Gejowszczyzna książkowa.

[marcin]

Caravaggio to też gejowszczyzna?

[Hebius]

No przecież. A niby co innego? Heteroseksualszczyzna?

[marcin]

Idąc tym tropem to połowa malarzy malowała różnej maści męskie akty

[Hebius]

Nie tyle chodzi o same akty, co o poszlaki i plotki (bo twardych dowodów niestety chyba nadal brak) sugerujące, że malarz męskie ciała nie tylko lubił malować.

[Czartogromski]

Mówiąc dokładniej, nie ma bezspornych dowodów, że chłopcy Caravaggia obcowali z twardymi dowodami na to.

[Dorian_Gray]

No przecież. A niby co innego? Heteroseksualszczyzna?

Mam nadzieję, że Czart się na mnie nie obrazi, bo to co napiszę to tak z przymrużeniem oka ; - )

Czartogromszczyzna = literatura "twink young adult ": - X

[Hebius]

Ryzykowne. On może akurat znać jakichś zakapiorów w Prószkowie, bo ma całkiem blisko

[Dorian_Gray]

to będzie Prószków kontra Pruszków

[Czartogromski]

No przecież. A niby co innego? Heteroseksualszczyzna?

Mam nadzieję, że Czart się na mnie nie obrazi, bo to co napiszę to tak z przymrużeniem oka ; - )

Czartogromszczyzna = literatura "twink young adult ": - X

Ale tylko dlatego, że o dorosłych (hokeistach) były dotąd tylko 2 książki, ale zabieram się do trzeciej

[Czartogromski]

945: Niebezpieczny sklep osiedlowy (The Dangerous Convenience Store). Waneko, 2025.



945 to pseudonim autora/autorki

Ukazały się 3 tomy, 3 następne zapowiedziane.

Naprawdę się zjawił. Ten jeden uczciwy klient, na którego tak czekałem!
Yeo Euijoon pracuje w sklepie osiedlowym często odwiedzanym przez gangsterów i codziennie naraża się na niebezpieczeństwo. Rezygnacja nie wchodzi jednak w grę z powodu stawki wyższej niż w innych, spokojniejszych miejscach. Pewnego dnia z opresji ratuje go Beom Gunwoo, który nagle pojawia się w sklepie. Euijoona zaczyna intrygować tajemniczy klient, który zawsze kupuje te same produkty. Okazuje się też, że… są sąsiadami!

[bolevitch]

akcja dzieje się w Japonii, w Korei?

[Dorian_Gray]

nazwiska raczej koreańskie ....

[Czartogromski]

Wygląda na to, że to dzieje się gdziekolwiek:
https://www.anime-planet.com/manga/the- ... chapters/1

[Hebius]

W Korei. To jest też do obejrzenia jako anime:
https://www.dailymotion.com/video/x9kxyxq

[bolevitch]

jakiś czas temu dostałem link do gejowkiego anime, teżw klimatach mafijnych, tyle że tu jest jeszcze realizm magiczny (jeden z bohaterów jest wampirem)
https://kisskh.do/Drama/Mignon/Episode- ... geSize=100

[Hebius]

W Wyborczej Wojciech Szot wywiaduje Marcina Margielewskiego. Wrzucę tylko fragment odnoszący się do gejowszczyzny.

Nie jestem autorem "arabskich pornoli"
https://wyborcza.pl/7,75517,32083284,ni ... rnoli.html

Twoja ostatnia książka – "Zakazana arabska miłość" – poświęcona jest życiu osób nieheteronormatywnych w krajach arabskich.

– Podejście do homoseksualności różni się w zależności od kraju. Przez lata najbardziej liberalnym państwem w tej kwestii był Oman. Tajemnicą poliszynela był to, że rządzący krajem przez pięć dekad sułtan Kabus był gejem. Nigdy oczywiście o tym nie mówił, ale też nieszczególnie się ukrywał. I choć teoretycznie w Omanie homoseksualność była karana, to nikogo nie skazano, a sułtan otaczał się pięknymi mężczyznami i lubował w bardzo kwiecistych chustach. Kabus zmarł w 2020 roku i dzisiaj w Omanie sytuacja osób LGBT zaczyna się pogarszać.

W innych krajach jest jeszcze gorzej. W oficjalnych statystykach nie znajdziemy wielu skazanych za homoseksualność, ale tylko dlatego, że rodziny starają się same "rozwiązać problem". W końcu skazany to hańba dla całej rodziny. W efekcie dochodzi do wielu zabójstw honorowych, których nikt nie ściga albo ściga niechętnie i z ogromną wyrozumiałością. Oczywiście jest też wiele rodzin, które homoseksualne dzieci po prostu wysyła za granicę, ale o nich raczej się w Europie nie mówi.

Rami, bohater twojej książki, jest Egipcjaninem. Tam za homoseksualność nikt nie karze.

