Gejowszczyzna książkowa.

[uzytkownik_konta]

"Jedyny seryjny zabójca, który nie został osądzony" to dość mocne sformułowanie, biorąc pod uwagę, że w niejednym przypadku wcale nie jesteśmy pewni, czy ten który został osądzony, to rzeczywiście seryjny zabójca (lub ten seryjny zabójca) Ale jeśli to prawda, tzn. że każdy taki przypadek zakończył się w Polsce wyrokiem skazującym, to i tak byłby to spory sukces - zwróciło to moją uwagę, bo nigdy się nad tym nie zastanawiałem.

[jazzik]

Literatura faktu, reportaż

Zuzanna Bukłaha & Kacper Sulowski, Ostatni

Największa zagadka w historii polskiej kryminalistyki.
Jedyny seryjny zabójca, który nie został osądzony.
Kryminalne śledztwo, które prowadzi do domu mordercy.

Tylko ślady biologiczne pozwoliłyby udowodnić, że mieszkający dziś w Katowicach Roman Pawluk to „Zabójca z Pikiety”, który w latach 1988-1993 bestialsko zamordował siedmiu homoseksualnych mężczyzn z Łodzi. Takich śladów dziś nie ma. Ale czy to oznacza, że mężczyzna, do którego prowadzą wszystkie tropy, jest niewinny? (...)

Czytałem Lorenca z ciekawością. O tym reportażu nie słyszałem do dziś, póki tu nie zajrzałem Ale już wygooglałem zajawkę w Dużym Formacie: https://wyborcza.pl/duzyformat/7,127290 ... jcy-z.html

Ktoś z Was już czyta? Warto? Czy bardziej to sensacyjne niż faktograficzne?

Hmm, a to jest reportaż?
Bo ja, po lekturze tekstu w DF, odniosłam wrażenie, że to jest powieść na faktach i straciłam zainteresowanie.

[Achim]

„ Ostatni”
Pozycję autorstwa Zuzanny Bukłahy i Kacpra Sulowskiego określiłbym jako fabularyzowany reportaż. Dziennikarze przypominają w niej jedną z najgłośniejszych i do dziś niewyjaśnionych spraw kryminalnych w powojennej Polsce : w latach 1988- 1993 w Łodzi doszło do kilku brutalnych morderstw homoseksualistów. Scenariusz przestępstw zawsze był zbliżony, a sprawcy/ sprawców nigdy nie udało się odnaleźć. Autorzy przypominają tło historyczno- społeczne tamtych wydarzeń : Polskę i Łódź okresu transformacji ustrojowej. Książka pokazuje pracę milicji, która potem stała się policją, środowisko ówczesnych homoseksualistów, a także realia życie Polski czasów przełomu.
„ Ostatniego” dobrze się czyta. Autorzy zadali sobie wiele trudu, odtwarzając obyczajowość tamtych czasów. Książka przynosi też rozwiązanie kryminalnej zagadki. Czy domniemany sprawca rzeczywiście dokonał zbrodni przed laty i czy spotka go za to kara, pozostaje pytaniem otwartym.

[Hebius]

Aha, fabularyzowany reportaż.

[Czarek90]

„ Ostatni”
(...) Książka pokazuje pracę milicji, która potem stała się policją, środowisko ówczesnych homoseksualistów, a także realia życie Polski czasów przełomu.
„Ostatniego” dobrze się czyta. Autorzy zadali sobie wiele trudu, odtwarzając obyczajowość tamtych czasów. Książka przynosi też rozwiązanie kryminalnej zagadki. Czy domniemany sprawca rzeczywiście dokonał zbrodni przed laty i czy spotka go za to kara, pozostaje pytaniem otwartym.

A w porównaniu do "Mordercy z pikiety" Lorenca – przynosi coś nowego, choćby w opisie obyczajowości tamtych czasów? Coś odkrywczego? Albo pogłębionego?

[Achim]

Przede wszystkim próbuje odpowiedzieć, kto zabił. Ma też bardzo szerokie tło polityczno-społeczne.

[Achim]

Wiara. Autobiografia
Autor:Witkowski Michał
Premiera 29.09.23

[Czarek90]

Kiermasz gejowszczyzny na ZNAK.com.pl
Cudowne przegięcie. Reportaż o polskim dragu
Jakub Wojtaszczyk

To chyba w jakimś sensie smutne a dla autora i przykre być może – tak sobie myślę – że cena książki z 55 zł na 5 zł spadła...
https://www.znak.com.pl/ksiazka/cudowne ... kub-222809

[Czarek90]

A to w sumie nie wiem, czy do gejowszczyzny, czy do tematu pod kołderką
Książka (?) z 1993 roku:

Prezerwatywy świata
Leonard Stall
Wyd. VARIA APD
https://literacki24.pl/wydawnictwa-rozn ... wiata.html

[Czarek90]

