Właśnie byłem w muzeum / na wystawie

[marcin]

O, to nie wiedziałem. Mówili gdzieś i Sukiennicach, może to były tylko plany.

Tzn w Gmachu Głównym była na pewno. Ale remont trwał bardzo długo, kto wie, może i był okres że nawiedziła Sukiennice

[Hebius]

To właśnie w tym muzeum są dwa najcenniejsze dzieła w Polsce - jedyny Leonardo da Vinci i jedyny Rembrandt.

Dwa obrazy Rembrandta (Dziewczyna w ramie obrazu i Uczony przy pulpicie) z kolekcji Lanckorońskich (darowizna prof. Karoliny Lanckorońskiej) są na Zamku Królewskim w Warszawie.

[marcin]

O, dzięki za korektę. Nie wiedziałem.

[jazzik]

"Dziewczyna i uczony" Gerdien Verschoor opowiada o tych obrazach i trochę o samej Karolinie Lanckorońskiej.

[marcin]

Muzeum Historyczne we Wrocławiu

"1000 lat Wrocławia" (wystawa stała)
"Malarstwo śląskie 1845-1945" (wystawa czasowa)

Wspaniałe muzeum. Za najkrótszą recenzję niech wystarczy fakt, że zwiedzanie zabrało mi bite 3,5 godziny.

Wspaniale przedstawiona bardzo przecież skomplikowana historia miasta. Muzeum bardzo tradycyjne, olbrzymia liczba eksponatów z różnych epok, całość bardzo ładnie zaaranżowana w pięknych wnętrzach pałacu królewskiego. Całość nie tak chaotyczna jak Muzeum Warszawy, a do Muzeum Miasta Lublina to już w ogóle nie ma co porównywać
Do tego olbrzyma kolekcja malarstwa śląskiego, czyli po prostu niemieckiego. Dużo malarstwa pejzażowego (Karkonosze zwlaszcza).

Pałac z przodu


I od strony ogrodu


Świetnym pomysłem jest to że kazda sala muzealna jest tak zrobiona aby kojarzyła się z okresem który w danej sali jest wystawiany. I tak np okres królów czeskich i rozkwitu katolicyzmu jest stylizowany na wnętrze katedry


Czasy Leopolda i powstanie Uniwersytetu jest stylizowane na Aulę Leopoldina. Potem jest np. oryginalny strop kamienicy, gruz na podłodze przy II wojnie i tak dalej. Świetny pomysł

[Hebius]

W Muzeum Warszawy jest po prostu inna narracja - nie poprzez chronologię, tylko poprzez przedmioty.

[marcin]

Tutaj też jest poprzez przedmioty, Hebiusie. Ale jest to zrobione chronologicznie i towarzyszy temu narracja o historii miasta.

I to jest znacznie lepszy pomysł bo dzięki temu mam teraz spójną wizję na temat historii miasta. Muzeum Warszawy mi się podobało, nie mówię że nie, ale jednak takiej wizji nie przekazuje.

[gaynau]

a panorame raclawicka to ty widzial?:X

[jazzik]

Panorama jest przereklamowana.

Malarstwo śląskie jest również w MN.

Natomiast sam pałac jest tak pruski, że ilekroć jestem w okolicy, to mam wrażenie, że za chwilę któryś Hohenzollern wyjdzie ze swoją świtą.
Zresztą, właściwą nazwa to Breslauer Stadtschloss, jaki wagnerowski patos.

Ciekawe jest historia pozyskiwania eksponatów, większość odkupywana w dziwnych miejscach albo pozyskana od wypędzonych.

W sali poświęconej życiu wrocławskich elit stoi w witrynie jeden z ostatnich prezentów, komplet do kawy i herbaty dla dwóch osób. Porcelanowy serwis nosi nazwę Rocaille z dekoracją Breslauer Stadtschloss, czyli Wrocławskiego Zamku Miejskiego, bo dla tejże rezydencji został zaprojektowany. Zrobił to w 1767 r. mistrz malarski Friedrich Elias Meyer. Takie zamówienie było oznaką szczególnego wyróżnienia wrocławskiego zamku, gdyż rezydencje w Charlottenburgu oraz Poczdamie otrzymały własne nakrycia stołowe znacznie później.

