Literacki Nobel 2019 i dalej

[Cepelia]

Że co?
Aż się zarejestrowałam z wrażenia Myślałam że to tylko ja, ale na world litterature forum też większość pierwsze słyszy.

[mare]

Hebius, musisz rozwinąć hasło o nim w Wiki



Ale o Tokarczuk też mało kto słyszał.

[Czartogromski]

... a Małgorzata Szejnert słyszała i cytowała w swojej książce o Zanzibarze. Jeśli ikt mnie nie uprzedzi, to wrzucę cytat po południu.

[Hebius]

Wrzucaj, wrzucaj i to jak najprędzej. Będę tym szpanował przed znajomymi nieforumowiczami i mówił:
"A ja się bardzo cieszę, bo czytałem cytaty Gurnaha u Małgorzaty Szejnert w książce o Zanzibarze i nawet sobie pomyślałem >>Ten gościu tak dobrze pisze, ze mu Nobla powinni dać<<"

edit.
Eee... lipa. W Wyborczej o tym jest.

Jako pisarz zadebiutował w 1987 r. Do dziś opublikował 10 powieści (ostatnia, "Afterlives", ukazała się w 2020 r.), na koncie ma również zbiór opowiadań "My Mother Lived on a Farm in Africa". Żadna z tych książek nie doczekała się polskiego przekładu, do czasu werdyktu Akademii Szwedzkiej nie wzmiankowano o nim również w polskiej prasie.

Wyjątek stanowi Małgorzata Szejnert, która wspominała o Gurnahu w "Domu żółwia. Zanzibarze". - Bardzo mnie ta wiadomość cieszy - przyznała w rozmowie z "Wyborczą" w reakcji na werdykt Akademii Szwedzkiej.

W książce wybitnej reporterki znalazł się taki fragment: "Abdulrazak Gurnah, który urodził się na Zanzibarze i chociaż zdobył sławę w Wielkiej Brytanii, nigdy się nie oderwał od swej mniejszej wyspy, zapamiętał stan niepokoju: »Lubiliśmy myśleć o sobie jako o ludziach umiarkowanych i łagodnych. Arab, Afrykanin, Hindus, Komoryjczyk: żyliśmy obok siebie, sprzeczali się i czasem żenili ze sobą. Cywilizowani - tacy byliśmy. Lubiliśmy, gdy nas tak określano, i określaliśmy się w ten sposób. W rzeczywistości nigdzie nie zbliżaliśmy się do my, lecz byliśmy nasi w naszych oddzielnych podwórkach, zamknięci w swoich historycznych gettach, wybaczający sobie samym i kipiący od nietolerancji, rasizmu i uraz. I polityka wydobyła to wszystko na jaw.

To nie było tak, że nie wiedzieliśmy tych rzeczy o sobie - o niewolnictwie, nierównościach, o pogardzie, z jaką wszyscy mówili o barbarzyństwie dzikusa z interioru, którego porwano i wzięto do pracy na naszej wyspie. Czytaliśmy o tym w skolonizowanych książkach historycznych, lecz tam te wydarzenia wydawały się ciemne i dalekie od życia, jakie pędzimy, i wydawały się niekiedy samowyolbrzymionymi kłamstwami. Więc gdy przyszedł czas, aby zacząć myśleć o naszej przyszłości, wmawialiśmy sobie, że obiekty tych nadużyć nie zauważyły, co się im przytrafiło, albo wybaczyły i chciałyby teraz przyjąć nową retorykę jedności i nacjonalizmu. Przystąpić do dojrzałego kompromisu w interesie wszystkich. Ale oni nie chcieli. Chcieli upoić się żalem, obietnicą odwetu, minionym uciskiem, obecną biedą i godnością swoich czarnych skór«".

- Ten fragment pochodzi z książki "Admiring Silence", która ukazała się w Nowym Jorku w 1996 r. - mówi nam Szejnert. - Mam w domu inną jego książkę, "Paradise", która trafiła na krótką listę nagrody Bookera. To pełna impresji opowieść o Zanzibarze. Mieszkańcy wyspy uważają Gurnaha za autora niezwykle ważnego, jeśli chodzi o kształtowanie i pielęgnowanie poczucia tożsamości i świadomości narodowej. Trafiłam na niego, gdy przygotowywałam się do pisania fragmentów o Bi Kidude, zanzibarskiej pieśniarce. Poznana na wyspie młoda pisarka przekonywała mnie, bym sięgnęła po książki Gurnaha, bo dzięki nim lepiej zrozumiem istotę tego miejsca i charakter jego mieszkańców.

