Książki, ostatnie zakupy

[marcin]

I ksiazki historyczne i o historii najnowszej (streszczam: lewica jest zla, na szczescie dobry Bog o nas dba i zeslal nam PiS i Kaczynskiego).

[marcin]

Zakupiłem Słownik miejsc wyobrażonych

Prawdziwa cegła. Ale cóż za piękna książka!

[marcin]

Kolejne dwa tomiki z nowej edycji Szymborskiej (poprzednio kupiłem pakiet 6 tomów, kolejne póki co wydają pojedynczo)

[Walpurg]

Lubię to!

[Hebius]

Nie mogłem się oprzeć takiej okładce:

Roger Zelazny, Pan Światła - przekład Piotr W. Cholewa

Na szczęście egzemplarz, który mam i czytałem (w 1991 roku?) jest w innym tłumaczeniu. I już nic nie pamiętam z tej pierwszej lektury oprócz ogólnego dobrego wrażenia.

[marcin]

Ja natomiast nie mogłem oprzeć się tej okładce poniżej.
W ogóle ostatnio Zysk ma bardzo ładne okładki - a dawniej produkowali największe badziewie pod tym względem.

[Hebius]

Faktycznie ten polski "Wydech" wygląda ciekawiej od wydań zagranicznych.

---
Z dzisiejszej przesyłki - kuriozum wydawnicze


Michał Radoryski, Zbigniew Nienacki vs Charles Dickens

Powieść jest szyderczą polemiką. Nie tylko z prozą Nienackiego, ale także z dziełami takimi jak „Mistrz i Małgorzata” czy „Rękopis znaleziony w Saragossie”. To pierwsza od wielu lat tak dynamiczna, ciekawa, zabawna i nowatorska książka na polskim rynku.

[Czartogromski]

Proszę o jakąś informacje, czy jest to tak straszne, jak się zapowiada

[Hebius]

Wnioskując z rozdziałów, które przeczytałem/odsłuchałem przed zakupem, jest nawet straszniejsze
(w jednym - dość ohydnym - duch Nienackiego obserwuje wizytę małżonki-wdowy w kostnicy, w której są też jego zwłoki i dwaj odrażający pracownicy)

[Renly Baratheon]

Tibullus, Elegie miłosne. Przekład Aleksandra Arndt.


Kyranides. O magicznych właściwościach roślin, zwierząt i kamieni. Przełożyła i opracowała Emilia Żybert.


Synezjusz z Cyreny, O snach. Przełożyła i opracowała Emilia Żybert.


Jacques Antoine Dulaure, O bóstwach płodności albo o kultach fallicznych dawnych i współczesnych.


Marc Auge, Duch pogaństwa.


Morgana, Poza miotłą. Rozmyślania o filozofii Wicca.


J. R. R. Tolkien, Upadek Gondolinu. Pod redakcją Christophera Tolkiena. Przełożyła Agnieszka Sylwanowicz "Evermind".


Rodney Orpheus, Abrahadabra. Wprowdzenie do magiji Thelemy Aleistera Crowleya.


Valentin Tomberg, Medytacje o 22 arkanach Tarota.


Frater Achad, Egipskie odrodzenie.


Barbara Antonowicz -Wlazińska, Vademecum Tarota.


Barbara Antonowicz -Wlazińska, Tarot intuicyjny. Wielkie Arkana.


Beata Matuszewska, Tarot bez tajemnic.


Beata Matuszewska, Tarot i astrologia w praktyce.


Sylwia Kulesza, Podręcznik Tarota. Arkana wielkie. Jak głupiec zostaje wędrowcem.


Sylwia Kulesza, Podręcznik Tarota. Arkana małe. Jak wędrowiec zostaje mistrzem.


Natalia Stala, Światło Eremity czyli przewodnik po świecie Tarota.


Barbara Moore, Magia Tarota.

[Hebius]

W antykwariacie?

[Renly Baratheon]

Nie. Trochę w Arosie a trochę w Czary Mary.

[Walpurg]

Mój kochany Renly, ale dlaczego tarot?

[Renly Baratheon]

Lubisz słuchać Wagnera?

[jazzik]

Matka uwielbia, koronawirus zrujnował jej wyjazd na festiwal w Bayreuth i, choć bilety mają być przepisane na 2021, słyszałam jak rozmawiała ze znajomymi z lipskiego towarzystwa wagnerowskiego - praktycznie czarna rozpacz.
Jednak ciekawa jestem, jaki cel miało Twoje pytanie, Renly, czy Wagner ma coś do tarota, bo w książce Joachima Koehlera nie napotkałam podobnego wątku, za to napotkałam inne, dość zabawne (różowe boa, crossdressing, kupowanie jedwabiów i różanych olejków dla siebie pod pretekstem, że są dla Cosimy ), szczególnie biorąc pod uwagę image tego kompozytora.

[marcin]

Lubisz słuchać Wagnera?

Wagner ma wszystkiego za dużo i za głośno. To nie są opery, tylko jakieś wrzaski

[Czartogromski]

Nadmiar nadmiaru.

[Renly Baratheon]

Jego muzyka jest okropna ale pytając o kompozytora miałem na myśli tylko i wyłącznie libretta dwóch oper - Parsifala oraz Lohengrina.

[jazzik]

Parsifal powiadasz

A zatem wieczorem w dzień przed prapremierą opery o Ostatniej Wieczerzy — dzieła, w którym Cosima widziała już
centrum przyszłego kultu Mistrza — ten ostatni, czując na sobie grzeszne spojrzenie kochanki i nabożnie skupiony wzrok zdewociałej żony, oznajmił, że całe to „misterium sceniczne" to czarna msza. „Finał jego mowy" — wspomina ów uważny świadek wydarzeń z 25 lipca 1882 roku — „ciągle jeszcze pamiętam, jakbym to słyszał wczoraj.
«Dziateczki» — zawołał Mistrz, dobitnie akcentując każde słowo
— «dziateczki, jutro się wreszcie zacznie! Jutro diabli zaczną swe harce!
A przeto wy wszyscy, którzy współdziałać będziecie, by diabeł w was
wstąpił, jako i ci, którzy tylko jako słuchacze przytomni będziecie,
baczcie, byście go słusznie przyjęli!»"

[Renly Baratheon]

Wagner tak naprawdę nie ma tu nic do rzeczy. Najważniejsze są średniowieczne poematy, na których opierał się tworząc swe opery. Wprawne oko powinno wyłapać tutaj nawiązanie do Tarota. To miniatura z księgi opowiadającej historię Parsifala.