Serwis dla Wrocławia składał się z 36 elementów: talerzy, półmisków, misek, teryn „ze złoconą antyczną dekoracją i niebieską mozaiką […] malowanych naturalnie barwnymi kwiatami i girlandami” – jak skrupulatnie odnotowano w książce zamówień. Na białej porcelanie kwitną tulipany papuzie, goździki, mieczykowate lilie i anemony.

Ten wzór jest wciąż wytwarzany (filiżanka do kawy kosztuje 480 euro) i w rezydencji prezydenta Niemiec na specjalne okazje nakrywa się stoły serwisem z dekoracją Breslauer Stadtschloss. Ale komplet herbaciano-kawowy pochodzi z XVIII w.

– Niemiecka muzealniczka z Drezna dała mi znać, że sąsiadka jej mamy prowadziła antykwariat z porcelaną w Emden i ma filiżanki Breslauer Stadtschloss. Napisałem do pani Christy Marii Heinkens. Jak się okazało, była breslauerką z urodzenia i zdecydowała, że podaruje Wrocławiowi ten komplet – opowiada dr Łagiewski.

Niestety, zamiast paczki z porcelaną przyszła wiadomość, że pani Heinkens nie żyje. Pamiętała jednak o nas, zostawiła zapis o planowanym darze, rodzina uszanowała jej wolę.

Urszulanki oddają skarb

Barokowa monstrancja to też prezent. A że warta jest fortunę, ofiarodawca okazał się szokująco hojny. Właściwie ofiarodawczynie, bo w imieniu sióstr urszulanek przekazała je muzeum siostra Carola Kahler OSU, przełożona konwentu w Bielefeld. – To tam osiadły urszulanki z Breslau, które po wojnie musiały opuścić miasto, co zaznaczono w nazwie konwentu „zu Breslau, seit 1946 in Bielefeld” – mówi Maciej Łagiewski.

Urszulanki pracowały we Wrocławiu od 1687 r. Przybyły tu z Bratysławy, zakładając w pomieszczeniach klasztoru klarysek przy Ritterplatz (dziś pl. bpa Nankiera) małą szkołę pensjonatową. Zgromadzenie bardzo szybko się rozwijało. Siostry kupiły w 1709 r. dawny pałac książąt legnicko-brzeskich (Instytut Historii przy ul. Szewskiej), z sukcesem prowadziły szkoły i dzięki temu nie znalazły się na liście zakonów zlikwidowanych aktem sekularyzacyjnym króla pruskiego. W przeciwieństwie do klarysek, których dawny klasztor musiały zająć w 1811 r.

I były tam do wyjazdu. W 1945 r. na prośbę urszulanek niemieckich we Wrocławiu pojawiły się polskie. Przez kilkanaście miesięcy mieszkały razem. Potem 70 niemieckich sióstr wyjechało do Nadrenii, zabierając ze sobą m.in. naczynia liturgiczne. – Siostra Carola Kahler przywiozła je z powrotem, uznając, że powinny trafić do wrocławskiego muzeum – opowiada dyrektor.

Najcenniejsza jest licząca ponad 300 lat monstrancja wykonana ze srebra i złota przez Tobiasa Schiera, wrocławskiego mistrza złotniczego, ozdobiona płaskorzeźbami przedstawiającymi sceny z życia Jezusa i Maryi.

Monstrancja już stoi w sali nr 8 („Klasztory i Akademia Leopoldyńska”), ale zegar złożony z czterech klepsydr w mosiężnej oprawie jeszcze leży na biurku dyrektorskim, bo dopiero wrócił z renowacji.

– Też dostaliśmy go w prezencie, od mieszkańca Wrocławia. Był uszkodzony, stłukły się szklane bombki, w których przesypuje się piasek. Pochodzi z 1748 r., prawdopodobnie został wykonany w warsztacie Daniela Wolffa. Takie zegary stały na ambonach, Wolff wykonał podobny dla magdaleńskiej fary, nasz być może pochodzi z kościoła św. Elżbiety – tłumaczy dr Łagiewski.

