Gejowszczyzna książkowa.

[marcin]

Najlepiej Szekspira tłumaczył Barańczak.

[Walpurg]

Najbardziej przystępnie tłumaczył Barańczak, ale najlepiej/najwierniej chyba jednak Słomczyński.

[Hebius]

No wiadomo, Barańczak jest najlepszy, zwłaszcza że Troilusa i Kressydy nie przełożył, więc nic mu tu zarzucić nie można

[Czartogromski]

W tej chwili Barańczak dość często jest najlepszy z konieczności. Z przekładami jak z wykonywaniem muzyki dawnej - to się zmienia. Jak się porozglądać w tłumaczeniach, to po latach widać, że w wielu przypadkach jego tłumaczenia dają niewiele pojęcie o tekście tłumaczonym.

[Hebius]

Replika #113
styczeń/luty 2025

Jeśli chodzi o część poświęconą literackiej gejowszczyźnie w nowym numerze Repliki jest głównie o książkach, które już na forum zauważyliśmy wcześniej (tradycyjnie na czerwono oznaczam tytuły pominięte).

1. Virginia Woolf i Vita Sackville-West – „Listy miłosne”
Zbiór, który otrzymujemy układa się w rodzaj powieści - zauważa Maciej Kucharski, decyzję o lekturze (lub jej zaniechaniu) pozostawiając czytelnikom.

2. Amy Licence – „Artystyczne kręgi, miłosne trójkąty. Virginia Woolf i grupa Bloomsbury”
Bartosz Żurawiecki ma obiekcje: W szczegółowej i wartko napisanej książce brakuje mi jednak głębszego namysłu zarówno nad twórczością Woolf, jak i specyfiką Grupy, jej różnorodnością artystyczną i ideową. Licence ledwie też sygnalizuje kontrowersyjne kwestie.

3. Katarzyna Tubylewicz – „Wolności moja. Książka o poszukiwaniu” (wywiady ze znajomymi)
Olga Masiuk chwali, ale chciałaby więcej: Z worka tej książki wyciąga się z pewnością dobre rzeczy. Zgrabne rozdziały są lekkie i interesujące, ale zaledwie otwierają niezwykle ciekawe kwestie.

4. Magdalena Grzebałkowska – „Dezorientacje. Biografia Marii Konopnickiej”
To książka dla każdej osoby, która choć trochę interesuje się osobą Poetki - stwierdza Michalina Chudzińska.

5. Rita Mae Brown – „Rubyfruit Jungle”
Autobiograficzna powieść „Rubyfruit Jungle” jest odważna i błyskotliwa, a pod pewnymi względami tak aktualna, że aż trudno uwierzyć, iż liczy sobie pół wieku - kończy w zachwycie Michał Paweł Urbaniak.

6. Lewis Hancox – „Witajcie w St. Hell. Moje transpłciowe dorastania” (komiks)
Mamy do czynienia z przejmującą, szczerą i porywającą autentyzmem opowieścią - ocenia entuzjastycznie Michał Paweł Urbaniak.

Violetta Nowakowska – „Nie jestem gejem” (zbiór reportaży)
Tytuł recenzuje omawia Michał Paweł Urbaniak, więc końcowa konkluzja nie zaskakuje: To nie tylko zbiór poruszających , w dużej mierze uniwersalnych historii. To przede wszystkim ważny głos sojuszniczy w sprawach LGBT.

7. Tan Twan Eng – „Dom drzwi”
Olga Masiuk jest surowa: Powieść miesza fakty i zmyślenia (...), zamyka czytelnika w łatwej refleksji, mami błyskotką i elektryzującą barwą morza. Oraz kilkoma banałami.

8. William Middleton – „Karl Lagerfeld: Raj jest tutaj”
Mariusz Kurc sygnalizuje to, co najistotniejsze: na polu homoseksualności książka pozostawia może nie wiele, ale na pewno trochę do życzenia.

6:2 - dobry wynik.

[Czartogromski]

Gdybym się wziął za ambitniejszą literaturę , to może byłoby bingo. No ale muszę przeczytać, bo tutaj tytuł już był odnotowany*

*Dopisek. Ucięta końcówka zdania: więc nie mogę tego opędzić wrzuceniem okładki tutaj.

[Hebius]

I tak odwalasz dużo roboty eksplorując YA

[Czartogromski]

To pewnie to mnie tak wysysa i dlatego pewien ambitny tytuł nie idzie mi, oj nie idzie.

[Hebius]

Bywa.

