Wokół opery

[Czartogromski]

Na blogu bym się krępował pisać coś takiego Tam się mocno wyraża moja pruderia. Nawet przy jednym niewinnym zdaniu o gołych klatach wahałem się, czy to już nie za dużo.
[...]

Już Gałczyński pisał, jak w takich przypadkach postępować:

Uwaga! W teatrach młodzieżowych należy słowo „nagie” zastąpić przez „ubogo, ale schludnie odziane”,

Czyli że powinno być:

Klaty ubogo, ale schludnie odziane.

[Hebius]

Skończyliśmy na wieczornej scenie w opustoszałym skateparku, z Sersesem, który nadal próbuje zaimponować Romildzie gołą klatą oraz zawartością rozporka, z Romildą która nadal kusi go i prowokuje, i zachęca do popisów. Ale gdy wreszcie chłopak się wkurza i wraca do domu, a ona zostaje sama, zdradza swoje prawdziwe uczucia - że to spędzanie całych dni w skateparku wcale jej nie bawi, że tęskni za prawdziwą miłością i życiem kury domowej.

Z nastaniem kolejnego dnia w skateparku pojawiają się nowi bohaterowie, zgrabna laska, która chce się nauczyć jazdy na desce i handlarz ciuchami, który przekonuje młodych skateparkowiczów, że dzięki jego strojom zabłysną w necie, na Instragramie zapewne. Młoda zgrabna, Amastre, udaje chłopca i miałaby chęć na bliższą znajomość z Sersesem, który jest niewątpliwie właścicielem tego skateparku. Handlarz ciuchami, Ariodate, to ojciec Romildy i Atalanta i ewidentnie ma swój biznes w porozumieniu z Sersesem. Pewnie mu odpala jakiś procent od zysków. Panowie się dobrze znają, więc Serses mu si zwierza z uczucia do Romildy, że chciałby założyć z nią rodziną i może zająć czymś poważniejszym w życiu, czym co mu nada prawdziwy sens. Tęskni za prawdziwym sensem, bo jazda na deskorolce to już dla niego za mało.

Wydawało mi się, że tutaj już poziom absurdu przekroczył zdolność mojego zrozumienia całej historii. Na szczęście realizator przewidział sytuację i gdy na scenie pojawił się na swoim rowerku Arsamene, na ekranie wyświetlił się też napis, który nakierował mnie na właściwe zrozumienie konfliktu między braćmi. Nie chodziło o pochodzenie, ani nawet o zainteresowanie jedną laska. Prawdziwym powodem jest fakt, że Arsamene kocha rower! Tego Serses w żadnym przypadku nie może mu wybaczyć, ani nawet tolerować!
Deskorolka** albo śmierć!

Arsamene wydaje się powoli z tym godzić i ulegać naciskom brata.

____
* Deskorolka kanadyjskiej produkcji, dodajmy.


Tutaj musiałem zrobić przerwę, bo bez gołych klat (a przynajmniej obecności JJO na scenie) nie daję rady się skupić na przedstawieniu. To jest takie gówno (inscenizacyjnie), że nie wiem, czy dobrnę do finału.

I jeszcze dane obsady:

Serse, re di Persia - tu pan na skateparku, Turek - Jake Arditti
Arsamene, jego brat (przyrodni? z matki Greczynki?), ukochany Romildy - Jakub Józef Orliński
Amastre, jedyna dziedziczka Tagoru, przeznaczona na oblubienicę Sersesa, w męskim stroju - Cecilia Molinari
Ariodate, książę wasal Sersesa (bas) - Luigi De Donato
ruda Romilda, jego córka, ukochana (a od pierwszej sceny tak się ślini na widok Sersesa!) Arsamene - Mari Eriksmoen
cizia w różach, Atalanta, jej siostra, skrycie (akurat!) zakochana w Arsamene - Sophie Junker
Elviro, servo faceto (bo na prochach, którymi diluje?) (bas) - Riccardo Novaro

Orchestre de l’Opéra de Rouen Normandie
dyr. David Bates
reż. Jean-Philippe Clarac
Rouen Opera, 2023

[Czartogromski]

I to jeszcze nie koniec???

[Hebius]

Chyba zaliczyłem dopiero pierwszy akt.

