Filmy/Seriale LGBT

[Yoda]

No ja też niezbyt. Kiedyś trochę tego oglądałem, ale teraz już mi się nie chce. Dla mnie arcydziełem kina LGBT pozostaje wciąż film Agnieszki Holland z 1994r "Całkowite zaćmienie"

[Walpurg]

Eeeee, to nie jest kino LGBT. To po prostu kino z wątkiem homoseksualnym.

[Nathi]

Mnie śmieszy jak ktoś płaczę o wątki homoseksualne w filmach czy serialu.

Tylko w mojej pracy jedna koleżanka ma córkę lesbijke, drugi kolega ma brata geja, inna dziewczyna ma najlepszego psiapsi na świecie geja i są nierozłączni. Ja też w pracy opowiadam o moim psiapsi geju i sam też jestem.

A ci mają ból dupy

Swoją drogą bardzo fajna znajomość z rodzicem LGBT. Przyjemne się słucha jak ona mówi o dziewczynie córki i że czeka na ślub.

[mike]

Jestem koneserem kina gejowskiego, najbardziej zwracam uwagę na chemię między bohaterami, klimat i autentyzm przedstawionych wydarzeń najlepiej wychodzi w filmach niszowych chłonę takie produkcje jak gąbka i z niecierpliwością wyczekuję nowych Wątki to rzeczywiście zwykle nic ciekawego, bo robione na siłę, z polecenia CEO danej platformy/wytwórni, który kazał wcisnąć podobnie jak aktorów o różnej narodowości i kolorze skóry. Są dające się oglądać jak chociażby TK i Carlos w 9-1-1 Texas, czy Fabio i Gerardo w Ogień i Żar, ale to wyjątki.

Dla mnie kino LGBT stanowi element kultury gejowskiej, nie trzeba oglądać lesbijskich filmów będąc gejem, natomiast omijanie szerokim łukiem gejowskich jest już co najmniej podejrzane ;>

[Nathi]

Niby dlaczego podejrzane?
One są nudne. Wątki są z dupy oklepane, a seks lepiej uprawiać na żywo.
A jak się nie da, lepiej otworzyć ze 20 darmowych pornoli w internecie jak czekać pół godziny albo godzinę na jedną scenę seksu w filmie. W dodatku zawsze one są delikatne, nic ciekawego nie zobaczysz.

Miałem fazę na filmy gejowskie jak byłem nastolatkiem. Fajnie było pooglądać o miłości, trochę gorzej o przesladowaniu. Ale zawsze było takie ufff dobrze, że już tego nie ma.

Filmów trans jest chyba mało. Oglądałem wszystkie. Najlepszy film jaki powstał (w sumie jest dedykowany tym wszystkim którzy twierdzą, że dziecko nie jest w stanie się określić) to Tomboy z 2011. Francuski, chyba najlepszy jaki widziałem i w ogóle powstał o tematyce dzieci.

W sumie lesbijskich nie oglądałem ani jednego Nie wiem czy to dobrze czy źle.

Ostatni film LGBT jaki oglądałem to Fanfik z czystej ciekawości jak Polacy pokazali temat. I wyszło naprawdę bardzo dobrze.

Tego serialu na Showtime w USA z lat po wojennych nie dałem rady, bo mnie usypiał.

Osobiście nie potrzebuje oglądać filmów LGBT. Wolę postacie homo/trans w serialach.

Nie czuje się podejrzany

[Yoda]

Ta, mam podobne przemyślenia, jak ty Nathi. Lepiej mi faktycznie się ogląda pornole, zamiast czekania na erotyczne sceny w filmie. Dlatego właśnie w kinie gejowskim istotne jest tło, otoczenie, wątki historyczne. Jak to jest oklepane i na jedno kopyto, to nie chce mi się tego oglądać.