– Przynajmniej bezpośrednio. 25 procent dochodu państwa pochodzi z turystyki. Władze Egiptu doskonale zdają sobie sprawę z tego, że oficjalna penalizacja homoseksualności mogłaby doprowadzić do odpływu turystów. Jednak bycie gejem czy lesbijką w Egipcie wcale nie jest bezpieczne. Bardzo wiele osób LGBT siedzi w więzieniu. Wystarczy, że zostaniesz oskarżony o "szerzenie rozpusty". A czym jest rozpusta? To może być tęczowa naszywka na plecaku. Możliwości jest wiele.

Egipt jest rządzony przez juntę wojskową przebraną w garnitury. Do tego jest to junta mocno nacjonalistyczna. Mówi się wręcz o "neofaraonizmie".

Jednak Ramiego trudno nazwać "obnoszącym" się gejem. Jak "podpadł"?

– Rzeczywiście to bardzo cichy, wystraszony, "grzeczny" facet. Jego "błąd" polegał na tym, że poszedł na koncert libańskiego zespołu Mashrou' Leila. Lider grupy jest gejem, który wprost mówi o swojej orientacji.

Już przed koncertem pojawiały się oskarżenia wobec organizatorów, zapowiadano wręcz zamachy terrorystyczne. Jednak za terroryzm uznano po prostu tęczowe flagi powiewające podczas koncertu. Dwie. Oficjalnie władze poinformowały o 60 aresztowanych. Nieoficjalnie mówi się jednak o kilkuset osobach. Oczywiście była to pokazowa akcja. Władze chciały pokazać konserwatywnemu społeczeństwu, że rozwiązały "problem".

Rami trafił do aresztu, który okazał się po prostu więzieniem. Bez procesu. Siedział w zatłoczonej celi, warunki były koszmarne. Ta sytuacja wpłynęła na całe jego życie. Wyrzekła się go rodzina, matka wyrzuciła z domu. Stracił grunt pod nogami i wpadł w ręce gangu.

Wydawało mi się, że niewiele rzeczy mnie zaskoczy. Otóż w Egipcie państwo w zasadzie nie musi represjonować gejów, ponieważ wystarczy, że wpycha ich w ręce mafii. Działają one tak, że wyszukują mężczyzn w aplikacjach randkowych, umawiają się z nimi, zbierają kompromitujące w oczach społeczeństwa materiały, by – jeśli odmówią współpracy – szantażować ich przed rodziną albo przed policją. Rekrutują też ludzi, którzy – jak Rami – są w kryzysie bezdomności. Zmuszają ich między innymi do prostytucji. Rami półtora roku był kimś w rodzaju niewolnika mafii. Myślał, że nigdy się już z tej sytuacji nie wydostanie.

Jak trafiłeś na Ramiego?

– Przez wydarzenia w Polsce. W sierpniu 2020 roku policja zatrzymała kilkadziesiąt osób protestujących przeciwko zatrzymaniu Margot, co szybko nazwano "polskim Stonewall", nawiązując do słynnych protestów w latach sześćdziesiątych XX wieku w Stanach Zjednoczonych. Odezwał się wtedy do mnie Osama, Egipcjanin, którego znam jeszcze z Dubaju, a teraz mieszka we Francji. Spytał, czy robi się u nas drugi Egipt. Początkowo źle się zrozumieliśmy. Było upalne lato i sądziłem, że chodzi mu o pogodę. Jednak nie – dotarły do niego wiadomości z Polski i wydały mu się podobne do tego, co się działo w Egipcie wokół koncertu Mashrou' Leila. Opowiedział mi historię Ramiego. Jakiś czas później poznał nas ze sobą.

[Ballordo]

Aż się zainteresowałem tym sułtanem Kabusem. Oficjalnie to nie ma dowodów, że był gejem (za wiki).

[Czartogromski]

Agnieszka Lingas-Łoniewska, Magdalena Łoniewska: Kiedy nadejdzie burza. - Skarpa Warszawska, 2023.


W swoim czasie książka nie została odnotowana jako gejowszczyzna, więc przy okazji lektury dorzucam i tutaj. Powieść z najmocniejszym przesłaniem antyhomofobicznym, jakie zdarzyło mi się ostatnio spotkać w literaturze popularnej, a Magdalena Łoniewska określa się jako osoba LGBT+.

Więcej w temacie o przeczytanych książkach >>>>

[marcin]

A czy w ogóle w gejowszczyznie powstaje coś jeszcze co nie ma przeraźliwie infantylnych okładek?

[Czartogromski]

Infantylność to określenie, którego trochę nadużywasz, gdy chcesz coś zdeprecjonować.

Nie każde uproszczenie jest infantylne. Okładka to opakowanie książki, które potencjalnemu i zamierzonemu odbiorcy musi szybko przekazać taki komunikat, żeby po książkę chciał sięgnąć. Uproszczenie przekazu nie jest więc wadą, podobnie jak nawiązanie do jakiegoś łatwego skojarzenia.

Ta okładka nie jest arcydziełem grafiki, ale dość przyzwoitym opakowaniem jest i to wystarczy. W przypadku okładek gorszy jest nadmiar ambicji*.



*Dobry (czyli zły) przykład: okładki niektórych książek Jacka Dehnela.