[Czartogromski]

[Hebius]

W jedno popołudnie obejrzałem Alcinę wystawianą i śpiewaną przez uczniów konserwatorium. Wiadomo, jakie to mogło być muzycznie, ale nie kombinowali z inscenizacją, więc to było dla mnie o wiele strawniejsze, niż taki Serses w skateparku, Tamino w szpitalu psychiatrycznym (Czarodziejski flet Mozarta; odpadłem przy pierwszej scenie, gdy księcia popieściło w wannie przy jakichś zabiegach), czy Don Giovanni na orgii w nocnym klubie (Donna Anna zamiast mieć pretensji o gwałt jest rozżalona, że jej nie chcieli - z powodu wieku zapewne - na to wspólne bzykanko; zacisnąwszy zęby dotrwałem do momentu zabójstwa Komandora, ale tu już sobie nie potrafiłem poradzić z ojcem oburzonym na wykluczenie córki z orgii). Tutaj nie mam bladego pojęcia o czym śpiewają, więc jakoś powoli nadal brnę do przodu. Na koniec w ramach nagrody przeczytam sobie streszczenie u Kamińskiego i sprawdzę, na ile byłem trafny w odczytaniu intencji i emocji.

[Czartogromski]

[Hebius]

A myślałem, że będzie o librettach w tłumaczeniu Libery, które teraz wydał PIW

Libretta literackie. Salome, Śmierć w Wenecji, Czarna maska
Tłumacz: Antoni Libera

Data premiery 2024-02-12
stron 496 w oprawie twardej z obwolutą

https://piw.pl/pl/libretta-literackie-s ... arna-maska

[Czartogromski]

Librettach oper, których nigdy w całości nie wysłucham?
***
Ale za to Libera zrobił też fajną rzecz: przetłumaczył na polski "Odprawę posłów greckich", a PIW to też wydał.

[Hebius]

Tak o odprawie też słuchałem, gdy mówili w radiu. A te libretta pewnie są równie dobre do czytania. No i to gejowszyzna jakby nie było, w 2/3

[Hebius]

Z ciekawości chciałem sprawdzić w Wyborczej, z jakimi albumami Beyond konkuruje. No i cóż, w tekscie Wielkich zaskoczeń brak. Czy najważniejsza nagroda rodzimej fonografii nadąża za polską muzyką? Jarek Szubrycht nawet istnienia kategorii Muzyka dawna nie odnotował.

[Czartogromski]

ALBUM ROKU MUZYKA DAWNA

Beyond
Jakub Józef Orliński (kontratenor), Il Pomo d’Oro
Kompozytorzy: Claudio Monteverdi, Giulio Caccini, Giovanni Cesare Netti, Adam
Jarzębski, Johannes Hieronymus Kapsberger, Girolamo Frescobaldi i inni
Reżyseria dźwięku: Ken Yoshida
Wydawca: Warner Classics & Erato


Carl Friedrich Abel – The Drexel Manuscript
Krzysztof Firlus (viola da gamba)
Reżyseria dźwięku: Wojciech Marzec
Wydawca: DUX Recording Producers


Il continuo virtuoso
Martyna Pastuszka (skrzypce), Tomasz Pokrzywiński (wiolonczela)
Kompozytorzy: Arcangelo Corelli, Antoni Vivaldi, Gasparo Visconti, Francesco Maria
Veracini
Reżyseria dźwięku: Tomasz Pokrzywiński
Wydawca: Chopin University Press


Musica liturgica
Wrocław Baroque Ensemble: Piotr Olech (kontratenor), Daniel Elgersma
(kontratenor), Maciej Gocman (tenor), Florian Cramer (tenor), Tomáš Král (bas),
Jaromír Nosek (bas), Marcin Szelest (organy), Andrzej Kosendiak (kierownictwo
artystyczne)
Kompozytorzy: Marcin Leopolita, Wacław z Szamotuł, Francesco Maffon, Anonim
Reżyseria dźwięku: Wojciech Marzec
Wydawca: Narodowe Forum Muzyki, CD Accord


Tryptyk Supraski
Chór Opery i Filharmonii Podlaskiej, Violetta Bielecka (dyrygent)
Kompozytorzy: Gabriel Kolenda, Mikołaj Dylecki, Tomasz Szewerowski, Antoni Kiszczyc
Reżyseria dźwięku: Marcin Guz, Lech

