Właśnie byłem w teatrze

[Walpurg]

Na wsi u mojej babci zdarzył się gwałt. Młody koleś zgwałcił rówieśniczkę. Ona musiała wyjechać ze wsi, bo ludzie nie dawali jej spokoju. On zaś wciąż zajmuje honorowe miejsce na chórze w drewnianym kościele parafialnym (bo kobiety tam siedzą na parterze a faceci mają miejsce na górze, na chórze).

No i teraz, jak widzę, co niektórzy piszą na forum LGBT, już mnie nie dziwi zachowanie ludzi na tej wsi. Załamka.

[mare]

Opisujesz własną reakcję na gwałt Dunin na Karpowiczu?

[mike]

Napisałem ci przeciez w któryms poscie żebys czytał ze zrozumieniem i że piekło to było poranione ciało, że nei patrzy w oczy- wróc do tego posta
I jak juz Mare powiedział to pewnie teraz uznasz, to teraz wróc do pierwszego posta ze zdjęciem jak wysmiewasz to piekło i lzysz człowieka to jak masz jaja to coś kolwiek napisz że go przepraszasz.

Nie rób dupy z logiki, dobrze wiesz do czego się odniosłem, w całej jego wypowiedzi chodziło nie tylko o goliznę, ale ja się na goliźnie skupiłem i tylko z tego kontekstu zakpiłem, ponieważ wbrew temu czego niektórzy uparcie nie chcą dostrzec to też nazwał piekłem, a mnie wkurwia zakłamany atak części środowiska aktorskiego na nagość. Mare dokonał swojej interpretacji "tego co autor miał na myśli", ja zaś skupiłem się na literalnych słowach i faktach. Masz prawo się nie zgadzać, choć nie wiem kurwa z czym tu się nie zgadzać, ale nie masz moralnego prawa robić z siebie złamanego wuja. Przeprosin mu się zachciało... mnie kuźwa przepraszaj, że masz obsesje na moim punkcie i za każdym razem jak coś mi piszesz to zawsze z kijem w dupie.

[bla bla bla]

ty też nie lepszy, chciałeś mnie wkręcić w zjebanie całej obszernej wypowiedzi aktora, że niby ja się śmieję z przemocy, mobbingu i kontestuję winę reżysera

[mare]

Wydaje się, że to taki Durczok:

https://plejada.pl/zdjecia-gwiazd/kamil ... 4#slajd-11

[husky]

mnie kuźwa przepraszaj, że masz obsesje na moim punkcie

[Hebius]

A może już dość zaśmiecania tematu o teatrze?

[chafre]

....... Natomiast na pewno nie był hujem z powodu powszechnego standardu pokazywania ciała w teatrach, tym bardziej nie w tym przypadku, gdzie ......

Ja przepraszam bardzo, ale od kiedy pokazywanie ciała w teatrach jest powszechne? Chodziś na rozbieraną wersję Hamleta, czy coś?

Chyba oglądamy zupełnie różne sztuki teatralne.

[mike]

Teatr Współczesny w Warszawie organizuje darmowe spektakle online. Najbliższy nowy pokaz "Wstyd" dziś o 20:00 pod tym linkiem https://wspolczesny.pl/teatr-online Należy być czujnym, ponieważ sztuka będzie dostępna tylko przez 90min.

[mike]

dla tych, którzy przegapili dziś będzie dostępny ponownie za darmo

[Achim]

....... Natomiast na pewno nie był hujem z powodu powszechnego standardu pokazywania ciała w teatrach, tym bardziej nie w tym przypadku, gdzie ......

Ja przepraszam bardzo, ale od kiedy pokazywanie ciała w teatrach jest powszechne? Chodziś na rozbieraną wersję Hamleta, czy coś?

Chyba oglądamy zupełnie różne sztuki teatralne.

No chyba za kamień graniczny pokazywania nagości w teatrze uchodzi właśnie " Hamlet" Warlikowskiego z Poniedziałkiem , jakieś 20 lat temu

[Walpurg]

A ja nawet nie pamiętam tych istotnych szczegółów Poniedziałka
Byłem podjarany Omarem Sangare, który zawsze mi się bardzo podobał, i Stasią Celińską.

