Właśnie byłem w kinie

[kaylan]

Kilka pytań:
Czy to dane z USA?
Czy wiesz jaki jest odsetek poszczególnych ras w USA?
Co za łajza i gdzie ogłosiła aferę?

Podejrzewam że odpowiedzi na te pytania wskażą że żadnej afery nie ma.

Choć może by się przydała, to dobry film i prawdopodobny sukces kasowy który jeżeli by był osiągnięty przy bojkocie(jak pisałem wątpię by takowy był widoczny) to może osłabiło by tendencje w Hollywood by się przejmować i cały czas podlizywać tałatajstwu z blm itp

[jazzik]

Na czym w ogóle polega ta afera?

[mike]

Na supremacji białej rasy w Diunie. Wzięte z mojego najlepszego źródełka filmowego jakim jest boska Grace https://www.youtube.com/watch?v=PlCwhmbAnHA&t=240s Skoro najbardziej prestiżowa i uznana filmowa krytyczka na całym youtubie twierdzi, że jest afera tzn, że jest afera

[Nathi]

Bez sensu afera, jak to jest na podstawie książki. Mają teraz któryś z rodów przerobić na afroamerykanów?

Widocznie nie czytała książki, że pierdzieli takie farmazony.

[jazzik]

Oczywiście, że powinni przerobić!
Wśród Hobbitów też powinien być czarny, nie wiem czy pamiętacie, że wobec Petera Jacksona również były zarzuty o rasizm.

[Hebius]

W serialu Amazona chyba już mają być czarne Hobbity.

[Dorian_Gray]

... a ja z kumplem przymierzamy się, żeby pójść drugi raz na film,
tym razem do sali z technologią IMAX 3D

[mare]

„ Aida „
Wstrząsający film Jasmili Žbanić o masakrze w Srebrenicy, tym bardziej gdy pomyśli się o tym, co dzieje się dziś w Afganistanie czy na wschodniej polskiej granicy.

Bardzo dobrze zrobiony film. Warto obejrzeć, aby nie zapomnieć, że to stało się 25 lat temu w Europie, czyli mogłoby wydarzyć się i dziś.

[Achim]

„ Wszystkie nasze strachy „
Film Łukasza Rondudy i Łukasza Gutta osnuty jest wokół postaci niezwykłej : Daniela Rycharskiego, artysty wizualnego, performera , laureata „ Paszportu Polityki „ , geja i katolika. Grający tę rolę Dawid Ogrodnik łączy fantastycznie przeciwieństwa tej postaci : trybun ludowy, przywódca protestów rolniczych, outsider, aktywista, ostatni sprawiedliwy , samotnik i uznany artysta . Osią konfliktu w filmie jest samobójcza śmierć młodziutkiej lesbijki Jagody, zaszczutej w wiejskiej społeczności . Daniel nie może się pogodzić ze śmiercią przyjaciółki, ma poczucie winy, robi zarzuty lokalnej społeczności, w której od lat żyje z Babcią/ fantastyczna rola Marii Maj/, którą reprezentuje i o której prawa walczy. Jagoda ma dla niego twarz Chrystusa i chce ją upamiętnić drogą krzyżową w lokalnej społeczności . Do tego wskutek oporu czy wręcz agresji nie dojdzie, ale Daniel odbędzie drogę krzyżową pamięci Jagody i innych ofiar ulicami Warszawy . To jedna z najbardziej poruszających scen filmu, bo zadaje dosłowne pytanie : kim dzisiaj byłby Chrystus, co znaczy teraz nieść swój krzyż. Oczywiście do wykluczenia Daniela dołączy się ksiądz, odmawiający mu komunii i chyba najmocniejsza scena filmu z Ojcem / fantastyczna rola Andrzeja Chyry/ rozgrywa się przed kościołem, oazie miłości bliźniego. Ten film stawia pytania, redefiniuje wiele pojęć, oczywiście Daniel jest kimś w rodzaju „ ostatniego jeźdźca sprawiedliwości „ niczym z westernu .
„ Wszystkie nasze strachy „ to także film o dialogu, Daniel i jego sztuka rezonują , współistnieją z lokalną społecznością, jego dzieła pełnią także funkcję użytkową , nie służą tylko do sprzedaży i zachwytów kuratora/ Jacek Poniedziałek w trochę autokreacji/ , lecz pełnią określoną , odstraszającą funkcję . Film niesie też pewną nadzieję , bo przecież udręczona bólem Matka Jagody/ poruszająca rola Jowity Budnik/ potrafi zdobyć się wobec Daniela na szczerość. Może to tylko kropla, drążąca skałę, bo inne postaci , jak zaciekła z nienawiści siostra/ Karolina Bruchnicka/ czy Ojciec Daniela do takiego gestu nie są gotowi.
Ostatnia scena też niesie nadzieję, ale ja nie odbieram jej jednak jako happy endu.
Mocny film i ważny głos w dyskusji o współczesnym byciu katolikiem, roli artysty, tolerancji.

