Płyty, ostatnie zakupy

[marcin]

A no to nie masz podgladu stanu zamowienia.

[marcin]

Hebius z Czartem się niecierpliwią, zatem porobiłem fotki

To urodzinowy box Academy of St Martin in the Fields, jednej z moich ulubionych orkiestr, choć - paradoksalnie - nie mam dużo ich płyt.
Oczywiście nie byłoby możliwe zrobienie kompletnego boxu (ponad 500 płyt), więc - skoro ASMF obchodzi 60-lecie - to wybrano 60 płyt. Nie tyle są to nagrania najlepsze (bo i jak je zresztą wybrać), ale raczej takie, które przyniosły im największą sławę, sprzedały się w największej liczbie kopii itp. Są nagrania z czasów LP, ale są i nowe. Jest bardzo dużo baroku, choć oczywiście niewyłącznie, bo box ma być w zamierzeniu taki przekrojowy.



i drugie ujęcie


W środku każda płyta ma oryginalną okładkę. Miłym gestem ze strony Deccy jest to, że wszędzie tam, gdzie jest to z czasów LP, to dodali jakiś materiał, tak żeby było minimum 70 minut
Będę tu wklejał raporty z przesłuchań kolejnych płyt. Na pierwszy ogień poszedł Vivaldi. Na instrumentach współczesnych brzmi to zupełnie inaczej!


Dodatkowo zamieszczono tutaj drugą wersję, nagraną 10 lat później. Tej jeszcze nie przesłuchałem. Z tyłu miniaturka okładki tej drugiej wersji

[Czartogromski]

Dla mnie brzmi to zupełnie normalnie, bo kiedyś zajeździłem na śmierć kasetę z tym wykonaniem To jest takie w pół drogi, już wyczyszczone z XIX-wiecznych manier.
***
Ja nawet chciałem podrzucić ten kuferek jako propozycje dla cię, ale pomyślałem, że pewnie się skrzywisz: wybór? a dlaczego nie komplet?

[Senso]

Mogli po prostu napisać The Best of Academy of St Martin

[marcin]

Będę tu wrzucać kolejne raporty z przesłuchań, to jestem ciekaw, jak często będę u Czarta budzić wspomnienia

[Walpurg]

Marcin zapewne nie może doczekać się już mojej opinii, więc spieszę. Nie można udawać, że kuferek ma urodę grobowca w katedrze wawelskiej, ale wierzę, że nagrania są warte tego

[Hebius]

Mnie się skojarzył z pudełkiem na tort śmietankowy.
Chyba równie brzydkiego kuferka jeszcze tu nie pokazywano.

[Senso]

Chyba hebius nie lubi ani tortów, ani rokoko. Może kocha minimalizm i prostotę?
Proszę nie zniechęcać do pokazywania. Niech każdy pokazuje!

[Czartogromski]

A mnie się skojarzył z takim pałacykiem, w którym wesela się wyprawia. Sala do tańca, tralki, kolumienki, sypialnia i takie sufity

[Hebius]

Jedna z firm tłumaczyła się niedawno, że jest tłok w wysyłkach paczkomatowych (czyli po prostu kolejka do).

Bardzo bym chciał te płyty mieć na weekend bo potem wracam do pracy.

Moja przesyłka już przyszła. Niestety SMS-a dostałem akurat wtedy, gdy byłem w mieście (tradycyjnie zapomniałem zabrać z sobą komórki), a nie chce mi się wychodzić drugi raz, zwłaszcza że słońce własnie się pokazało i pysk się od razu robi mokry pod maseczką. Poczekam do zmroku.

[Walpurg]

No, teraz tylko 48 godzin.

[marcin]

Raport z przesłuchań kuferka cz. II



Zestaw 3 płyt, a na nich Concerti Grossi op. 6 (1-12), 3 x koncerty obojowe, 3 x concertri a due cori.

Bardzo ładne! Takie rzekłbym klasycznie eleganckie. Bardziej mi się podoba niż od Pinnocka.

[Czartogromski]

Byłby grzech zagrać to nieładnie

[cryboy]

Jedna z firm tłumaczyła się niedawno, że jest tłok w wysyłkach paczkomatowych (czyli po prostu kolejka do).

Bardzo bym chciał te płyty mieć na weekend bo potem wracam do pracy.

Moja przesyłka już przyszła. Niestety SMS-a dostałem akurat wtedy, gdy byłem w mieście (tradycyjnie zapomniałem zabrać z sobą komórki), a nie chce mi się wychodzić drugi raz, zwłaszcza że słońce własnie się pokazało i pysk się od razu robi mokry pod maseczką. Poczekam do zmroku.