[Hebius]

Gdyby w jakiś znaczny sposób odbiegały od normy byś zapamiętał.

[Achim]

A ja nawet nie pamiętam tych istotnych szczegółów Poniedziałka
Byłem podjarany Omarem Sangare, który zawsze mi się bardzo podobał, i Stasią Celińską.

Byłeś skupiony na podziwianiu kunszty aktorskiego Obojga .

[bolevitch]

"Świadkowie albo nasza mała stabilizacja" ninateka.pl
pierwsze zaskoczenie że jeszcze w tych czasach na scenie obowiązywało "tylnojęzykowe ł" (być może niefachowo to określam)
drugie że z takim uzębieniem dziś nikt nie wyszedłby na scenę
i w sumie byłem zaskoczony że okazało się na tyle interesujące i pod względem realizacji i treści, że obejrzałem do końca.

[Achim]

„ Cudowne i pożyteczne. O seksie „
Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu
Na podstawie reporterskiej książki Remigiusza Ryzińskiego „ Moje życie jest moje „ Martyna Majewska, autorka wałbrzyskiego monodramu fantastycznej Angeliki Cegielskiej tworzy opowieść o wolności . Cegielska gra brawurowo szereg postaci m.in. : swingerkę, kasjerkę z kina porno, szefową w nocnym klubie, edukatorkę seksualną , ale traktuje te postaci z czułością . Żadna nie jest przerysowana, wszystkie nawet promiskuitywna Anita, są zaskakująco normalne, by nie rzec trywialne. Różne oblicza seksu pozbawione są w wałbrzyskim spektaklu gorszącej otoczki niezdrowej sensacji. To opowieść o wzajemnym przyzwoleniu. Bohaterowie w sferze seksu dają sobie wolność realizacji własnych fantazji . Jest to oczywiście wolność poza głównym nurtem związkowej monogamii.
Jedna aktorka tworzy prostymi środkami galerię postaci, zmieniając tembr, mimikę, kostium. Cegielskiej wierzy się w każdej minucie spektaklu i odczuwa do Jej bohaterek sympatię. To przecież normalne kobiety, wręcz zawstydzone jak Anita czy banalnie krzątające się po domu jak Emma . Poza ich życiem seksualnym nie wzbudzają żadnej ekscytacji. Nad spektaklem unosi się duch Białoszewskiego / fragment o kinie porno z „ Tajnego dziennika „ / i Almodovara. Nieprzypadkowo jedna z bohaterek zostaje porównana do Rosy de Palmy, a w tle oglądamy fragment filmu hiszpańskiego mistrza z Marisą Peredes .
Aktorce na scenie towarzyszą prosta, umowna scenografia , nieoczywiste tematy muzyczne, ale też doza delikatnego humoru, bo wałbrzyski spektakl nie jest teatralną publicystyką . Na pewno jest to głos za tolerancją w sprawach seksualności, obyczajowości / postać Maliny- Mariusza/ , ale przede wszystkim galeria barwnych postaci, których życie seksualne czy praca tancerki w nocnym klubie czy kasjerki w kinie porno odbiegają od utartego schematu.

[Czartogromski]

Ale online? Wyprawy do Wałbrzycha nie było?

[Achim]

Oczywiście, że stacjonarnie nienawidzę teatru online, a przystojny Pan Dyrektor tegoż teatru siedział nieopodal

[Achim]

