelni i musiał wiedze zdobywać za oceanem.

[Czartogromski]

[jordi]

Pokazywanie się w stroju niedbałem o talencie może świadczyć, którego nawet brak stosownego stroju nie przyćmiewa.

[mike]

Ojej brak koszuli też mi problem... z tzw dupy Nienawidzę garniaków, więc ten kolo łapie plusa za luz, no przecież gorzej ani lepiej przez to nie śpiewa!

[jordi]

Dokładnie to na myśli miałem.

[jazzik]

Bardzo się cieszę, że idea "odświętnego stroju" odchodzi do lamusa.
Ten garnitur ma chyba ujemne punkty na skali formalności, więc klasyczny, biały t-shirt tonuje te plamy.

[Czartogromski]

Największą wadą tego w plamy jest to, że jest źle uszyty i niedobrze leży.

[Walpurg]

Być może bywalców tematu zainteresuje to wydawnictwo:

Fenomen opery
Autorzy: Przemysław Krzywoszyński, Jan Woleński
ISBN: 978-83-242-3890-3
Kategorie: HISTORIA KULTURY
Data premiery: 27.09.2022
Liczba stron: 284
Format: 150x235
Wydawnictwo Universitas


Książka tradycyjna (miękka oprawa): 39,20 PLN
Ebook: 29,00 PLN

Opis książki:
Tytuł Fenomen opery wskazuje nie tylko na to, że opera jest zjawiskiem, ale również sugeruje treści wartościujące. Autorzy są wielbicielami sztuki operowej i zgadzają się z opinią, że jeśli muzyka jest dobra, fabuła interesująca, śpiewacy wybitni, ich gra poprawna, a scenografia ciekawa, to spektakl operowy jest wyjątkowym widowiskiem artystycznym. Adaptując w swej analizie koncepcję dzieła literackiego stworzoną przez Romana Ingardena, autorzy pokazują, że opera jest dziełem wielowarstwowym, a jej strukturalna złożoność, np. potrzeba połączenia pięknego śpiewu z tekstem przedstawiającym fabułę, stawia szczególne wymagania kompozytorom i wykonawcom. Główna teza jest taka, że śpiew jest dominujący i jemu podporządkowane są inne elementy czy warstwy dzieła. Książka traktuje także o historii opery, a w szczególności o jej związku z wydarzeniami politycznymi i społecznymi, jak również o narodowych stylach sztuki operowej.

Spis treści:

Wstęp

Rozdział 1. Krótki zarys historii opery
1.1. Camerata florencka i początki opery
1.2. Opera w XVII w. (barok)
1.3. Opera w XVIII w.
1.4. Wiek XIX – złoty wiek opery
1.5. Wiek XX – opera współczesna

Rozdział 2. Społeczna historia opery
2.1. Prolog metodologiczny
2.2. Przykład: historia nauki a historia sztuki (w sensie ogólnym)
2.3. Społeczne istnienie sztuki
2.4. Kilka użytecznych pojęć
2.5. Niektóre społeczne konteksty opery – sprawy organizacyjne i materialne
2.6. Publiczność operowa i jej rola
2.7. Jeszcze (krótko) o fonografii, filmie, radiu, telewizji, video i Internecie
2.8. Język, opera i kwestie narodowe
2.9. Opera a polityka

Rozdział 3. Struktura dzieła operowego
3.1. Wyjaśnienia wstępne
3.2. Dwa odróżnienia: czynności vs. wytwory, treści vs. przedmioty
3.3. Czynności i wytwory – problemy ontologiczne
3.4. Ingarden o dziele literackim
3.5. Wielowarstwowa koncepcja dzieła operowego
3.6. Opera a semantyka
3.7. Opera (jako wytwór) z ontycznego punktu widzenia

Rozdział 4. Rozległe dylematy libretta
4.1. Znaczenie warstwy treściowej
4.2. Opera seria i tragédie lyrique – barokowe przepisy na dobre libretto
4.3. Między librettem a oryginałem – drogi adaptacji
4.4. Trwałe idee: fatum, szczęśliwe oraz nieszczęśliwe zakończenia
4.5. Autor a librecista. Szekspir i nie-Szekspir przed Verdim
4.6. Niuanse formalne

Rozdział 5. Muzyczno-orkiestrowa warstwa dzieła operowego
5.1. Wstęp
5.2. Warstwa orkiestrowa (fragmenty samodzielne – uwertury, preludia, intermezza)
5.3. Muzyka programowa i ilustracyjna w operze
5.4. Funkcje i formy akompaniamentu. Rola wstępów do partii wokalnych oraz solowych instrumentów
5.5. Zakończenie

Rozdział 6. Opera i śpiew
6.1. Spory wokół roli głosu w operze
6.2. Kategorie głosów i ich klasyfikacja a wykonanie
6.3. Ewolucja głosów „od kastratów do tenorów” – brzmienie i percepcja
6.4. Różne formy (arie, recytatywy, monologi)
6.5. Między indywidualizmem a zbiorowością – śpiewak a ansambl i chór. Sceny i finały
6.6. Interpretacja
6.7. Język a wykonawca
6.8. Próba podsumowania

Zakończenie – apologia opery

Krótki przewodnik dyskograficzny

Bibliografia

Indeks nazwisk

https://universitas.com.pl/produkt/4154 ... kka-oprawa

[Hebius]

W rzeczywistości książka ma twardą oprawę. I obwolutę.
I Czartogromski już ją reklamował we wrześniu.
Ale doceniamy, że się starasz

[Walpurg]

Nie wiem co napisać. Jestem zdruzgotany.

[Hebius]

Zdarza się każdemu, więc nie ma co się przejmować.

[Walpurg]

No ale skoro jej nie kupiliście, to jednak warto było, bo może kupicie.

[Hebius]

No weź, teraz to już pojechałeś, że aż wstyd
(a niby skąd wiem, że w rzeczywistości jest oprawa twarda? i skąd teksty o Czartogromskim-naganiaczu na poprzedniej stronie?)

[Walpurg]

A bo wy tylko te zdjęcia i zdjęcia wklejacie i człowiekowi umknęło.

[Ballordo]

W rzeczywistości książka ma twardą oprawę. I obwolutę.
I Czartogromski już ją reklamował we wrześniu.
Ale doceniamy, że się starasz

Potwierdzam, bo jestem ofiarą reklamy Czartogromskiego.

Nie jest to łatwa lektura (jestem mniej więcej w połowie), ale jedno, co mnie zachwyca, to ten język! Jaka piękna polszczyzna - kwiecista, klarowna, logiczna i niepozostawiająca żadnych niedomówień - przebija z każdej strony tej ciekawej książki.