O kulturowych odmiennościach

[Mazemi]

Tylko drugiej.

[bolevitch]

nie wiem jak to było w filmie Wojna domowa, ale w przekazie medialnym czy w literaturze występuje od dawna zwracanie się w drugiej osobie l.p., np. "poczytaj mi mamo", "mamo, list do Ciebie piszę"...

[Hebius]

A jak sam byś powiedział?

- Nie powinna mama się przejmować.
- Nie powinnaś się przejmować.

"Wojna domowa" jest chyba średnim przykładem, bo Paweł mówi do sąsiadki "Cześć"

[bolevitch]

do mamy i taty mówię chyba od początku życia na "ty", do babaci powiedziałbym "niech się babcia nie przejmuje", albo nawet w bezokoliczniku, bezosobowo: "nie przejmować się" (typowo po podlasku?) Jedna z moich ciotek często używała tej formy w stosunku do rodziców. Mama i jej siostry mówiły tak samo, wujek do ojca, czyli mego dziadka, zwracał się na czasem na "ty". Wszystko to dotyczy rodziny ze wsi. Rodziców swojego ojca nie zdążyłem poznać, nie mam pojęcia, jakie zwroty tam obowiązywały...

[korek]

Powiedzieć do rodzica po imieniu to jak go spoliczkować.

Wybacz, ale podobnej głupoty dawno tutaj nie przeczytałem.
To właśnie świadczy o bliskiej relacji jeśli już.

[Mazemi]

Głupota? To jest temat o różnicach kulturalnych.

[korek]

No to napisz, że w twoim przypadku, albo w twojej okolicy. Powiedziałeś to bardzo ogólnie.

[Walpurg]

Ja używałem zawsze względem rodziców 2 osoby singularis bez imienia.

Ale mój tata do mojej babci, a jego teściowej, mówił per wy, czyli używał 2 osoby liczby mnogiej "wy zrobiliście", "a wy jeszcze pamiętacie?", a więc formy pluralis maiestaticus. Zresztą babcia była jedyną osobą, którą z szacunku całował w dłoń.

Swoją drogą, to "wy" jako forma grzecznościowa w innych językach, zwłaszcza słowiańskich, jest bardzo typowa. Ale nie wiem, czy wiecie, ja dowiedziałem się tego minutę temu, że w języku angielskim forma liczby mnogiej you rozpowszechniła się do tego stopnia, że wyparła swój odpowiednik w liczbie pojedynczej – thou (obecnie archaizm). Z Wikipedii wyczytałem i jestem w szoku.

[bolevitch]

we francuskim podobnie - grzecznościowo zwracamy się per wy - z tego co pamiętam z lekcji w liceum

[Avril]

Do mamy mówię normalnie Salma, albo mama. Do taty albo tata, albo bendżi. Od 10 lat może. Wcześniej tylko tata i mama.
Do dziadków tak samo babcia i dziadek.
Do sąsiadów w zbliżonym wieku mówię cześć, a do starszych dzień dobry.

[bolevitch]

w języku angielskim forma liczby mnogiej you rozpowszechniła się do tego stopnia, że wyparła swój odpowiednik w liczbie pojedynczej – thou (obecnie archaizm). Z Wikipedii wyczytałem i jestem w szoku.

słowo "thou" występujące np. u Szekspira - na polski tłumaczone jest zdaje się jako "waść"

[Walpurg]

O!

[bolevitch]

- na polski tłumaczone jest zdaje się jako "waść"

nie, nie jest, a w każdym razie nie mogę znaleźć przykładu
ale w sztukach i np. w angielskich przekładach biblii występuje