Swoją drogą lubiłem oprócz kina historycznego z wątkami gejowskimi także np. ewentualnie zawiłe relacje między postaciami. Lubiłem np. japońskie yaoi - serię Sekaiichi Hatsukoi czy Junjou Romantica Może poszukam jeszcze chińskich wątków gejowskich, np. ekranizację "The Husky and His White Cat Shizun" znaną pod nazwą Immortality (Hàoyī Xíng)

[mike]

Ej przecież nikt tu nie mówił, że włącza gejowską kinematografię, żeby oglądać porno Ja wręcz tego nie chcę, wtedy odbieram jako prostacki clickbait reżysera w filmach nie szukam widoku sterczących penisów, spermy, rowa od tego jest real i porno. Oczekuję fajnych ujęć intymnej bliskości w bardziej lub mniej romantycznym wydaniu, jako konsekwencja budowanej relacji i napięcia a tego w porno akurat jak kot napłakał. Też nie napisałem, że tylko czekam w filmie na takie sceny, bo to nie jest w nich najważniejsze, ale jako wartość dodana.

Ostatnio naściągałem trochę gejowskiego anime i tam się nie certolą porno jak się patrzy sceny seksu nachalne często przemocowe. Jednak język oraz ichniejsza obyczajowość pozostaje dla mnie czymś nie do przeskoczenia. Dlatego zwykle włączam z ciekawości, przewijam, kasuje.

Wasze podejście dla mnie dziwne, bo wychodzicie z założenia, że jak macie coś w realu to już się tego nie chce w filmach. Jednak ludzie mimo, że mają seks na żywo to nadal włączają porno, czy coś co nie mieści się maregowi w głowie wchodzą na kamerki uprawiać cybera. W przypadku LGBT-owej kinematografii dochodzi kontekst "struggle", co po polsku można ująć jako stawianie czoła przeciwnościom losu, a więc coś w czym większość naszej społeczności doskonale się odnajdzie i utożsami oglądając branżowe filmy - dla tych celów jak sądzę większość je ogląda. W pierwszej chwili pomyślałem, że Nathi może tak nie mieć, bo on taki szczęściarz we wszystkim, ale doszedł kontekst trans, więc takie produkcje bardziej powinny go interesować i sam zresztą to napisał. Nowe pokolenia amerykańskich twinkowych gejów żyjących w różowej bańce gdzieś np. w Californi może faktycznie nie mieć wielkiej potrzeby sięgania po branżowe kino w innej postaci niż cukierkowe wątki netflixa czy innego disneya. Ja jestem z innej gliny, w nieco innych realiach wychowany, też trochę różnymi sytuacjami doświadczony, stąd u mnie zainteresowanie tym trudniejszym kinem europejskim, które tak się składa zwykle jest niszowe i bardziej ambitne. Mnie reżyser może kupić z pozoru głupią sceną bohatera idącego ulicą na gejowski clubbing, bądź zamyślonego siedzącego na plaży nocą, jeśli ma to odpowiednią oprawę klimat muzykę i fajną postać to ja jestem kupiony, bo widzę w tym własne doświadczenia, tożsamość, życie.

[Nathi]

Teraz to wiele wyjaśnia.
Ja nie jestem typem romantyka.
Romantyczne sceny mnie nie jarają, wręcz nudzą nie oglądam romansideł. Wątki miłosne w książkach mnie męczą i nudzą.
Świetną trylogię czytałem, ale w 3 tomie główny bohater miał za dużo snów o miłości i nie dałem rady skończyć.

Może dlatego mnie nie ciągnie do takich filmów. A ty widzę lubisz takie klimaty.

No i te przeciwności losu i stawianie im czoła. Ja już się namęczyłem w życiu, nie muszę tego oglądać.


A dzisiaj idę na clubbing

[Adrian2009]

Wraz z premierą RED WHITE ROYAL BLUE coraz więcej plot nt. orientacji Taylora i Nicholasa zapewne będzie to podsycane dopóki obaj się nie określą, a póki co tego nie zrobili.

Obejrzałem mocny, ale jakże piękny włoski film Stranizza D'amuri (2023) / FIREWORKS. Zarwałem noc dla tego arcydzieła, myślałem, że włączę zerknę i zostawię na później, ale wciągało mocno trzymało w napięciu i było coraz lepsze musiałem obejrzeć ciurem całe 2h. Zdecydowanie mój numer 1 pierwszego półrocza 2023. We Włoszech zrobił taką furorę, że zaczęli puszczać w dużych multipleksach, prawdopodobny kandydat do nieanglojęzycznego Oscara. Tradycyjnie jak to zwykle bywa z perełkami w Polsce nigdzie niedostępny, ale znajdziecie go na torrentach w super jakości z angielskimi napisami. Warto świetne kino gejowskie.