W Replice wspominają jeszcze o boomie na queerowe kobiety w polskiej literaturze.
W ciągu minionego roku redakcja odnotowała pięć książkowych debiutów queerowe pań. Z wszystkimi autorkami opublikowano wywiady, w tym numerze z Kingą Sabak od zbioru opowiadań "Trochę z zimna, trochę z radości".
Jazzik się niestety nie poczuwa do obowiązku więc tutaj mamy spore zaległości (0:5).

Gołębie zabite przez matkę w parniku, granie w gałę na betonie, zbieranie kurek na sprzedaż i ciągłe poczucie bycia nie u siebie.

Opowiadania Kingi Sabak łączy postać osoby bohaterskiej. Achronologicznie przedstawione etapy jej samoidentyfikacji są jak klocki. Można z nich zbudować tożsamość człowieka, który od dzieciństwa musiał zadawać sobie pytanie, kim jest i odpowiadać na nie: nie wiem, ale to „nie wiem” boli. Bo do której łazienki w szkole wejść, skoro do damskiej się nie pasuje, a do męskiej nie można? Dlaczego trzeba zakładać rajstopy, kiedy w szafie wiszą spodnie od garnituru? Te proste historie pokazują małe traumy codziennego życia i dorastania w społeczeństwie, które ma jasno określone, czarno-białe zasady.

„Muszą być zwarte, mocne, konkretne. Pewne siebie. Jak pięść, a ściślej piąstka, bo ćwiczy się od dziecka. Jak odparować cios, zrobić unik, uderzyć, zacisnąć w samotności. Takie są zdania prozy Sabak - a mają się z czym mierzyć. Bo nie dość trudów nastoletniej wylinki, odkrywania tożsamości "nie takiej" - gdy trzeba się określić, do której toalety, przebieralni, grupy, kategorii pasujesz. Bo świat nie odpuści, przyprze cię do muru, nazwie po swojemu. "Ola", na przykład. Na Olę im wyglądasz - albo tak ci dali. Te zwykłe-niezwykłe zdziwienia, lęki, presje i dylematy opowiada Sabak bezpuentowo, rozpuszczając sens historii między wierszami. Szkoła Czechowa: sami sobie dopowiedzcie”

- Eliza Kącka

„Opowiadania Kingi Sabak mają bardzo dobry rytm i unikają oczywistych puent. Siłą ich jest też nieironiczny obraz wiejskiej religijności, w której wyrasta bohaterka Alex. Rozpoznawanie swojej nieheteronormatywnej tożsamości nakłada się na rosnący dystans, z jakim patrzy na swój świat dzieciństwa. Ale w tych opisach jest dużo ciepła wobec ludzi, którzy są, jacy są, mają swoje porażki i ukryte bóle. Dostajemy obraz uwięzienia w tradycyjnych rolach i poczucia niewygody, które sprawia, że można obserwować ten świat z zewnątrz. Znajdziemy wreszcie w tej książce Polskę, o której zapominamy, że ciągle istnieje”

- Justyna Sobolewska

„W tej książce nie udaje się, że życie jest do zniesienia. Nie jest - szczególnie jeśli w spadku po rodzinie dostało się biedę, alkoholizm i rany emocjonalne, a własne ciało z jego wyglądem i pragnieniami nie przystaje do kategorii, w które chce je schwytać świat. A jednak - żyje się. Z chronicznym wstydem i dziewczynami, których nie wolno kochać. Między wsią i miastem, chłopięcością i dziewczyńskością, rozpaczą i nadzieją. I co być może najbardziej prowokacyjne - w przestrzeni ludowej religijności, której wprawdzie nie odczuwa się już jako swojej, ale wciąż, z nawyku, szuka się w niej sensu i harmonii. Kinga Sabak nie zamierza nikomu się podobać. Pisząc, stwarza siebie i mówi: jestem. Mocny debiut”

- Renata Lis

Kinga Sabak,
Trochę z zimna, trochę z radości
Wydawca W.A.B. Warszawa 2024
str. 208
oprawa twarda
Seria Archipelagi

Data premiery 23-10-2024
ISBN 978-83-8387-085-4
Sugerowana cena detaliczna: 46,99 zł

[Czartogromski]

Marek Wilczyński: Gejzeryk i "czwarta wojna punicka". Wydawnictwo Napoleon V, 2016.


*Genzeryk (także Gejzeryk, Gaiserich, Geiserich, Genseryk; ur. ok. 390, zm. 25 stycznia 477) – król Wandalów i Alanów w latach 428–477. Wyznawca arianizmu. Był nieślubnym synem Godigisela i niewolnicy. W 428 roku, po śmierci przyrodniego brata Gunderyka, został królem Wandalów.

[Hebius]

Wielka Litera zawarła umowę z Edwardem Pasewiczem na nową książkę
Poniedziałek, 24 lutego 2025

Krakowski pisarz w potrzebie

Wydawnictwo Wielka Litera podpisało umowę z Edwardem Pasewiczem, autorem „Pulverkopfa” oraz „Czarnego wesela” na kolejną powieść „Werski”.