[marcin]

Tak, w Muzeum Narodowym we Wrocławiu byłem, i to chyba ze 3 razy.

Panorama Racławicka - byłem, dwa razy chyba nawet. Obraz jest bardzo przeciętnej urody ale trzeba przyznać że jest bardzo atrakcyjnie to zaaranżowane.

A w tym muzeum faktycznie było sporo o pozyskiwaniu/odkupywaniu eksponatów

[marcin]

W Pszczynie kiedyś byłem, w Muzeum Zamkowym, a tym razem inne atrakcje, zatem wpis zbiorczy

Muzeum Prasy Śląskiej w Pszczynie
Planowałem wejść tylko na chwilę, zobaczyć te stare maszyny drukarskie, gilotyny itp. A tymczasem wsiąkłem na dość długo, bo bardzo zaciekawiły mnie stare gazety, a jest ich tutaj naprawdę dużo. Zwłaszcza przedwojenne strony z ogłoszeniami były dla mnie bardzo ciekawe, ale także np. rubryka z dowcipami
Najbardziej zaskoczyło mnie to, że częścią muzeum jest także tzw. Izba Telemanna. Zapytałem o to pana z muzeum i ze zdziwieniem się dowiedziałem, że Telemann często bywał na zamku w Pszczynie pewno Czart z Hebiusem się teraz z politowaniem uśmiechają, że tego nie wiedziałem, ale tak - nie wiedziałem a w tej izbie ciekawa kolekcja starych instrumentów muzycznych z XVIII i XIX wieku.

****************************
Pokazowa Zagroda Żubrów w Pszczynie
Wpisuję do tematu muzealnego, bo poza żubrami (i innymi zwierzętami), jest także coś w rodzaju muzeum przyrodniczego. Co prawda głównie dla dzieci (wypchane zwierzęta i te sprawy), ale całość naprawdę bardzo ładnie zaaranżowana, a zwiedzanie tegoż muzeum umila wydobywający się z głośników głos Krystyny Czubówny (świetny pomysł!) opowiadający o żubrach
Mnie najbardziej tutaj zaciekawiła wystawa czasowa "Daisy natura(lnie)" o księżnej Daisy (to ta sama znana m.in. z zamku Książ).

Ogólnie całość bardzo na plus; nie mamy się czego wstydzić - znacznie lepiej to wszystko zrobione niż w zagrodzie żubrów w Międzyzdrojach. U nas można - całkiem dosłownie - stanąć z żubrem oko w oko

***************************
Zagroda Wsi Pszczyńskiej
(Skansen w Pszczynie)
Mały, ale bardzo ładny, zadbany i klimatyczny skansen. Oczywiście nie można go porównywać z dużymi skansenami typu ten w Lublinie czy Radomiu. Jednak mimo bardzo małej powierzchni udało się zadbać, aby teren był różnorodny: jest zagroda z żywymi zwierzętami, jest mini-jeziorko z pomnikiem utopka ze śląskich legend, rzeczka, a wszystko pięknie zaaranżowane w jesiennym parku-lesie.
Hitem jest m.in. wspaniale zdobiony karawan konny z początków XX wieku.

[Hermes]

Piękny ten karawan

[marcin]

Tak, w ogóle po zwiedzaniu różnego rodzaju muzeów designu to już dawno doszedłem do wniosku że kiedyś design w szerokim tego słowa znaczeniu był naprawdę ładny.

Dziś wszystko produkuje się byle jak.

[uzytkownik_konta]

W ogóle pięknie to wygląda o tej porze roku.

[gaynau]

Dziś wszystko produkuje się byle jak.

Słowo klucz. Produkuje.

Kiedyś się nie produkowało. A jeśli, to nie na taką skalę.

Kiedyś to w ogóle żyło się lepiej. W średniowieczu przykładowo

[Hebius]

Nie lepiej, tylko inaczej, wolniej. Moda jeśli się zmieniała to nie co rok, tylko co pokolenie, więc jeśli ktoś kupował ubranie, albo meble oczekiwał, że posłużą mu bardzo długo i może nawet w spadku (w przypadku mebli zwłaszcza) zostaną jeszcze przekazane potomkom.

