"kuchenne rozmowy", muzyka, ucho do dialogów. Ale sam film jakoś niespecjalnie mnie porwał. Moim zdaniem słabszy niż np. "To tylko koniec świata". Choć zły też nie jest. Po prostu jakoś średnio do mnie trafił. O ile kiedyś Dolan mi się niespecjalnie podobał, to jak nieco dorósł, to wyładniał 
ja też nie wiem kiedy ostatnio oglądałem, w każdym razie 1971 wydał mi się obrazem chyba bardziej tendencyjnym niż "Czterej Pancerni i Pies". W tle napisów końcowych powinien lecieć hymn brytyjski, a hostessy rozdawać ciasteczka i herbatę oraz zbierać podpisy pod petycją, by RFN płaciła Anglikom i Francuzom wieczyste reparacje..
No i właśnie zerknąłem do Repliki (mój pierwszy numer!) na strony kultury
A Michał Witkowski skoncentrował się na tym, co najistotniejsze:Kamil Śmiałkowski na FB pisze:"365 dni". Spodziewałem się, że to będzie zły film, ale naprawdę nie przewidziałem jak bardzo. To filmowe zło w czystej postaci. Powieść, której sukces uważam za wzorcowy przykład tęsknoty polskich czytelniczek i czytelników za Harlequinami, którymi zaczytywali się ćwierć wieku temu, na ekran przeniosła pani Białowąs, dzięki czemu jej debiutancki "Big Love" nie jest już jej najgorszym filmem. Współreżyserem (o czym nie wiedziałem zanim nie pojawiły się napisy) jest pan Tomasz Mandes, który ten film też wyprodukował, współtworzył scenariusz, odpowiada za casting a nawet sam w nim zagrał. Słowem - pan wielofunkcyjny, że ho ho. Z naciskiem na h.
Kiedyś (acz oczywiście nie znajdę źródła) Wojciech Orlinski napisał, że w polskim kinie jest taka zasada: jeśli gra w filmie Bronisław Wrocławski to jest to na pewno zły film. Przypomniało mi się to już w pierwszej scenie "365 dni". Bo na ekranie od razu pojawił się pan BW i pojawiał dalej - widać go niemal w każdej (jeśli tylko nie jest to scena w której para głównych bohaterów uprawia seks). To znaczy mogłem coś przegapić bo na szczęście poszedłem na poranny seans o 10.00, byłem niewyspany i mogłem kilka scen przegapić podchrapując. Ale w ogóle nie przeszkadzało to w śledzeniu fabuły (zakładając, że możemy tu używać słowa na f.). Bo rzecz jest prosta oparta głownie na motywie z "Pięknej i Bestii", tyle, że Bestia Massimo jest faktycznie piękną bestią, a Piękna Laura rezolutną Polką i trochę trwa zanim zrozumieją jak dopasować sobie różne wystające części do zagłębień u drugiej osoby, a kiedy już dopasują to ruchów posuwistych jest co niemiara. I w zasadzie o tym jest ten nudny film z ładnymi widoczkami.
Ale jeśli spodziewacie się tu przekraczania jakichś granic to nie wychodźcie nawet z domu. Białowąs już więcej i fajniej pokazało poprzednio, a dziesiątki innych filmów zrobiły to lepiej, ciekawiej, mądrzej i wiarygodniej. Czy tu jest coś świeżego? Śmiem wątpić - może więcej odgłosów siorbania i jedno w miarę naturalne splunięcie. Reszta już była dziesiątki razy w polskim kinie a tysiące w kinie w ogóle. Żadnej rewolucji. Nuda i product placement.
Jeszcze bardziej zawiodą się ci, którzy myślą, że skoro bohater jest gangsterem to będą jakiekolwiek sceny akcji. Nie te sceny (niczym w porządnej telenoweli) są pominięte i tylko ktoś nam potem o nich opowie. Że np. było strzelane. Przykład - Massimo stoi z pistoletami. Cięcie. I potem mówi, że kogoś postrzelił. W "365 dniach" najmocniejszą sekwencją akcji jest biegnący Bronisław Wrocławski. Nawet sceny kąpieli bohaterki w rzymskiej fontannie nam poskąpiono. Nawet ujęcia samej fontanny. Widzimy tylko jak panowie patrzą na Laurę i spierają się czy wejdzie czy nie wejdzie do wody. A potem już mokra idzie do hotelu. Itd.
To film, którego poziom najlepiej oddaje scena w której Laura wychodzi na pokład jachtu i idzie w stronę dzioba (ma tak z 5 kroków), a Massimo wybiega za nią i pyta "Dokąd idziesz? Dokąd idziesz?"
Tym samym przyszłoroczna jubileuszowa 10 edycja Węży ma swojego pierwszego wyraźnego faworyta.
Michał Witkowski pisze:Najkrótsza recenzja 365 dni:
Tak, widać jaja i widać chu...a, ale za krótko. Mogli pokazać długo, skoro i tak mleko już się rozlało. Dupę widać długo. Jak na tyle ru...ania to zdecydowanie za mało jej nakupował.