[Czartogromski]

ALBUM ROKU MUZYKA ORATORYJNA I OPEROWA

Aleksander Nowak / Radek Rak – Baśń o sercu. Favola in musica
Adam Strug (śpiew), Hubert Zemler (perkusja), Zespół Śpiewaków Miasta Katowice Camerata Silesia, AUKSO – Orkiestra Kameralna Miasta Tychy, Marek Moś (dyrygent)
Reżyseria dźwięku: Beata Jankowska-Burzyńska, Piotr Grabowski
Wydawca: Anaklasis


GÓRECKI
Szymon Mechliński (baryton), Łukasz Długosz (flet), Orkiestra Symfoniczna Filharmonii Śląskiej i Chór Filharmonii Śląskiej, Yaroslav Shemet (dyrygent), Mirosław Jacek Błaszczyk (dyrygent)
Reżyseria dźwięku: Małgorzata Polańska
Wydawca: DUX


ŁUKASZ BOROWICZ
Polska Orkiestra Radiowa, Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie, Chór Polskiego Radia w Krakowie i Chór Filharmonii Wrocławskiej, Łukasz Borowicz (dyrygent)
Kompozytorzy: Stanisław Moniuszko, Zygmunt Noskowski
Reżyseria dźwięku: Julita Emanuiłow, Ewa Guziołek-Tubelewicz, Gabriela Blicharz, Lech Dudzik
Wydawca: Agencja Muzyczna Polskiego Radia

[Czartogromski]

Wszystkie nominacje:
https://fryderyki.pl/fryderyk-2024/

[Hebius]

Tak, już tam zdążyłem zajrzeć. Il continuo virtuoso z Martyną Pastuszką wygląda ciekawie, ale ma wyjątkowo bezbarwną okładkę.

[Czartogromski]

Spotify podrzucił mi na czas spaceru Gerarda Lesne'a. Bardzo dawno nie słuchałem tego wykonawcy, zwłaszcza tak dokładnie, bo na słuchawkach.
Przypuszczam, że ktoś, kto zaczął słuchać kontratenorów niedawno i przyzwyczaił się do dużych głosów w rodzaju Fagiolego, mógłby się skrzywić na te nagrania, przypuszczam, że w trakcie koncertów Lesne'a żyrandole nie drgały.
Ale jakaż to koronkowa robota! Jaka różnorodność śpiewania. Czasami Lesne brzmi niemal jak haute-contre a czasami lirycznie, podobnie do Scholla, ale potrafi przekonująco zaśpiewać arie dramatyczne.
Od Gerarda Lesne'a zaczęło się moje spotkanie z kontratenorami; w bardzo dobrym momencie, bo wkrótce potem, kiedy zachwyciłem się kantatami Bonoinciniego (aria "Occhi vezzosi" wieńcząca cykl), płytę z Vivaldim wydał pewien bardzo młody francuski kontratenor i zaczęła się epoka żaruska.

[Hebius]

I jest jednym z tych, których absolutnie nie można już nazywać falsecistami. To miano pasuje do Alfreda Dellera, ale Lesne to po prostu piękny, męski alt.

(bo Andrzejek kojarzy mi się mocno jako połowa duetu z Albusem i sprawdzałem w archiwum, czy się nie wypowiadał przypadkiem w temacie o Jaroussky'm i kontratenorach)

[Czartogromski]

Chciałem nawet z tej okazji kupić jakąś płytę Lesne'a, ale nic w interesującym mnie repertuarze nie widzę

[Hebius]

Nie jestem zaskoczony

W Merlinie przecenili kontratenorów
Skutkiem tego nabyłem:

Charpentier, Brossard, Clerambault / Gerard Lesne & Il Seminario Musicale
(5 płyt w cenie 36,74 zł)

Vivaldi: La verita in cimento / Spinosi, Jaroussky, Mingardo i in.
(3 płyty za 88,90 zł)

Są jeszcze jakieś ciekawe płyty Gerarda Lesne, których nie masz?

[Czartogromski]

Wielu nie mam, bo zacząłem kupować u końca jego kariery. No i przyszło zainteresowanie innymi. Ten 5-płytowy kufereczek akurat mam.