Michał Nogaś, Wojciech Szot
7 października 2021 | 15:14
Wyborcza: Kim jest Abdulrazak Gurnah, laureat Nobla? "Pomoże zrozumieć poranioną afrykańską duszę"

[Czartogromski]

Abdulrazak Gurnah w książce Małgorzaty Szejnert "Dom Żółwia. Zanzibar".
Fragment książki "Admiring Silence", New York 1996.

[Czartogromski]

Że co?
Aż się zarejestrowałam z wrażenia Myślałam że to tylko ja, ale na world litterature forum też większość pierwsze słyszy.

Trzeba było Nobla dla Zanzibarczyka, że Cepelia przypomniała sobie o nas Miejmy nadzieję, że z kolejnym postem nie będzie czekać na następną taką okazję

[Hebius]

Nie podejrzewam, by odezwała się szybciej.

[marcin]

Jest paru takich userów. Podobnie ma np. gaynau. Wpada tu raz na rok (dosłownie), napisze kilkanaście postów, po czym znika na kolejny rok.

[mare]

No, dość szybko hiszpańskie tłumaczenia Gurnaha pojawiły się w sieci.

[OpusDei]

Nagrodzony nie zostanie ani Salman Rushdie, ani Serhij Żadan. Annie Ernaux, Michel Houellebecq, Don DeLillo i Margaret Atwood też obejdą się smakiem. Javier Marias umarł, ale i tak by nie dostał. Zatem kto? Może Jon Fosse, ale on też plasuje się wysoko wśród buków, co paradoksalnie zmniejsza jego szanse.

Spodziewam się niespodzianki jak przed rokiem i dwoma. Liczę, że akademia nie wyróżni p*ety (Gluck została uhonorowana właśnie dwa lata temu) ani dr*maturg (od Nobla dla Pintera minęło prawie dwadzieścia lat, zatem ryzyko istnieje).

Osobiście najbardziej ucieszyłby mnie laur dla Claudio Magrisa. Siergiej Lebiediew, Georgi Gospodinow i Drago Jančar również mile widziani w gronie nagrodzonych. A spośród wymienionych w pierwszym akapicie - Ernaux i DeLillo.

[Hebius]

A czemu nie Serhij Żadan? Zbyt politycznie by wybrzmiało?

[OpusDei]

A jednak Ernaux! Jestem zaskoczony, ale bardzo się cieszę.
Wydawnictwo Czarne, czekamy na więcej! Jeszcze w tym roku mieli wydać jej trzy mikropowieści w jednym zbiorczym tomie.

[marcin]

A może byś tak się udzielał częściej niż raz w roku przy okazji Nobla?

[marcin]

Dziś usłyszałem w Dwójce, że jutro dowiemy się, kto dostał literackiego Nobla.

Z perspektywy forumowej oznacza to, że jutro pojawi się doroczny wpis OpusDei, a także prawdopodobnie pojawi się Cepelia

[OpusDei]

Ja wstrzymuję się od prognozowania, jako że rok temu całkowicie przestrzeliłem. Założyłem, że jeżeli Ernaux jest faworytką u bukmacherów, to właśnie z tego powodu jest bez szans.

Mogę z tego miejsca jedynie zaapelować do członków Akademii:
DAJCIE TEGO NOBLA DELILLO PÓKI JESZCZE KURWA ŻYJE!!!

[Czartogromski]

A czemu nie Serhij Żadan? Zbyt politycznie by wybrzmiało?

[Hebius]

No co?

Nie kibicuję DeLillo w rywalizacji o Nobla. Przeczytałem jego "Ciszę" i już raczej po nic więcej nie sięgnę.
António Lobo Antunes mógłby dostać w tym roku nagrodę. Podobały mi się "Zadupia" i widziałem, że jest w bibliotece jeszcze jedna jego powieść, ale gruba, więc potrzebowałbym dodatkowej zachęty, by po nią sięgnąć.

[OpusDei]

Nie czytałem Ciszy, ale uważa się powszechnie, że najnowsze powieści DeLillo nie dorównują tym wcześniejszym. Sięgnij po Mao II, Librę lub Nazwy. Albo poczekaj do listopada i kup nowe wydanie Białego szumu - opus magnum Dona - byś nie musiał płacić dwieście zeta na Allegro za edycję z rebisowskiej Salamandry.

Antunes ma jeszcze czas. Oczywiście jemu też kibicuję. Ta gruba powieść to Nie wchodź tak szybko w tę ciemną noc i jest jeszcze lepsza od Zadupi, ale i wiele trudniejsza. Napisana strumieniem świadomości na sterydach, przy której Ulisses i Wściekłość i wrzask zdają się powieściami dla kucharek.

[OpusDei]

Jon Fosse. Też dobrze. Niepojęte, że już drugi rok z rzędu bukom się udało!

[Hebius]

Norweg, który pisze jak kompozytor, jak rzeźbiarz

Ciekawe, czy któryś z forumowiczów czytał Fossego.