Wokół opery

[Hebius]

Dorota Kozińska była teraz w Monachium i zechciała napisać kilka słów o tej Semele.
Polecam uwadze jej tekst, z którego można się sporo dowiedzieć o samej inscenizacji i o występie obdarzonego "anielskim, miodopłynnym głosem" JJO
Maks do orła strzela, Semele go kocha

[Czartogromski]

Wygląda na to, że w opinii krajowych autorytetów występy z Pluharową jednak nie zniszczyły talentu JJO.

[Czartogromski]

Opera Rara 2023 (jesień)

Bilety już można nabywać.

[Walpurg]

Tradycją Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca jest publikacja Przesłania na Międzynarodowy Dzień Muzyki, który przypada 1 października.
Autorem tegorocznego jest kontratenor, Jakub Józef Orliński (Tomasz Ostrowski, Teatr, FB)

Przesłanie na Międzynarodowy Dzień Muzyki 2023

Czym jest dla mnie muzyka? Wiem, że może to zabrzmieć banalnie, ale jest dla mnie wszystkim. Dla mnie każdy dzień to dzień muzyki. To ona w zupełności dyryguje mną i moimi działaniami. Międzynarodowy Dzień Muzyki i możliwość napisania przesłania z jego okazji utwierdziły mnie w przekonaniu, że jestem od niej absolutnie uzależniony. Jest pokarmem mojej duszy i wrotami do wielu innych przestrzeni, których, gdyby nie ona, nigdy bym nie odwiedził. W szczególności mówię tu nie o fizycznych podróżach związanych z koncertami czy produkcjami operowymi, ale o podróżach emocjonalnych, o podróżach wyobraźni, o podróżach wspomnień i wychyleń w przyszłość. Muzyka, niezależnie od formy, jest w stanie pobudzić w nas tak wiele uczuć, poruszyć struny naszych dusz i wysyłać nas w nieznane krainy. Uwielbiam udawać się w te podróże, czy to muzyki słuchając, czy ją wykonując.
Podróżując po świecie, szybko zrozumiałem, że muzyka to nie tylko dźwięki, ale też cisza, która, dzielona z innymi, jest naprawdę niepowtarzalnym doświadczeniem. Muzyka, niezależnie od gatunku
i tekstu, jest osobnym językiem, którego nie trzeba specjalnie studiować. Nie każdy musi być wykształconym muzykiem, żeby móc się w niej odnaleźć; wydaje mi się, że rozumienie tego języka mamy naturalnie zakodowane. Nasze ciała i umysły odbierają muzykę inaczej, a dzięki temu możemy komunikować się za jej pomocą z ludźmi, z którymi moglibyśmy nie porozumieć się słowami. Niesamowitym jest móc słuchać muzyki, ale też wykonywać ją z innymi, bo każdy jednak odczuwa inaczej. Uwielbiam te muzyczne spotkania, poznawanie muzykalności innych osób. To niezwykle ciekawe, ale też intymne doświadczenie.
Muzyka prowadzi mnie przez życie. Nie tylko dlatego, że jestem muzykiem i z tego żyję. Było tak, od kiedy pamiętam. Czy to kiedy chodziłem do szkoły, jeździłem na rolkach, nartach, snowboardzie, deskorolce, czy tańcząc breaking. Muzyka jest dla mnie nieodłącznym i najważniejszym elementem, który mnie prowadzi i inspiruje do działań. Motywuje tak samo do wyzwań zawodowych, jak i do zadań codziennych, choćby zmywania naczyń. Jest dla mnie siłą napędową i miejscem, w którym znajduję zarówno energię, jak i spokój, często wyczekiwany po ciężkim dniu. Mógłbym o niej napisać jeszcze wiele, jednak swoją wypowiedź zakończę krótko – Muzyka jest dla mnie szczęściem i cieszę się, że ją mam.

Jakub Józef Orliński

[bolevitch]

Właśnie słuchałem na żywo Samuela Marino. Jest to osoba niezwykle sceniczna, swobodna w śpiewie i zachowaniu, ruchliwa - momentami jakby tańczył flamenco. Niemal zupełne przeciwieństwo JJO. Śpiewa kobieco-chłopięcym głosem, ubiera się jak kobieta od stóp do szyi, maluje paznokcie. Jest w tym niesamowita swoboda i pewność siebie. Niestety, występ relatywnie krótki pozostawia niedosyt. Hebiusie, przykro mi, ale nie potrafię opowiadać o muzyce.

[Hebius]

Spoko, każdy pisze jak potrafi. Sam bym pewnie miał problemy z relacją z takiego koncertu.
Samuel śpiewa ponoć naturalnym sopranem, więc korzysta z innej techniki niż JJO.

A jak reakcja publiczności? Wypatrzyłeś dużo gejów?

[bolevitch]

paradoksalnie, o ile wśród obecnych na zwyklejszym koncercie zwykle zauważam jedną czy dwie pary i pojedyncze osoby, to tym razem posucha. Tylko z jednym panem w średnim wieku była wymiana półspojrzeń (ale nie wiem, czy nie było raczej tak, że wróciłem na niego uwagę, bo wydał mi się podobny do Ciebie).
Śpiewakowi akompaniowali muzycy z Il giardino d'amore. W ich grze żywiołowość brała jakby górę nad precyzją wykonania. Na początku miałem wrażenie, że zagłuszają Samuela. W kolejnych utworach było lepiej. W drugiej części Samuel zademonstrował całą gamę możliwości. Przeobraził się też na 100% w diwę, bo miał zupełnie damskie spodnie i bluzkę, biżuterię oraz na nogach buty na wysokim obcasie, które na koniec z nieukrywaną gracją ściągnął i drugi bis wykonany był boso, na siedząco i tylko przy akompaniamencie gitary(?)

Publiczność szalała. Bilet kosztował 45 zł.

[Hebius]

Tanio jak barszcz. Widzę po dofinansowaniu, że Gliński trochę sfinansował ci to wyjście

[Czartogromski]

[Czartogromski]

Tymczasem w Empiku:

[Walpurg]

Tą żółtą chwalił się na fejsie.

[marcin]

Znacznie bardziej interesuje mnie nowy Vikingur niż Józek.

[bolevitch]

jeśli dobrze pamiętam ceny płyt na przełomie wieków to one nominalnie wzrosły od tego czasu nieznacznie, a biorąc pod uwagę, że wiele towarów zdrożało przez ten czas o blisko 100% , to płyty CD realnie staniały.

[marcin]

To zależy z jakiej wytwórni. Np. Alpha Classics zdrożały i to bardzo. Dawniej koło 50, obecnie blisko 100.
Ale z wielu innych wytwórni jest tak jak mówisz. Nowy Vikingur w świecie książki kosztuje 56 zł. A tyle płyty kosztowały już chyba z 20 lat temu.

[Czartogromski]

Znacznie bardziej interesuje mnie nowy Vikingur niż Józek.

A, no tak.

[Czartogromski]

Choć chyba Francuzi mają lepszy gust:

(niż Anglicy).

[Czartogromski]

.... a Benjamin Appl nadal kusi (Hebiusa)

[Hebius]

Tak, śledzę Benjamina i widziałem okładkę nowego albumu.

[Dorian_Gray]

ooo, całkiem fajny ten Benjamin

[Hebius]

Jezus Maria, jakie to jest straszne!

Mam nadzieje, że nikt nie udostępni całego nagrania, bo już po tym fragmencie mam chęć wydłubać sobie oczy.


A teraz idę umyć okno w kuchni, chociaż już miałem sobie darować, ale obejrzałem toto powyżej muszę jakoś odreagować traumę.