„ Tirza „ Wrocławski Teatr Współczesny
Spektakl Pawła Miśkiewicza na podstawie nagradzanej powieści holenderskiego autora Arnona Grunberga to popis aktorski Jerzego Senatora. Jako Jőrgen Hofmeester budzi sprzeczne uczucia : współczucie i przerażenie, sympatię i odrazę, ale oderwać od niego oczu nie sposób. Przedstawienie rozpoczyna się / i taki jest konsekwentnie akt pierwszy/ jako dramat rodziny, portret rodziny we wnętrzu, czy może nawet „ Życie rodzinne „ rodem z Koterskiego . Akt pierwszy to wzajemne urazy, pretensje, żale , ale i stopniowy upadek, degradacja bohatera, którego pozornie idealny świat wali się w gruzy. Ani praca w wydawnictwie, ani sytuacja rodzinna nie spełniają jego oczekiwań i aspiracji . Także jako mężczyzna wchodzi w „sferę cienia” i podrywanie koleżanki nastoletniej córki wydaje się jakąś ostatnią , rozpaczliwą próbą zachowania męskiej godności . Akt pierwszy dzieje się w Europie, gdzie przemoc ma formę jedynie werbalną, bohaterowie ranią się, lecz nie wychodzi to poza ramy rodzinnych animozji.
Akt drugi „ afrykański „ jest pełen przemocy. Bohater nie jest już w nim kulturalnym redaktorem z wydawnictwa, okazuje się gwałtownym psychopatą pełnym agresji. Czy Jőrgen Hofmeester jest alegorią człowieka XX wieku , kiedy dawne normy przestały istnieć, a w ich miejsce pojawia się pierwotna przemoc .
Spektakl Miśkiewicza można odczytywać jako moralitet, można widzieć w nim obraz dysfunkcyjnej rodziny w czasach płynnej postmodernistycznej nowoczesności. Jőrgen Hofmeester może być „ everymanem „ naszych czasów. Funkcjonalna scenografia Barbary Hanickiej i kostiumy Hanki Podrazy podkreślają uniwersalny wymiar tej historii.
Mocny spektakl z mistrzowską rolą Jerzego Senatora.

[Achim]

„ Mojżesz „
Teatr Polski w Podziemiu
Spektakl inspirowany jest rozprawą naukową Freuda i pokazuje dysputy o poszukiwaniu duchowości , filozofii w życiu codziennym . Piątka świetnych aktorów robi, co może, ale w przedstawieniu brak jest jakiejkolwiek akcji, fabuły , „ dziania się „ . Jest to po prostu zbiór intelektualnych dialogów , owszem bardzo interesujących, ale nie o to przecież chodzi w spektaklu teatralnym. Rozumiem też tezę, że przyszłość należy do kobiet, ale pomysł ubierania Michała Opalińskiego i Adama Szczyszczaja w sukienki, a zwłaszcza doczepiania temu ostatniemu gigantycznych warkoczy i kazania mu machania nimi nieustannie był słaby.
Brak jest też w spektaklu przejrzystego zakończenia. On po prostu w pewnym momencie się nieoczekiwanie urywa .

[Achim]

„ Mensch „ Teatr Dramatyczny im. Szaniawskiego w Wałbrzychu
Teatr Dramatyczny im. Szaniawskiego w Wałbrzychu wchodzi w dialog z niezwykłym miejscem, w którym się znajduje. Twórcy spektaklu pokazują niezwykłą i pogmatwaną historię tego regionu. Tak jest też w spektaklu/ performansie/?/ „ Mensch „, w którym fantastyczny wałbrzyski aktor Czesław Skwarek w budynku dawnego domu towarowego PDT przypomina twórcę tego obiektu Salmana Schockena. Schocken był przedsiębiorcą , wizjonerem biznesu , lokującym także w działalność wydawniczą i dobroczynną . W żydowskiej terminologii był tytułowym „ Menschem „ czyli według charakterystyki Rabina Neila Kurshana, łączył „odpowiedzialność połączoną ze współczuciem, poczucie, że własne potrzeby i pragnienia są ograniczone przez potrzeby i pragnienia innych ludzi. Mensch działa z powściągliwością i pokorą, zawsze wrażliwy na uczucia i myśli innych”.
Dzieło wizji Schockena czyli dawny nowoczesny wałbrzyski dom handlowy stoi dziś niemal pusty, mieści się tam chyba jedynie placówka niemieckiej sieci drogeryjnej, butik, punkt opłat i chińskie centrum handlowe. W latach dwudziestych i trzydziestych był nowatorską i wzorcową placówką handlową.
Drugą postacią, którą pokrótce przypomina spektakl był działający w obozie koncentracyjnym Groβ Rosen, niedaleko Wałbrzycha lekarz Josef Mengele, potwór z Auschwitz. Podśpiewując arie z Verdiego decydował tam o ludzkim życiu.
Te dwie tak różne biografie i pytanie, co decyduje o naszym losie . Co sprawia, że jedni stają się „ Menschem „, a inni mimo wykształcenia i pochodzenia społecznego wybierają drogę zbrodni .