Dodam film oparty na wydarzeniach autentycznych. Chodzi o parę gejów, którzy 40 lat temu ponieśli śmierć w po dziś dzień niewyjaśnionych okolicznościach... początkowo mówiło się o samobójstwie, jednak z biegiem lat pojawiało się coraz więcej wątpliwości. Film ważny też z tego powodu, że spowodował wznowienie śledztwa.

Znakomity film. Można go obejrzeć na platformie HBO. Dawno nie widziałem tak dobrego filmu od czasu "Call me by your name"

Przymierzam się jeszcze do obejrzenia holenderskiego "Boys" oraz nominowanego do Oscara "Blisko"

[Hebius]

A oglądałeś Lato '85 (2020) Françoisa Ozona?

[Adrian2009]

A oglądałeś Lato '85 (2020) Françoisa Ozona?

Jeszcze nie oglądałem, ale też jest na mojej liście "do obejrzenia"

[mike]

Znakomity film. Można go obejrzeć na platformie HBO. Dawno nie widziałem tak dobrego filmu od czasu "Call me by your name"
Przymierzam się jeszcze do obejrzenia holenderskiego "Boys" oraz nominowanego do Oscara "Blisko"

Miło widzieć nowe pokolenie gejokinomaniaków na tym forum, którzy wiedzą co dobre

Polecam nowość All Of Us Strangers (Dobrych Nieznajomych). Wyżyny gejoemocjalnych przeżyć majsterszczyk dla uczuciowych wrażliwców w artystycznym klimacie a'la Xavier Dolan.
viewtopic.php?p=174473#p174473
viewtopic.php?p=174902#p174902


Ostatnio obejrzałem dokument Czy Mówię Jak Gej? z kolesiem, którzy przez całe życie boryka się ze swoim zgejowionym głosikiem. Osobiście nie rozumiem takich rozkmin tym bardziej, że lubię gejowskie barwy głosu. Ostatecznie dokument nie wyjaśnia niczego od strony naukowej, na co liczyłem. Jest za to słuszna puenta zaakceptowania całej swojej gejowskości z barwą głosu włącznie. Geje mają częściej specyficzne głosy szczególnie ci, którzy nie chcą ulegać stereotypowym wzorcom macho.

[bolevitch]

obejrzałem właśnie Tore mini serial na Netfliksie
(wątek z dragqueenami z jakimś innym filmem mi się kojarzy, ale nie pamiętam, z jakim - u Almodovara?)
w skrócie mamy dramat psychologiczny, społeczny, tragi-komedię, barwną estetykę dragqueen, a na zakończenie kino familijne

[mike]

Z kolei ja obejrzałem Przejścia (Passages). Trailer zapowiadał ucztę ambitnego kina niszowego, niestety nie wyszło najlepiej.... potajemnie liczyłem na przewartościowanie mojego podejścia na związki otwarte, różnego rodzaju trójkąty układy, a jedyne czego tu dokonano jest umocnienie w przekonaniu o pogmatwanych tego typu relacjach. Film raczej nie zostanie zapamiętany z niczego poza sceną palcowanego Bena Wishawa w trakcie posuwania.

zwiastun

[Nathi]

Jako wielki fan Agenta OO7 widzę tu Q
Prywatnie gejuch

[Michał]

Obejrzałem film „Punch" na HBO, jest bardzo wzruszający.

[mike]

zwiastun ...jeśli twórcom zależało na zohydzeniu gejowej sceny Berlina to z zadania wywiązano się celująco...

[Nathi]

Ale co tu było do zohydzenia?
Nic takiego nie widziałem żeby się zohydzić.

[mike]

Staczający się ludzie uwikłani w uzależnienia od narko, alko, jakieś pojebane układy związkowe. Wszystko w atmosferze nieustannego zagrożenia, brutalności, chamstwa.

[Yoda]

Czyli nawet nie ma sensu tego oglądać. Od wielu lat i tak jestem przeciwnikiem związków otwartych/poligamii/poliamorii, itp. Inni niech sobie praktykują co chcą (mi to zwisa), ja pozostaję wiernym zwolennikiem monogamicznego związku. Teraz nawet bardziej niż kilka lat temu.