To się czyta

[Hebius]

Hebiusie, czy Ty wiedziałeś, że Białoszewski nie miał zębów ?

Wiedziałem.
Tylko nie pamiętam skąd.
Ktoś gdzieś wspominał, że namówili wreszcie Białoszewskiego na zrobienie zębów (w sensie - sztucznej szczęki).
Sobolewski, albo Stańczakowa. Albo nawet sam Miron.

[uzytkownik_konta]

Tego nie było w "Chamowie"?

[bolevitch]

czy Białoszewski kiedykolwiek pracował na etacie?

[Hebius]

W Świecie Młodych?

Tego nie było w "Chamowie"?

Pewnie było o tym w kilku miejscach.

[mike]

Hebiusie, czy Ty wiedziałeś, że Białoszewski nie miał zębów ?

Wiedziałem.
Tylko nie pamiętam skąd.
Ktoś gdzieś wspominał, że namówili wreszcie Białoszewskiego na zrobienie zębów (w sensie - sztucznej szczęki).
Sobolewski, albo Stańczakowa. Albo nawet sam Miron.

Ooooo to by się czasowo pokrywało z życiem matki dentystki Ellie Philips, której też w tamtym okresie doradzano ekstrakcje wszystkich zębów, na co się zdecydowała. Wówczas uważano, że to dla zdrowia :>

[Elfin]

Można obejrzeć. Nie widziałem (dopiero nadrobię), ale wrzucam, bo od razu pomyślałem ciepło o Was.





https://fb.watch/vz_oAxbZxB/

[Achim]

„ Dzień „
Michael Cunningham powraca w dużej formie. Autor opisuje jeden kwietniowy dzień z roku 2019/ przed pandemią/, 2020/ podczas pandemii / i 2021/tuż po niej/z życia nowojorskiej patchworkowej rodziny. Między bohaterami aż gęsto jest od napięć, animozji i sprzecznych uczuć. Ich relacje układają się w fale/ od Virginii Woolf nie uciekniemy/ . Są rozstania, śmierć, nałóg, uczucia. „ Dzień „ przynosi także fantastyczne portrety psychologiczne dzieci, ich oswajanie się ze stratą, zmianami w rodzinnych konstelacjach. To opowieść, że nic nie jest stałe, bohaterowie „ doświadczają siebie jako wspomnienia – postaci, która weszła i wyszła” . To mówi o sobie Robbie, który jest jakimś nawiązaniem do Richarda Browna z „ Godzin „.
„ Dzień „ to powieść psychologiczna najwyższej próby. Pandemia, śmierć jednej z postaci pozostają gdzieś w tle, determinują rozwój akcji i zmiany w postaciach. Najważniejsze są relacje między nimi : zmienne, skomplikowane i niejednoznaczne.

[Czartogromski]

Harlan Coben: Najczarniejszy strach
Wydanie XV można kupić w Biedronce za 12 zł, no to sobie kupiłem i przeczytałem w weekend. Po 20 latach już wszystko zapomniałem, więc czytało się jak nową powieść Nie zestarzało się czytelniczo, choć niektóre realia już historyczne (Myron korzysta z wyszukiwarek AltaVista i Yahoo)

[Hebius]

'

Ewa Lipska, Wariacje Geldbergowskie

Geldbergowskie, nie Goldbergowskie

Nawet nie zauważyłem, kiedy doczytałem tomik do końca.
Nie zrozumiałem nic*.
Ale ładne to było.

Polecam wydawnictwo zwłaszcza osobom, które lubią ładnie wydane książki w formie tradycyjnej, papierowej, z dużą ilością światła na stronie.
W sumie nie bardzo wyobrażam sobie czytanie tego tomiku z e-booka - bo tutaj jednak fizyczna forma też ma duże znaczenie.

__________________
* na koniec się jeszcze dowiedziałem, że to jednak nie wiersze, tylko małe prozy. No i spoko luz.

[marcin]

Najlepszy przykład tego typu to powieść Dom z liści.
Absolutny impossible do przeniesienia na czytnik.

[Ballordo]

Powróciłem do twórczości Józefa Hena (kilka dni temu skończył 101 lat) i ponownie (po latach) odświeżam ostatnie dwa tomy jego dzienników. To się czyta jak kojący balsam. Polecam.

"Bez strachu. Dziennik współczesny":


"Ja, deprawator":


W międzyczasie znalazłem w antykwariacie jedno z jego najbardziej znanych dzieł.

"Ja, Michał z Montaigne":

[Czartogromski]

Powracam do lektur młodzieżowych, co znów da Marcinowi okazję do uwag na temat przypadłości wieku, hm, średniego

Robię sobie przegląd gejowskiego young adult.
Literatura bez nadmiaru literatury, co tym opowieściom poczytuję za zaletę.
Weronika Łodyga: Angst with happy ending
Weronika Łodyga: Hurt/Comfort

W Hurt/Comfort Bardzo ładna scena pierwszego pocałunku.
[...]

Wracam do przywoływanych książek, bo tworzą już trylogię, a częścią 3. jest komiks "Domestic fluff". Pojawiają się w nim gejowscy bohaterowie z "Hurt/Comfort", ale bohaterką jest koleżanka geja* z tej książki, co można odnotować dla potomności. Komiks niestety gorszy od powieści. Pojawienie się "Heartstoppera" podniosło poprzeczkę w tej dziedzinie. Rysowniczka nie potrafi niestety rysować twarzy, które się zapamiętuje. I jeśli w trakcie oglądania łatwo pomylić chłopaka geja z dziewczyną bohaterką, to coś jest nie tak.

Ale za to, przy okazji jeszcze słowo odnośnie powieści.

"Angst with happy ending"
Książka pisana po "Hurt/Comfort", które są gejowską historią z gejowskim happy endem. W "Angst…" gejowska historia zaczyna się standardowo, ale autorka, wykorzystując przyzwyczajenia czytelnika, robi mu niespodziankę i happy end mamy, ale zupełnie niegejowski (tyle da się napisać bez spoilerowania)

*Była dyskusja na temat takiego bytu.