[marcin]

Muzeum Narodowe w Krakowie, oddział Kamienica Szołayskich

Przedmioty. Galeria Designu Polskiego XX i XXI wieku
Przekroje. Galeria Architektury Polskiej XX i XXI wieku

To muzeum jest tymczasowe, jest to zapowiedź nowego oddziału Muzeum Narodowego w Krakowie (Muzeum Designu i Architektury), będzie mieścił się w dawnym hotelu Cracovia, obok ul. Trzech Wieszczów i niedaleko Gmachu Głównego MNK.

Ale już teraz jest bardzo dobrze i ciekawie. Jedno piętro to DESIGN, wystawa dosyć ascetyczna (w tym sensie, że eksponatów niezbyt dużo - ale to w końcu muzeum designu, więc design sal też jest pewno ważny no i chodzi pewno o to, aby pokazać pewne przedmioty reprezentatywne a nie tysiące eksponatów) - ale bardzo ciekawa. No i potwierdza się to, co pisałem ostatnio w tym temacie a propos dzisiejszego designu - tak wyglądają np. przykłady z dawniejszych lat, a konkretnie design PRL-u. Piękne, wysmakowane formy



A teraz design po roku 2000 - fotel z papierowych worków (serio). Bez komentarza.



Ale jest też design informacji miejskiej, są ubrania, plecaki, gry komputerowe... Design potraktowano bardzo szeroko.


Hitem okazało się drugie piętro - ARCHITEKTURA. Jest to zbiór zdjęć, rysunków, przekrojów i modeli różnych budynków i miejsc w Polsce. Temat potraktowany jest niezwykle szeroko - jest i budowa portu w Gdyni, jest Nowa Huta, jest Dworzec Śródmieście w Warszawie, jest nasz Spodek, gliwicka palmiarnia, jest sedesowiec we Wrocławiu, BUW w Warszawie, Wietrznia w Kielcach, są Sady Żoliborskie, jest sejm, i dziesiątki innych. Nie jestem jakoś superfanem architektury, ale było to dla mnie BARDZO ciekawe. Łącznie design i architekturę zwiedzałem 3,5 godziny, a to samo w sobie coś mówi

Przykład jak to wygląda

[marcin]

Muzeum Narodowe w Krakowie
"Nowoczesność reglamentowana. Modernizm w PRL" (wystawa czasowa)

W sobotę wybrałem się muzealnie do Krakowa
Wystawa czasowa o sztuce PRL-u. Podobało mi się, jest wszystkiego po trochu, trochę malarstwa, rzeźby, plakatu, architektury, designu, ubioru, mebli, fotografii itp. To taki kontrast: widać z jednej strony taką siermiężność ale z drugiej design czy ogólnie pomysły artystyczne często gęsto stały na wyższym poziomie niż obecnie.

No i mam też taką refleksję, że kto wie czy w pewnym sensie sztuka w PRL-u nie była bardziej wolna niż dziś, w Polsce AD 2023. Ot choćby taka fotka instalacji artystycznej z czasów PRLu. Toż dzisiaj całkiem możliwe, że autorem już by się zajęła prokuratura, a prawactwo by wyło o tzw. "obrazie uczuć"

[Hebius]

W Krakowie chyba warto odwiedzić teraz Muzeum Manggha

Muzeum Manggha prezentuje wystawę poświęconą jednemu z największych artystów ukiyo-e (obrazy przepływającego świata) – Utagawie Hiroshigemu (1797–1858), twórcy, który zmienił język wizualny sztuki Zachodu w XIX i XX wieku, współtworząc zjawisko japonizmu. W kolekcji Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego znajduje się blisko dwa tysiące jego drzeworytów.

https://manggha.pl/wystawa/hiroshige-2023

[marcin]

Nigdy nie byłem w tym muzeum, Japonią nigdy się specjalnie nie interesowałem, ale wystawa faktycznie wygląda ciekawie