[mike]

fajna recka zachęca do obejrzenia

[Achim]

„ Bo we mnie jest seks „
Film Katarzyny Klimkiewicz ma w sobie urok, lekkość, wdzięk i bezpretensjonalność kalinowego śpiewania. Kalina/ Maria Dębska/ jest szczęśliwa w małżeństwie z Dygatem/ Leszek Lichota/ i związku z młodym kochankiem, piosenkarzem bigbitowym/ Krzysztof Zalewski/ , gdy wskutek intrygi napalonego na nią dyrektora TVP /Bartłomiej Kotschedoff / traci pracę w telewizji. Bohaterka musi sama zawalczyć o siebie, bo w tym męskim świecie nikt jej nie pomoże . Kalina żyje w tym filmie na własnych zasadach, jest wolna, niezależna , ma humor i łatwość życia. Film zręcznie żongluje anegdotami z życia aktorki i wątkami z twórczości jej i jej współczesnych/ jedna ze scen nawiązuje do „ Salta” Konwickiego / , „ Bo we mnie jest seks „ jest też quasi musicalem i przypomina, że przecież Jędrusik fantastycznie śpiewała .
Obok estetyki lat sześćdziesiątych film pokazuje też sytuację inteligencji, Kalina nie ma na wymarzone futro, a Dygatowie i Konwicki nie mają pieniędzy, aby zapłacić „ babom od cielęciny i sprzątania”.
Podoba mi się też w tym filmie wątek kobiecej przyjaźni, solidarności. Przyjaźń bohaterki ze scenografką Xymeną / Katarzyna Obidzińska/ czy jej ujęcie się za zwolnioną z pracy sekretarką Niną / Wiktoria Filus/ to dowody kobiecej solidarności.

[Dorian_Gray]

Kurier Francuski z Liberty, Kansas Evening Sun
w reżyserii Wesa Andersona

taki komediodramat, pokręcony na maxa, jak to u Andersona

[Walpurg]

West Side Story
w reż. S. Spielberga

Nowa wersja kultowego musicalu.
Film nakręcony trochę tak, jakby miał udawać ten powstały w latach 60. No i niby jest super, wszystko to, czego szukałem: z każdej dziury, z każdych drzwi, z każdego kąta wyskakują kolejni kolesie, zgrabni, choć w strasznych ciuszkach, świetnie tańczący, wyginający się, ruszający. I jest kilka świetnych piosenek, w tym dwie dość znane. I jest fajny wątek miłosny. No ale jeśli się wie, że to w jakimś sensie nowa wersja "Romea i Julii", trudno się bawić, bo ogląda się losy postaci z wiedzą, że wszystko dąży do katastrofy i - jak to u Szekspira bywa - stosu trupów.

Długie, 2 godz. 35 minut, ale mija błyskawicznie.

[Achim]

Ponieważ Mój Partner jest muzyczny, też zobaczyliśmy. Wersja sprzed 60 lat jest absolutnie kanoniczna i Spielberg odtworzył ją z pietyzmem. Wyjątkiem jest dopisana postać Valentiny, którą gra i śpiewa 90 letnia Rita Moreno, która przed 60 laty grała brawurowo Anitę. Wszystko fantastycznie, scenografia, kostiumy, młodzi aktorzy i dotarło do mnie,że dorosło już pokolenie, które " West Side Story " nie zna......