Zapowiedź

"Mr Loverman"
Bernardine Evaristo
Wydawnictwo Poznańskie

Barry Walker ma siedemdziesiąt cztery lata, zadziorny charakter i sentyment do garniturów retro oraz Szekspira. Urodził się w Antigui na Karaibach, ale mieszka w Londynie, gdzie prowadzi podwójne życie. Jest mężem, ojcem i dziadkiem, jednak w sekrecie, od kiedy był nastolatkiem, spotyka się ze swoim najlepszym przyjacielem Morrisem. O ich związku nie wie nikt, chociaż Carmel, żona Barry`ego, podejrzewa, że mąż zdradza ją z… innymi kobietami. Tymczasem Barry od lat próbuje zakończyć ich związek. Kiedy umiera ojciec Carmel, a ona wyjeżdża na Antiguę, mężczyzna zostaje sam i zaczyna nabierać odwagi, aby zrealizować swój plan.

[Hebius]

Wydawnictwo Poznańskie sporo ostatnio tęczowych rzeczy wydaje.

Tymczasem Wyborcza ostro reklamuje nowe arcydzieło Yanagihary

Hanya Yanagihara jest autorką powieści „Małe życie”, którą w Polsce kupiło 240 tys. osób (w pewnym momencie sprzedaż polska przekroczyła amerykańską). Co stało za tak wielkim sukcesem?

W zakończeniu „Do raju”, nowej powieści Yanagihary (polska premiera 27 września), niemal naskórnie czujemy, jak historia się zwija, a jej wiatr zaczyna wiać w przeciwną stronę. Do tej pory prowadziła na Zachód, tak jak na Zachód popłynęli purytanie, szukając szczęścia i religijnej wolności i ruszając jeszcze dalej, by urządzić po drodze rzeź. Teraz światełko zaczyna świecić na wschodzie.

Ze wstrząsów sejsmicznych naszej epoki Yanagihara wysnuła zachwycający, dziwnie piękny, przewrotny fresk, kwestionujący naszą naiwną wiarę w indywidualność, sprawczość, wolność, oczywisty, jednokierunkowy postęp i osiągalność szczęścia - kluczowe idee nowoczesności, stanowiące zarazem fundament powieściowej tradycji.
Do pewnych iluzji jest jednak przywiązana bardziej niż do innych. A konkretnie do dwóch – do sztuki i do miłości, nie jako pasji, ale jako samowyrzeczenia i wzajemnej trosk.
„Do raju” to jak wszystkie książki Yanagihary, dzieło nieortodoksyjne, a na tle amerykańskiego mainstreamu - ostentacyjnie eksperymentalne. A jednocześnie ponownie odwołujące się do tego, co znane i wspólne.

Każda z trzech części tryptyku to hommage – tak w praktyce artystycznej nazywa się dzieła, które są hołdem artysty dla innego artysty – często mistrza, w których może być zawarta intencja polemiczna. Wielokrotny hommage dla ulubionych pisarzu autorki (Jamesa, Cunninghama, Ishiguro) nie wyklucza swobody, z jaką ze swymi dziełami sobie poczyna. Symetria, niedokończenie, powtarzalność i zatrzymanie, jakości kojarzone raczej ze sztukami pięknymi – to literackie środki tej powieści.

W oczekiwaniu na polską premierę „Do raju” oraz na nowy numer „Książek”, w którym napiszemy więcej o książce i o autorce – zachęcamy do przeczytania fragmentu [opublikowanego w numerze 2/59].

[Czartogromski]

Red, White & Royal Blue po raz kolejny może wystąpić w charakterze nowości

[Hebius]

Premiera filmu chyba jutro?

[żmij]

Można się przejść, ale lekturę bardzo szybko porzuciłem...

[marcin]

Ja tak samo. Było to tak straszliwie infantylne że przy tym nawet powieści pana od Mostu Ikara jawią się jako dojrzała i poważna literatura.

[żmij]

Mam kartę Unlimited w Cinema City, więc jak będzie tam wyświetlany to może pójdę (jeśli będzie czas). Bo w innym kinie za dodatkowe pieniądze to na pewno się nie skuszę.

[Hebius]

Myślicie, że film najpierw będzie miał premierę na Prime Video, a za jakiś czas trafi również do kin? Ale czy to nie powinno być na odwrót?

[marcin]

A ty wiesz Hebiusie co to jest karta unlimited i do czego służy? Otóż właśnie chodzeniu do kina.

[Hebius]

Na filmy dostępne na internetowych platformach w streamingu? Aha. To tego nie wiedziałem.

[gaynau]

Nie, tego w kinach nie będzie.
Trzeba piracić albo abonament amazona wykupić.

A ty wiesz Hebiusie co to jest karta unlimited i do czego służy? Otóż właśnie chodzeniu do kina.

Chyba czegoś nie zrozumiałeś?
Co ma piernik do wiatraka?