In Post właśnie potwierdził, ze paczka jedzie do paczkomatu.
Pleeeeaaaaseeeeeeeee.... Niech ona jutro będzie do odbioru!

[Hebius]

Skoro potwierdzili, to raczej będzie.

A ja się pochwalę tylko jedną płytą, chociaż okładka raczej szałów zachwytu nie wywoła.

Agrippina (3CD)

[Czartogromski]

Na dzisiejsze czasy zamiast agrypiny lepsza byłaby acovidyna.
(kto tej pani dobierał buty? )

[Hebius]

Zakupy marcowo-kwietniowe cz. III

Alison Balsom: Royal Fireworks

Walp znów będzie marudził, że pani na okładce, ale to nie moja wina, że ostatnio częściej coś interesującego produkują panie
A płyta to znakomita kontynuacja "Sound the Trumpet" tej samej pani trębaczki. Na płycie pani serwuje Handla, Bacha, Telemanna i Purcella. Bardzo smakowita mieszkanka



Repertuar

Jezus Maria.
I nawet nie powinienem mieć za bardzo pretensji do pani Balsom*, bo przecież ta okładka wyraźnie ostrzega, wręcz krzyczy NIE KUPUJ!
Ta płyta jest jak idealny serniczek ze smażonym dorszem zamiast rodzynek, pod pierzynką z marchewki z koncentratem pomidorowym (takiej do ryby po grecku) w miejsce czekoladowej polewy.
A słuchanie instrumentalnej suity z Oratorium Bożonarodzeniowego Bacha to podziwianie nagiego, pięknego, wykastrowanego mężczyzny. To normalnie boli!
Muzyka pogrzebowa Purcella jako ostatni kawałek na liście utworów to doskonały wybór na podsumowanie krążka. "Royal Fireworks" pogrzebała moje dobre mniemanie, jakie wyrobiłem sobie o trębaczce po jej świetnej "Sound the Trumpet".

_________________
* z Marcinem to już inna sprawa

[marcin]

Coz, plyta jest na Spotify, trzeba bylo sobie fragmentami przesluchac przed zakupem. Na amazonie ma srednia ocene kupujacych 4,8/5.
A w tej sytuacji mozesz ja sprezentowac Czartowi, na pewno sie nie obrazi

[cryboy]

Yes! Yes! Yes!

In Post się postarał. Przesyłka dotarła!
No i co my tam mamy?
Zacznę od polszczyzny bo to tylko dwie płyty Maanamu.
Płyta pierwsza: Mental Cut

Czwarty w kolejności studyjny album wydany po raz pierwszy w 1984. Jednocześnie ostatni, który ukazał się przed zawieszeniem działalności zespołu w 1986 r. Niby ciągle jeszcze klasyk ale z paroma "zapychaczami" typu: "Dobranoc Albert" czy "Nowy przewodnik".
Słaba ta edycja. Żadnej wkładki, nic. Tylko okładka i płyta z kiepskiej jakości zdjęciem zespołu. No ale muzyka się liczy!

Druga płyta: Sie ściemnia

Piąty, studyjny album Maanamu, nagrany w czasie oficjalnego zawieszenia działalności w 1987 r. Wydany dopiero w 1989 r. Z oryginalnego składu mamy tu tylko Korę i Marka Jackowskiego wspieranych dawniejszymi muzykami "OZ" (Marcin Ciempiel), "Madame" (Krzysztof Dominik) oraz (uwaga!) PAPA DANCE (Konstanty Joriadis). Wokalnie udziela się również Stanisław Sojka. W sumie to płyta jednego przeboju (ale za to jakiego!).
"Sie ściemnia" do dzisiaj wywołuje u mnie ciarki na plecach.
Płyta wydana w tej samej serii co i poprzednia. Tym razem jednak z dwukartkową wkładką zawierającą poza tracklistą i listą płac również słowa tytułowej piosenki.

End of part 1.
Mam nadzieję, że teraz obrazki nie są za małe.

[Czartogromski]

Obrazki są w sam raz. A teraz stwierdzę banalnie i irytująco: mam to na winylu
"Mental cut" i w oryginale nie powalał na kolana poziomem edycji: koperta na papierze, który nawet nie leżał obok kartonu, a duży rozmiar pokazywał całą żenadę projektu graficznego (wycięte analogowymi nożyczkami sylwetki wklejone w tło). Angielski odpowiednik tej płyty zatytułowany "Wet Cat" miał świetne (choć może zbyt popowe) zdjęcie Kory na 1. stronie.