Przypominamy także, że w lutym z inicjatywy autora oraz mecenasa Marcina Mierzwy została założona zbiórka na pomagam.pl w celu doraźnej pomocy autorowi oraz stworzenia fundacji, która zbierałaby środki dla pisarzy i artystów, a przede wszystkim zadbałaby o ich ubezpieczenia zdrowotne.

Zachęcamy do wsparcia: https://pomagam.pl/y8p4f7

Tekst skopiowany ze strony https://rynek-ksiazki.pl/aktualnosci/wi ... a-ksiazke/ | Rynek książki

[Czartogromski]

Jerzy Jarniewicz* bardziej osobiście przy okazji szkicu o Jamesie Baldwinie i "Moim Giovannim".




*Jerzy Jarniewicz: Syn tego kraju. W: Frotaż : szkice o literaturze anglojęzycznej. - Ossolineum, 2024.
W książce też m.in. kilka rozdziałów o Virginii Woolf



W cytowanym fragmencie autor wspomina o tym wydaniu książki:

[Hebius]

Z tym, że gejowszczyznę zaczęto wydawać już w 1990 na ogólnej fali wolności wydawania wszystkiego, czego nie można było wydawać w Polsce wcześniej.
"Nie oglądaj się w stronę Sodomy" Gore Vidala to właśnie rok 1990.
"Przekwitający mak. AIDS - ostatnie miesiące pewnej miłości" Josefa Gabriela też 1990.

[Czartogromski]

Miron Białoszewski: Z dnia robię noc / wybór i posłowie Jakub Pszoniak ; [rysunki Marianna Sztyma]. - Biuro Literackie, 2022. - (44. Poezja Polska od Nowa ; 14)



Jak widać, nie jest to nowość, ale chyba warto odnotować istnienie tego tomu. Nieduże objętościowo tomy wierszy wybranych są przez Biuro Literackie bardzo ładnie wydawane. Dobór znanych wierszy pozwala od nowa, z zaciekawieniem przystąpić do lektury. Wydobywa nowe znaczenia wierszy, czy nawet wydobywa na wierzch same wiersze. Jak ten - wydobyty z tomu wczesnych publikacji (czy nawet ineditów) zyskuje kontekst.

Ty - tęsknota

[Hebius]

Wierszy nie powinno się wydawać inaczej, tylko w takich zgrabnych tomikach.

[Czartogromski]

Te Biura Literackiego uważam za bardzo zgrabne i ładne.

[Hebius]

Wrzucam, chociaż to nie do końca w temacie:

Od lat nie ma pełnej i zadowalającej mnie wersji Lubiewa (najbardziej rozszerzonego i poprawionego, czyli tego ze Znaku.)

Niniejszym udało mi się przeforsować niemal siłą, błaganiami, groźbami karalnymi itd. projekt nagrania przeze mnie tej wiosny pełnego, najstaranniejszego i z dodatkowymi dźwiękami, Lubiewa, na podstawie "Lubiewa Korony", czyli tego ze Znaku (por okładka).
Otóż, będzie to moja największa superprodukcja życia!

Jak dotąd były następujące audiobooki "Lubiewa":
1. Najgorsze, bo nagrywane na podstawie pierwszego wydania, a więc ogryzeczka tego, co jest teraz (ok jedna dziesiąta), na dodatek ja się wstydziłem lujowi w studio to czytać więc czytałem tak, byle jak, aby prędzej się skończyło, bez żadnej reżyserii, bez przeginania się ani nic.
2. Złe, jeszcze gorsze (z wielu przyczyn) nagranie Poniedziałka na podstawie "Lubiewa bez cenzury).
3. Moje już starannie nagrane, ale tylko fragmenty na YT.

Tu będzie reżyseria moja i nie tylko moja. Każdy akapit będzie wcześniej próbowany. Będą liczne odgłosy, deszcze, bicia serca, fajerwerki. A przede wszystkim będzie już można się rozkokosić i przegiąć jak paragraf, nikogo się nie wstydzić, no i najnowsza wersja tekstowa. Jak tego nie kupicie, to Was własnoręcznie zamorduję.

[Dorian_Gray]

Ile tych wersji ( książkowych) Lubiewa było?
pogubiłem się już ...
Czytałem tylko pierwsze wydanie, wieki temu

[Hebius]

Trudno się połapać. Pewnie coś około dziesięciu? I chyba większość z jakimiś zmianami w stosunku do wcześniejszych wydań.

[marcin]

Tak, ja mam dwa wydania, zmiany są całkiem spore.