[Achim]

" Szef roku " wielka forma aktorska Javiera Bardema w komedii o bezwzględnym szefie. Warto dla Niego, bo to fantastyczny aktor, no i cały czas mówią po hiszpańsku, w " West Side Story " trochę też.

[Achim]

„Powrót do tamtych dni „
Oparty na osobistych doświadczeniach film Konrada Aksinowicza to opowieść o Polsce po przemianach ustrojowych. Wyjazdy na saksy, konsumpcjonizm/ zakup wideo w Peweksie/, wypożyczalnie kaset, ortalionowe dresy, szkolne dyskoteki to wszystko przypomina czas przełomu. Film jest jednak przede wszystkim historią rodzinną. We Wrocławiu na osiedlu Szczepin matka aktorka- lalkarka/ świetna Weronika Książkiewicz/ i dorastający syn Tomek/ Teodor Koziar/ prowadzą fajne życie, świetnie się ze sobą dogadują i snują plany wyjazdu do Stanów do męża i ojca, dziennikarza radiowego. Trwa sielanka i nieoczekiwany przyjazd Ojca/ Maciej Stuhr/ tego nie zmienia. Są prezenty/ czerwona sukienka dla matki/ i wymarzone zakupy dla syna. Widać między członkami rodziny bliskość i miłość . Do czasu. Podczas urodzin Ojca, jego siostra / dawno niewidziana na ekranie Anna Majcher/ przypomina o jego nałogu alkoholowym. I zaczyna się piekło, pokazane na ekranie z turpistyczną realnością. Ojciec stacza się, a rodzina wspiera go pilnując i dostarczając alkoholu. Maciej Stuhr zmienia się w agresywnego luja- bestię, Matka jest kompletnie bezradna, a Tomek usiłuje stanąć na wysokości zadania.
Mocny film, pokazujący rodzinne piekło.

[Achim]

„Matki równoległe„
Chyba najbardziej politycznie zaangażowany film Almodovara. Reżyser przypomina bowiem i upamiętnia w nim ofiary frankistowskiej Falangi z okresu tzw. białego terroru i ekshumacje ich grobów. O ekshumacje grobu pradziadka, państwo hiszpańskie nie troszczy się o to, zabiega główna bohaterka filmu Janis/ nagrodzona w Wenecji Penelope Cruz/. Janis to kolejna z mocnych almodovarowskich kobiet: silna, niezależna i nieprzypadkowo nosi t-shirt z napisem” wszyscy powinniśmy być feministami”. To postaci kobiece są na ekranie dominujące, silne. Świat męski prawie nie istnieje, jest w przeszłości, w zbiorowej mogile. Kobiety są strażniczkami pamięci o przeszłości, ale też są dla siebie wsparciem, dają sobie siłę. Ich wzajemne relacje są, co prawda skomplikowane i niełatwe, ale mogą na siebie liczyć. Ta siła kobiet jest pięknie pokazana w finale.
„Matki równoległe„ to także obyczajowy „Almodovar”: relacje matka- córka, sekrety, fantastyczne wnętrza i kostiumy, wspólne gotowanie. Stałe „ almodovarowskie” motywy są na ekranie obecne.

[mare]

Matrix Resurrections

Tym razem w reżyseri Lany, ale już bez Lilly Wachowski, a z aktorów bez Laurence'a Fishburne oraz Agenta Smith'a. Jaram się bez względu na wszystko, bo trailer świetny.

Byłem dzisiaj w kinie. Powiem tak: raz prawie zasnąłem (!!!) i kilka razy straciłem wątek. Daję hojne 5/10 z sentymentu i przez wzgląd na wrażenie, jakie wywarła na mnie pierwsza część. Film sam w sobie zbędny i rekurencyjny, przegadany i nudnawy. Wizualnie ok, ale przecież to wszystko już było w pierwszym Matiksie. Neo i Trinity oczywiście ok.

[Hebius]

Nieobiektywna ocena transfoba

[mare]

Ale ja w 100% popieram uzgodnienie płci w przypadku osób, które dostosowują życie do swojej płci. Darmowe operacje itp. Myślę, że tu to nieobiektywna ocena biało-amerykano-foba, bo co taki bogaty, amerykański, uprzywilejowany babiszon ma do powiedzenia reszcie świata nt. wolnej woli, wartości wyboru i płynięciu pod prąd.