Tak to można skomentować każde muzeum tego typu.
Myślę, że nie tylko wyobrażeń, ale i: czołg z lufą do przodu wygląda bardziej groźnie. I jestem w stanie to zaakceptować - tj. nie uważam tego, za niedopuszczalne odstępstwo od prawdy. Chociaż pozostaje pytanie analogiczne jak przy reportażach (vide Kapuściński): czy reportażyście wolno jest nieco zmienić rzeczywistość, aby lepiej przekazać pewne odczucia, które skądinąd uważa za zbieżne z prawdą? Odczucie grozy u tych, którzy znaleźli się na terenie kopalni, przed tym czołgiem, niewątpliwie występowało.
Tym niemniej, też tak trochę pomyślałem.
Właśnie o to mi chodziło - brat dziadka był w Wojskowej Szkołę Pilotów (WSP) w Dęblinie, która była zorganizowana według radzieckich wzorców. Ktoś z jego kolegów uszkodził samolot podczas ćwiczeń i został z tego powodu usunięty ze szkoły i było przeciwko niemu prowadzone śledztwo. Nie wiem, czym to się zakończyło, ale nie potrafię sobie wyobrazić czegoś takiego, żeby wojsko ot tak sobie staranowało ścianę. Ok, zgodziłabym się, gdyby chodziło o sforsowanie bramy, ale ściana? W komunistycznej rzeczywistości odpowiedzialności karnej za zepsutą maszynę do pisania ktoś wpadł na pomysł przyjebania czołgiem w ścianę?marcin pisze: ↑15-03-2025 18:54:58 Ale co ma być fejkiem, bo nie do końca rozumiem?
W muzeum była mowa że ZOMO użyło czołgów, jeden z nich zrobił wyłom w murze (czyli go staranował) i wjechał na teren kopalni.
Myślę że wtedy atmosfera była tak gorąca (po obu stronach) że nikt nie myślał czy może uszkodzi czołg.
Dokładnie. I mam ten sam zarzut, przy czym staje się on tym poważniejszy, im bardziej tragiczne było wydarzenie, o którym jest mowa. Cieszę się, że akurat ten przykład podałeś. Bo te kanały to naprawdę trochę przegięcie - już za bardzo lunapark jak na tę powagę sprawy. Od dłuższego czasu się nad tym zastanawiałem.
Jak ta maszynka do mielenia mięsa, co to ją Rosjanie dali matce poległego żołnierza. Inscenizacja procesu i spalenia na stosie... A ja myślałam, że inscenizacja rzezi wołyńskiej w Stalowej Woli albo inscenizacja spalenia na stosie Kazimierza Łyszczyńskiego to są jakieś aberracje. Tymczasem okazuje się, że całkiem sporo miejsc promuje się czymś takim i nawet im nie przeszkadza kwestia, czy spalenie na stosie niemieckiej czarownicy, należy do dziedzictwa historycznego współczesnych mieszkańców dawnych Prus Wschodnich.Sprawa procesu Barbary Zdunk jest często wykorzystywana w promocji miasta Reszel. W 1981 podczas Reszeliady (Dni Reszla) przedstawiono inscenizację, w której w rolę Barbary Zdunk wcieliła się Ewa Lewandowska. 9 września 2004 spektakl „Barbara Zdunk – Ostatnia Czarownica” zaprezentowała grupa taneczna „Reszka”. 20 czerwca 2009 na dziedzińcu zamku w Reszlu uczniowie Szkoły Podstawowej nr 3 w Reszlu przedstawili inscenizację procesu Barbary Zdunk. Kolejna inscenizacja, wystawiona 21 sierpnia 2011, została oprotestowana przez Elżbietę Radziszewską, pełnomocnika rządu ds. równego traktowania, uważającą, że inscenizacja tak drastycznych wydarzeń z przeszłości może być odebrana jako dyskryminacja kobiet i wezwała organizatorów do odwołania przedstawienia.
Na podstawie historii Barbary Zdunk Anna Koprowska-Głowacka napisała opowiadanie, które opublikowała w 2010 w swojej pracy Czarownice z Pomorza i Kujaw[6].
Ale w muzeach może być makabra - całe Auschwitz czy Majdanek są przecież jedną wielką makabrą. Inaczej nie da się o tym opowiadać - zresztą się nie powinno, bo to by było pakowanie historii w folię bąbelkową. Problem z "kanałem" w Muzeum Powstania Warszawskiego polega na tym, że nie oddaje istoty rzeczy - to właśnie sprawia, że to lunapark. Gdyby w tym miejscu na ścianie umieszczono naturalnej wielkości zdjęcie powstańca rozerwanego na pół granatem wrzuconym do kanału, z jelitami na wierzchu - powiedziałbym zapewne, że powinno się wprowadzić jakieś ograniczenie wieku odnośnie do tej części ekspozycji, ale nie polemizowałbym z samą istotą. Prawda jest taka, że niektórym dobrze by to zrobiło. Najgorsze, co można zrobić, to natomiast wytwarzać u ludzi wrażenie, że jest wręcz przeciwnie - że wojna nie jest taka zła; jest w sumie czysta, może trochę niebezpieczna - ale to świetna przygoda itd. Więc jeśli nie da się - a się nie da - dać ludziom odczuć, jak było w kanałach, warto by było poszukać po prostu innego sposobu uatrakcyjnienia ekspozycji. Np. ten liberator, którego tam powiesili - to co najmniej równie interesujące; nawet bardziej spektakularne - a nikt nie będzie raczej kwestionował estetycznej i etycznej strony go tam umieszczenia.
No właśnie - to ta kwestia.
